Fálkinn - 05.12.1931, Side 13

13
Lausn á krossgátu 79.
I.óðrjett. Riídiiintj.
1 hcimskreppan. 9 ílur. 10. anna. 12
ó'ð. 13 hróf. 14 Ari. 10 óa. 17 næ. 19
norpa. 21 E(inar) A(rnórsson). 22
iðinn. 24 ess. 25 ni'ð. 20 aftók. 27 gr.
28 ærnyt. 30 pí. 31 af. 32 ilt. 35 vima.v
30 eg. 38 autt. 39 elur. 41 gengis-
lækkun.
Lóðrjett. fíúónint/.
1 h.já'ðningavig. 2 inna. 3 si. 4 kló.
5 1'iiður. 0 er. 7 para. 8 uafnaskiftin.
11 ar. 13 hóa. 15 innar 18 æðir. 20
prati. 21 Esóp. 23 ið. 24 et. 28 æfa.
20 Níels. 31 aiíien. 33 la. 34 tiisk. 37
giíl. 39 ei. 40 ræ.
Krossfláta nr. 80.
Lúrétt. Skýrino.
1 stjórnniálastefna. 9 safna saman.
SHnxinn rauf þögnina...
Skáldsaga
á mis vi'ð allan munað hjónabandsins. Auð-
vitað liafði hún fundið í London eða Kaíró
nýjan elsklmga, ef til vill einhvern af þess-
um riku og fallegu Egyptum, sem seiða til
sín kvenfólkið með loforðum í augnaráð-
inu um óþektar lystisemdir og fjötra það
með girnilegum perluhöndum.
Uann stóð snögglega upp með hendur í
vösum. Gretturnar í andliti hans lýstu
kaldhæðni hinnar nýju sannfæringar. llann
dikaði um gólfið og staðnæmdist fyrir fram-
an litla spegilinn, þar sem hann rakaði sig
á hvcrjum morgni. Hann gerði gvs að sjálf-
um sjcr:
„Jeg hef þurft mánuð til að skilja þetta.
Auminginn! Jeg hef vakað margar nætur
og skrifað þessari ljettúðardrós löng hrjef
með tárin i augunutn. Og þegar hún hefir
fengið þau, hefir hún tætt þau sundur án
þess að lesa þau, af því að nýi unnustinn
hennar hefir kanske heðið óþolinmóðlega
eftir henni í forsal Slu’phcrd’s gistihússins.
Eða sagt með kuldalegri meðaumkun: Aiun-
ingja pilturinn! Auðvitað hlaut þetta að
ske. Það er ckki sálin, heldur líkami henn-
ar, sem þarfnast ástar. Hvílíkur barnaskap-
ur að ímynda sjer, að hún myndi verða
mjer trú í þrjú ár og að þeim loknum taka
aftur til við lcossa mína eins og neðanmáls-
sögu, sem hætt hefir í hili“.
Ilann reyndi nú að grugga upp í minn-
ingum sínum alt það, sem stutt gat ágisk-
anir hans. Þegar öllu var á botninn hvolft,
hafði hann lent í þessu æfintýri i Cannes
af því, að svo vildi til áð ölhu leist vel á hann
og fýsti einmitt þá dagana í nýjar ástir.
Einhver annar, sem komið hefði i tæka tíð,
hefði lesið þetta blóm, sem vildi gcfa sig,
ef hann hefði ekki orðið fyrri til, því hrös-
un einnar konu er oft ekki undir öðru kom-
in en tækifærinu. Hve fljótt liún fjell var
söhnun fvrir því, að hana þyrsti í nautnir.
Hún fól i sinni eldlieitu sál löngun i sí-
endurvakinn munað. Undir bláhvelfdum
himni Egiftalands, þegar stjörnurnar spegl-
uðust i sofandi vötnum I\Tílar, hlaut kreóla-
blóð hennar að streyma með ánægjulegum
hraða undir jarpglóandi hörundi hennar.
Og hin nýja ást hafði risið upp af rústum
þeii'ra fornu ....
Það var aftur harið að dyrum.
Hvað er það?
-— Höfuðsmaður, teið er komið á horðið.
10 1 íkanishluti. 12 fljótræði 13 fyrir-
litin. 14 gjörvalt. 1 (5 veina.• 17 ó-
nefiulur. 19 hljóð. 21. titill. 22 gotl
land. 24 með tölu. 25 taka Ján. 20
leyna. 27 kyrð. 28 fylgjandi vissrar
stjórnmálastefmi. 30 fornafn. 31
lnirka út. 32 glæpur. 35 l'iskirækt.
30 ull. 38 rómverskur keisari. 39
dregið af karlin.nafni. 41 stjörnmáta-
flokkur.
F Á I; K t N N
1 | 2 |3 4 iö • i- C 7 18 - |
m lisr ; M m
n> i i" mi \M i3
\mud.T m i»” m
17 ■i'18 mmr \. 20 M 21
‘_*2 1" I23 I W\W T 1 1 m 24
25 i í m\ m 20
27 i • mr i39 M m 30 j
W' \ iMí m 32 33 34
35 i i mr 37 m 88
m w8# i 40 M
Gott.
Roherts vaknaði skyndilega til veruleik-
ans. Rödd þjónsins liafði hrifið hann frá
þessum heisku hugleiðingum, sem ef til
vill voru ekki rjettar .... Hann hikaði.
Átti hann að drekka leið einn í herhergi
sínu eða með Nicliolson, sem var nýkominn
heim eftir 2ja daga eftirlitsleiðangur? Enda
þótt hann hlakkaði siður en svo til að tala
um daginn og veginn við aðstoðarforingja
sinn þetta kvöld, herti hann sig upp og gekk
ákveðinn inn í matstofuna.
