Fálkinn - 21.01.1933, Side 3

F Á L K I N N
3
VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM.
Ritstjórar:
Vilh. Finsen og Skúli Skúlason.
Frámkvæmdastj.: Svavar Hjaltested.
Aðalskrifstofa:
BanKastræti 3, Reykjavík. Simi 2210.
Opin virka daga kl. 10—12 og 1—7.
Skrifstofa í Oslo:
Anton Schjöthsgade 14.
BlaSiö kemur úl hvern laugardag.
Askriftarverð er kr. 1.70 á mánuði;
kr. 5.00 á ársfjórðungi og 20 kr. árg.
Erlendis 24 kr.
Allar áskriftanir greiðist fyrirfram.
Áuglósingaverff: 20 aura millimeter
Herbertsprent, Bankastræti 3.
Skraddaraþankar.
Þjáningin, sorgin, vonbrigðin og
mótlætið eru gestir sem ávalt koma
aftur og aftur í mannlífinu. En áhrif
jjessara gesta eru mjög mismunandi,
eflir því hver í hlut á. Mótlætið
herðir suma en lamar aðra, alt eftir
þvi hvernig sálarstyrk og lunderni
einstaklinganna er varið — og eftir
]>ví hvernig aðstæðurnar eru yfir-
leitt. Það getur oft atvikast svo, að
mótlætið, sem einn daginn herðir
manninn og stælir hann i því að
sigrast á erfiðleikanum, fylli hann
kviðn hinn daginn, komi lionum til
að örvænta og lami allan fram-
kvæmdarmátt hans í bili. En á al-
veg sama hátt og gleðin getur verið
bæði lílil og mikil, þannig getur
sorgin líka verið lílil og mikil.
Lítill sársauki og hjegómaleg von-
brigði sem eiga að rekja rót sína
til smámunanna og þess óverulega
hverfur og gufar upp áður en mað-
ur veit, í hinni daglegu baráltu
l'yrir lil'inu, með hinum sibreytilegu
viðhorfum og verkefnum. Hann
gleymist fljótt. En djúpa sorgin
og miklíi mótlælið, sem endurlekur
sig pg ber að dýrumun hvað eflir
annað'cr bæði niðurbrjótandi og
uppbyggjandi, bæði læknandi -og
sýkjandi, eyðandi og skapandi. „Sæl
leiluir sársaukans“ og kenningin
um, að gegnum þjáninguna þrosk-
isl maðurinn , betrist og vitkisl
liefir mikið til síns máls. „Ei vUk-
asl sá, sem verður aldrei hryggur",
segir skáldið. Þetta er sannleikur
sem ekki verður á móti mælt og
allir munu viðurkenna, að flestir
þeir, sém lukkan hefir sífell leik-
ið við, og sem aldrei hafa haft al'
móllæt i að segja, vanti þá dýpt og
innsæi i leyndardóma lífsins, sem
hverjum manni er nauðsynlegur lil
þess að fá þekkingu á hvað lífið er.
Hver sá einslaklingur sem hefir
lært að þekkja gildi þessa andstæðu-
hugtaks „sætleikur sársaukans“ hef-
ir<- öðlast fjársjóð, sem er fyrsta
skilyrðið fyrir því, að heimurinn
geti metið og viðurkent hann sjálf-
an. Heimurinn hefir hafl af mörg-
um ógæfum að segja síðustu árin,
ólriði, bungurneyð, atvinnuleysi og
ógæfum, sem hefir barið að dyrum
fjölda fólks, lagt heimili i rústir og
snúið hagsæld í vansæld. Hver á
sökina, hvaðan er bölið sprottið?
Spekingar heimsins hafa lagl sig í
ble.vli til þess að svara þessari
spurningu, en eiigum teksl það.
lái öllum má leyfast að vona, að
mannkynið hafi vaxið tneð þessu
höli, og að þess megi vænta að
fagurt skin komi eftir allar skúrirn-
ar, sem dunið hafa á þeim þjóð-
um sem helst telja sig í vaxtar-
broddi mannkynsins, þó að viðburð-
jrhir hafi ekki sannað ágæti þeirra.
Æfintýri á gönguför.
„Æfintýriff“ er.ekki „á enda leik-
iff senn“. Þrúitt fijrir allar þær
breytingar, sem orffiff hafa á smekk
almennings á síöustu árum meff til-
liti til flestra lista, þá virðist þessi
leikur, sem 'óneitanlega er „gamal-
dags“ ekki liafa mist neitt af að-
dráttarafli sínu. Hann fyllir n ú
leikliúsið kvöld eftir kvöld og
skemtir ungum og gömlúm, þrátl
fyrir þaff þó engin sje þar ,,jazz-
inn“ og engir nýjir ,,ismar“.
lllutverkaskipun er mjög breytt
frá þvi, sem síffast var, og flestir
leikendurnir nýjir i hiulverkum
sínnm. Ilaruldiir fíjörnssön leikur
ussessorinn, stúdentarnir eru leikn-
ir af Kristjáni Kristjáhssyni og tíesti
Pádssyni, nngfrúrnar af Júlíönu
Frifíriksdóttur og Jóhöhnu Jónsdótt
ur, Siguröur Waage leikur Vermund
eins og síðast, Brynjólfur Jóhann-
esson er nýr í kammerráðinu og
Emilía fíorg í frúnni hans, en Iml-
riffi Waaye leikur Skrifta-Hans. Sjer-
stöl: ástœða er tii að minnast
tveggja nýrra leikenda þarna, söng-
(ólksins Jóhönnu Jónsdóttur og
Kristjáns, sem eru hið skemtilegasta
par og eigi aðeins syngja prýffi-
leya heldur leika líka fjörlega og
skemtilega. Þá má líka minnast' leiks
kammerráðsins,sem leikritið stendur
og fellur með aff mikju leyti. fírynj-
ólfur cr bráðskemtilegt kammerráff
sem maffur hefir vernlega gaman
aff.. Og yfirleitt er sýningin skemti-
leg og á víst eftir að draga að sjer
mörg full liús ennþá.
