Fálkinn - 13.05.1933, Síða 10

10
F A L K I N N
Skrítlur

Adamson
COPYRtöHT P. 1.8. 8<W 6. COPÍMHASeX
lljernn er vindill, sem þjer f/el
ið boðifí besta vini i/fíar.
Jú, en jeg vil fá vindil, sem
jeg gel reglcl sjújfnr.
Adamson i
fjiparsueina-
úhyggjam
MÍiÍiÍMte
— Jeg lellcifíi afí lcanpa hitamæli
en lielsl þannig afí hann sýni of
hátt þvi afí jeg ælla afí hafu hann
í stofnnni sem jeg sel ú leigu.
ͧÉÉ
Lentufí þjer í bílslysi?
— Nei, ú tilraunafundi og svo
núfíu þeir í fyrri lconuna mína,
úþokkarnir.
Hefir yfíur verifí refsafí úfíur? Hver liefir gefifí þjer þessa regnhlif?
Nei, altaf á eftir. Jeg fjekk huna hjú henni systur minni.
_____________________________________ — Jeg vissi ekki aö þú ættir neina systur.
— Nei, jeg eklci heldur. En þafí stendur ú skaftinu.
Mismunandi sjónarmið.
Ungur leigjandi, var i vandræð-
um íneð húsaleiguna. Húseigandinn
var hjá honum og vi'ldi fá peninga.
Lítið þjer nú á, segir leilcar-
inn. — Yður ætti að þykja vænt
um að hafa mann eins og mig i
húsinu. Eftir nokkur ár mun fólk
sem gengur framhjá benda upp i
gluggana og segja: — Iljerna var
það sem Páll Jóhannesson leikari
álli heima, þegar hann var að
vinna sjer frægðina!
— Heyrið þjer Páll, sagði hinn.
— Ef leigan er ekki horguð klukk-
an fimrn í dag þá ler fólk að henda
sirax á morgun.
— Maðurinn minn er svo skelf-
ing utan við sig. Hugsaðu þjer, í
nótt sat hann uppi fram undir morg-
un og var altaf að reyna að muna
hvað hann liafði ætlað sjer að gera.
— ()g gekk það upp fyrir lionum?
— Já, loksins mundi hann, að
hann hafði liugsað sjer að fara
snemma að hátta í gærkvöldi.
Frænka: — Mikið einstakJega er
gaman að heyra þig lesa kvöldhæn-
irnar þínar, Pjetur litli.
Pjetur: — Þá ættirðu að heyra
mig ropa eða skola mjer hálsinn,
frænka!
-----x-----
Iíurteis gestur.
Frú Smith er að sýna gesti mynd
af sjálfri sjer i fangi móður sinnar.
Svona ileit jeg tft fyrir tuttugu
árum.
—- En livað þjer hafið verið
falleg frú. En hvaða litla barn er
þetta sem þjer haldið á?
----x----
Frúin hefir alt á hornum sjer
þegar hún kemur heim úr búðar-
erindunum. — Hans, segir hún, nú
hefi jeg komist að ]ivi, að frúin
hjerna á sömu hæðinni gengur i
alveg eins kápu og jeg.
— Og svo viltu láta mig kaupa
handa þjer nýja kápu?
Já, það verður ódýrara en að
flytja úr húsinu.