Fálkinn - 21.01.1933, Qupperneq 12

12
FÁLKINN
SFINXINN KAUF
ÞÖGNINA....
Besta ástarsagau.
Fæst hjá bóksölum og á
afgreiðslu FÁLKANS,
Bankastræti 3.
Send burðargjaldsfrítt gegn
póstkröfu um alt land.
Veró fjórar krónur.
HEITMANN'5
kaldur lítur til
heimalitunar.
Fyrir eina
40 aura ð viku
tíetur þú veitt Mer og heim-
ili þinu bestu ánægju tvo
daga vikunnar, laugardag og
sunnudag. Ekkert blað er
skemtilegra og fróðlegra en
Frh. af bls. 5.
siðan skemtunina á völlunum. Hann
mundi að hann hefði kynst stúlku
par. „Hvað hjet hún nú aftur?
Hulda? Nei, Inga. Það var nú graf-
ið og gleymt“. Hann liló við. Eitt-
hvað hafði hann heyrt þvi fleygt,
að stúlka úr dalnum hefi orðið úti
á heiðinni. Frekar óþægileg tilfinn-
ing að vera að flækjast þarna einn,
í kulda og dimmu. Fannkoman á-
gerðist, og stormurinn hvein ónota-
lega í símaþráðunum, líkt og lágt
óþrjótandi ýlfur. Gísla fór að sækj-
ast gangan erfitt. Snjórinn náði víða
i miðja leggi, og bylurinn gerði út-
sýnið dapurt. Gisli átti fult í fangi
með að rata. „Hver skyldi hún
hafa verið, stúlkan? Það skyldi þó
aldrei hafa verið? Nei, nei. Hvaða
vitleysa. En þó“, tautaði hann
með sjálfum sjer. í hryðjunum varð
Gísli að staðnæmast, og leggjast all-
ur á veðrið. Gegnum hríðina heyrð-
ist honum hann heyra kvein og stun
ur, og sjá allskonar vofur engjast
sundur og saman.
„Hvað er þetla?“ Gísli kiptist
við og svitnaði af angist. Honum
fanst einhver strjúkast við hend-
ina á sjer. Með hálfum hug skotr-
aði hanu augunum til hliðar. Það
var þá ekki annað, en stag á ein-
um staurnum, sem hann ekki hafði
sjeð í gegnum hríðina. „Það skyldi
þó aldrei vera hún, sem hafði far-
ist ó heiðinni. Inga, og honum að
kenna“, hugsaði hann. Gísli megn-
aði varla að halda áfram. Það var
orðin hepni ein að hann hitti ó
símastaurana, og fæturnir voru
dofnir af kulda. Hann var að gefa
Banatilræði við Vilhjálm Þýskalandskeisara.
Skömmu fyrir jólin var maður
tekinn fastur við höllina í Doorn,
þar sem Vilhjálmur Þýskalands-
keisari býr. Hafði hann bæði rýt-
ing og skammbyssu á sjer og hugðu
menn því, að hann hefði setið um
líf Vilhjálms. Maðurinn sjálfur for-
tekur þetta og segist hafa verið
kominn þarna af forvitni. Maður-
inn er undarlegur i háttum sínum
og halda menn að hann sje geð-
veikur. Hann er 33 ára gamall,
heitir Heinrich Fucher og er kaup-
maður frá Diisseldorf.
Vilhjálmur er nú mjög farinn að
heilsu og lá rúmfastur um jólin.
Hjelt liann því ekki eina af sínum
annáluðu jólaræðum i þetta sinn,
eins og hann hefir gert undanfárið
i Doorn. Héfir hann haldið þæi' i
„fornum stíl“ eins og hann væri
keisari enn í dag og hafa ræður
þessar vakið athlægi um alla álf-
una. — Stjórnin sem nú situr að
völdum í Þýskalandi kvað vera þvi
fylgjandi að Vilhjálmur fái að setj-
ast að í Þýskalandi og ganga sög-
ur um, að hún hafi mælst til þess
að fá leyfi til þessa hjá Bandarikja
mönnum. Vilhjálmur hefir nú verið
rúm 14 ár í útlegðinni i Hollandi.
Hjer að ofan er mynd af keisar
anum og til hægri er höllin í Doorn.