Þess er enn ógetiff, aff i þetta
sinn er sýningin hvaff ytri frágang
snertir i þeim stil, sem tíðkaffiir
var i klæöabhrði á þeim dögum,
sem leiknrinn gerffist. Ilonunglega
leikhúsiff í Kaupmannahöfn hefir
sýnt Leikfjelaginu þá vinsemd, aff
lána því alla búninga til sýningar-
innar, svo aö ekki verffur á meiri
nákvæmni kosið hvað þá snertir.
Ilaraldur fíjörnsson hefir stjórn-
aff æfingum.
Myndirnar sem hjer fylgja eru
af Skrifta-Hdns (I. Waage), Kam-
merráffshjónunum ( Brynj. Jóhann-
essyni og Emilíu Borg) og Láru og
Ejbæk (Júúliana Friðriksdóttir og
tíestur Pádsson).
þ'ni Þúrnj Páhdóltir frá lieyk-
liólttm vrrður Hí> ára 20. />. m.
snimk; bujóstmóðir.
Louise eldakona hafði árum sam-
an verið i vist á „betri heimiluin"
í Berlín. Hún var prýðilega að
sjer i niatreiðslu og hafði auk jiess
lilað heiðarlegu lífi. En þó var
liún ekki neiha slullan tíma i hverri
vist og sjaldan meira en árið. Þá
sagðist hún þurfa að breyta til og
fór sina Íeið. Þetta var því und-
arlegra sem húún kom sjer alstaðar
vel og sýndi heimilisfólkinu mestu
alúð og vinsemd.
Fyrir skömmu varð hún sextug
og hætti þá eldamensku fyrir aðra.
Ilún kvaðst ætla að njóta hvíldar
í ellinni og setjast í lielgan stein.
Svo var það nýiega, að bróður-
sonur frúar einnar sem var nýlátin
fjekk heimsókn af Louisu gö'mlu,
sem sagðist hafa verið brjóstmóðir
hans. Maðurinn liafði ekki hug-
mynd um hvort hann hafði nærst
al' pela eða brjósti fyrstu mánuði
hjervistar sinnar, þvi að minnið
er ekki á marga fiska á þvi skeiði,
en Louisa gat sagl honum svo
margl af æsku hans, að hann trúði
lienni og lofaði að styrkja liana
með 20 mörkum á mánuði.
Pjetur Á. Jónsson
óperusöngvari heldur hljómleika í
Nýja Bió á morgun. Á fyrstu hljóm-
leikum hans fyrir hálfum mánuði
var það allra dómur að Pjetri
hefði tekisl svo meistaralega að
túúlka viðfangsefni sín, að hrein
tinun hefði verið á að hlýða. —
Söngskráin á morgun er ný að öðru
leyti en því, að Schuberts lögin tvö,
„Aufehhalt“ og „Erkönig“ eru þar
og arían úr „Die Júdin“ eftir
Halevy. Annars hefst hún á „Land
so wundérbar“ úr ,Die Afrikanerin1
en þá koma ariur úr ,ManonLescaut,
og tvær úr „Toska“ og svo Blóma-
arían úr „Carmen“. En siðasta iagið
er aria úr „Othello“. Hver gim-
steinninn öðrum fegri.
Nokkru seinna hitti liann mann,
sem af lilviljun hafði orð á því,
að brjóstmóðir sin, sem Louise
hjeti hefði heimsótt sig og hefði
fengið hjá sjer 20 marka mánaðar-
slyrk. En þegar þeir fóru að bera
sig saman kom það í ljós, að Louise
hafði liaft þá báða á brjósti sam-
timis. Þetta þótti þeim ótrúúlegt
svo að þeir fóru að rannsaka mál-
ið. Og úrslit rannsóknarinnar urðu
þau furðulegustu. Það kom sem sje
í ljós að það voru alls 11 piltar og
slúlkur, sem áttu Louise fyrir brjóst
móður. Og þetta fólk hafði lofað
að styrkja hana með 220 mörkum
á mánuði. Afleiðingin var sú, að
hin „brjóstgóða" Louise var sett i
steininn og hafi hún ekki sloppið
þaðan þá situr hún þar enn.
Marteinn sem visar til sætis i Bió
gengur sjer til gamans aff kvöldi með
iinnustiinni sinni.
- Hvað ertu aö skrifa þarnav**
— Nýtt ávarp til fangavarffarins.
svo aff jeg fái jólabrjefin mín.
HITAMÆLAR
i stofu, á glugga, i frystihús, á
barómeter, hámarks, og lágmarks.
MÆLIGLÖS
ein.aimHaliiIJIlH GLERTREKXIR,
Gleraugnabúðin snjómælir,
LAUGAVEG 2 öl-og vínm.