Gott kvöld, Nicholson.
Gött kvöld, höfuðsmaður. Einn holla
af tei?
Gjarnan. Hvernig gekk ferðin?
Slvsalaust. Það var cins og skemti-
ganga um Hvde Park .... Vantaði hara
trjen. Við komum einmitt í því að fyrstu
vindhviðurnar þvrluðu upp rykinu.
Það er öskrandi stormur. Hevrið þjer ?
Jú. Jeg kveiki hara á lampanuni, því
óveðurskýin hvrgja himininn. Hvessi hann
dálítið meira, l)ýst jeg við að Hásæti Saló-
mons þarna uppi i fjöllunum far'i að riða
til, og ,,djinn“ar*) munnmælasaghanna
hregði á leik þessa dantesku nótt. Ef þeir
kalla fram alla, sem mist hafa lífið hjer á
milli Khyberskarðins og okkar verður það
dáindislaglegur faldafeykir.
Það er hölvað lijerað, sem við erum
í, Nicholson. Mannslifunum er telft hjer út
í opinn dauðann.
Ó, það hefur ekki mikið hreyst síðan
1828, höfuðsmaður. Þjer munið að þá var
ítalski hershöfðinginn Avitahile í þjónustu
Sikho’anna og hjó í Peshawar. Hann hafði
fjóra gálga, sinn á hvoru horni bústaðar
síns og þar dingluðu stigamennirnir uns
þeir voru jarðaðir undir djöflamiði ....
Dálítið marmelaðe, höfuðsmaður?
Já, þakk’.
Annars þvkir mjer vænt um þetta eyði-
lega land. Jeg cr nú húinn að þjóna hjer í
þrjú ár. Byrjaði í varnarliðinu í Kurram og
var svo sendur til aðalstöðvanna í Jandola.
Þjer eruð samt mjög ungur.
Tuttugu og finnn ára.
Jeg hef ellefu yfir; það er nokkur
lími.
Þjer verðið ofursti áður en langt um
líður.
Getur skeð .... Mjer er íjandans sama.
Það var þögn. Stormurinn æddi úti svo
hrikti í járnhlerunum. Roherts dró pipu
‘) Vættir eðn djöflar.
Lóðrjett. Skýring.
1 rílvi með gönilu stjórnarfari. 2
byggja. 3 innað að. 4 spil. 5 segjast
grænlcndingar vera. 6 frumefni. 7
anga. 8 ræðulök, 11 Jikanishluti. 13
mar. 15 glatar. 18 sögn. 20 sár. 21
lát. 23 teit. 24 drykkur. 28 kisu-
þvottur. 29 syndakvittun. 31 mánuð-
ur. 33 laus við. 34 hörnmng. 37
reykja. 39 íslenskur leikfrömuður.
40 líkamshluti.
upp úr jakkavasa sinnum og tróð hana
hægt með ljósu tóbaki.
Yður hlýtur að finnast, Nicholson, að
jeg sje ekki sjerlega skemtilegur útlegðar-
fjelagi? Jeg er fvrir einveruna. Þjer afsak-
ið það.
Og jeg líka. enda hýst jeg ekki við
að hafa ónáðað yður mikið, eða hvað?
Nei. Én þetta hlýtur að vera vður
þeim nnm þunghærara, sem þjer eruð, ný-
kominn úr leyfi.
Ójá, það eru fimm vikur síðan ....
Jeg dvaldi mest alt leyfið í Egiftalandi þar
sem móðir mín dvelur sjer til heilsuhótar.
Jeg liafði eiginlega ætla'ð til London og
vænti mjer þar góðrar skemtunar. En að
öllu samanlögðu er ekki svo leiðinlegt í
Kairó.
Mikið gefi'ð vður að kvcnfólki þar,
ekki satt?
Nci.
Roherts skildist á málrómi aðstöðarfor-
ingjans, að hann ætlaði sjer ekki að ljósta
neinu upp um þetta atriði.
Nú, nú .... þjer levnið skotum yðar
eins og fílarnir.
Jeg levni þeim ekki, en jeg ætla, að
þau varði mig einan.
Jeg tala í gámni, Nieholson. Setjið ekki
upj) þennan þóttasvip ....
Þóttasvip? .... Engan veginn.
Svona, vinur góður, jeg var að striða
yður. Þjcr virðist dálítið liörundsár ef vmpr-
að er á máiefnum, sem snerta tilfinningarn-
ar. Um daginn í tilefni af hinu heimskulega
konuránsmáli, sem jeg var fenginn til að
dæma í, lýstuð þjer yfir þvi, mjög alvar-
lega, að enginn skyldi hlæja, þegar örlög
einnar konu væri í veði. Eða er vður
kannske alvara í ástarmálum?
Aðstoðarforinginn lvfti glóhærðu höfð-
inu, djúpur sannfæringarljómi var í augna-
ráði hans, og hann svaraði með áherslu:
Já .... Fylsta alvara.
Þjer eruð ungur ennþá. Þegar þjer
nálgist fertugsaldurinn, munuð þjer einnig
hafa l'engið að kenna á óvægni og vonsvik-
um lífsins. Yðar híða eins og allra annara
löðrungar örlaganna á beran vangann.
Hingað til hafið þjer ekki kynst öðru en
hrosum og blíðuatlotum, geri jeg ráð fyrir.
Eins var með mig á yðar aldri. Síðan liafa
margir hlutir opnast fvrir mjer. Sjerhver
vonhrigði í ástamálum láta eftir sig' ör.
Nicholson, skiljið þjer? Að taka ástina í al-
vöru, hvílík frámunaleg vitleysa! Þjer sjáið
það síðar eins og fjelagar yðar, .... hva'ð