Suður-Afríka og gullið.
Lýð'land Breta í Suður-Afríku hef-
liefir nú ákveðið að hætta gullinn-
lausn. Hafði hágengið orðið svo
skaðleg áhrif á verslun og atvinnu-
vegi landsins, að ekki þótti annars
kostur. Jafnframt hætti þjóðbank-
inn að skrósetja erlendan gjald-
eyri. Hefir þetta vakið athygli, því
að hjer er um að ræða eitt af
gullframleiðslulöndum heimsins.
Hjer að ofan er mynd af götu i
helstu borginni í Suður-Afríku, Jo-
hannesburg, sem er í aðal gull-
námuhjeraðinu. Borgin var stofnuð
1886 og er nú orðin stórborg með
um 300.000 íbúum og fjölda stór-
hýsa. í búastríðinu, þegar Bretar
voru að leggja undir sig Oranje
og Transvaal var þessi borg mið-
stöð viðburðanna. Til vinstri sjesl
forsætisráðherrann, Herzog hers
höfðingi. Er hann af hollenskum
ællum og einlægur þjóðernissinni
á Búa visu. Var hann einn af
hershöfðingjum Búa í striðinu og
hefir jafnan síðan stutt þjóðernis-
kröfur Búa í landinu og yfirleitt
fult sjálfstæði Suður-Afríku gagn-
varl Bretum.
upp alla von. Hún Inga. Það var
hún, og nú kom að gjöldunum.
En alt í einu grilti í einhverja
þústu gegn um hriðina. Gisli sótti
i sig veðrið, og með sínum sein-
ustu kröftum tókst honum að ná
sæluhúsinu. Þegar inn kom rjeðist
liann þegar í að kveikja á prímus,
sem þar var. Við það hlýnaði hon-
um, en hugsanirnar ljetu hann ekki
í friði. Stormurinn æddi fram með
heljar afli, og senti heilum fann-
bingjum á kofagaflinn. Var það
likt og ógurlegum kreptum hnefa
væri barið á þilið. Haglið buldi á
bórujárnsþakinu, og þegar það rann
niður, var eins og klórað væri
hvössum beittum klóm. Stormurinn
næddi inn um hverja smugu, og
bar með sjer stróka af snjó. Óveðrið
hafði náð algleymingi sínum. Það
var eins og öllum öflum helvítis
væri slépt lausum. Alt í einu þeyt-
ir vindhviða rúðunni úr gluggan-
um, og slekkur i vetfangi á prím-
usnum.
Með æðisgengnu angistarópi rjeð-
isl Gísli á dyr, en þegar þangað
kom sá liann andspænis sjer standa
ógurlegt ferlíki. Andlitsdrættirnir
stirnuðu í afmyndaðri hræðslu, og
án þess að koma upp nokkru hljóði
fjell hann til jarðar.
Næsta dag var hafin ieil að Gísla,
Ijví þeir voru ekki svo fáir, sem
i'urist höfðu á heiðinni, þótt minna
gengi að veðri, en verið hafði um
nóttina. Veður var orðið sæmilegt
og vel ratljóst, svo ekki leið á
löngu þar til nokkrir leitarmenn
komu að sæluhúsinu. Hurðin var
opin, og allmikið skelft inn. Þeg-
ar fyrsti leitarmaðurinn steig í
dyrnar varð eitthvað hart undir
fæti lians í skaflinum. Þegar betur
var að gætt,, var það lik Gísla.
liendurnar voru útrjeltar og snertu
nærri vörðuna andspænis dyrunum.
Kvikmyndadísin Káthe von Nagy
kann sitt af hverju. Nýlega fjekk
hún atvinnu á handsnyrtingastofu
og starfaði þar nokkrar vikur. Til-
gangurinn var sá að kynnast iðn-
inni því að í næstu kvikmynd átti
hún að leika handsnyrtingarstúlku.
í sömu mynd leikur Willy Fritsch
gluggafógara og þessvegna varð
hann að læra þetta starf. í sömu
myndini átti hann að hljóta, en það
hafði hann ekki lært áður, svo að
hann varð nauðugur viljugur að
fara að æfa sig á reiðhjóli.
Hreinar ljereftstuskur kaupir
HERBERTSPRENT.