Fálkinn - 15.07.1933, Blaðsíða 6

G
FÁLKTNN
Sunnudags hugleiðing.
Syndaflóðs-minningar.
I. Mós 7:23.
Þanng afniáöi hann sjer-
hverja skepnu, sem var á
jörðunni, bæði menn og
fénað, skorkvikindi og
fugla loftsins. . . . En Nói
einn varð eftir og l>að,
sem með honum var í örk-
inni.
Erfisagnir inn liina stórfeldu
lieimsbyltingu eru einnig til
meðal lieiðingja, já, jafnvel með-
al innfæddra Ameríku-Svert-
ingja. Svo rækilega hafa minn-
ingarnar um hina voðalegu við-
hurði mótast i meðvitund
mannkynsins.
Hugsum okkur hvernig |)eir,
er á hálendi voru, aumkuðu
dalabúana, en til allrar ham-
ingju er okkur engin hætta hú
in, sögðu [)eir. Og svo angist
þeirra og örvænting, er vatuið
sjteig hærra og liærra, unz það
gekk þeim yfir höfuð. En við,
hjer uppi á háfjöllunum, við er-
um þó væntanlega í engri hættu
staddir, sögðu þeir, er þar voru.
En tortímingaraldan svalg þá
líka. Nói einn varð eftir og það,
sem með honum var i örkinni.
örkin er líkingar-mynd liins
lifandi safnaðar Guðs, er sigl-
ir undir krossfánanum. Og þeir
einir ná höfn, sem með Honum
eru í örkinni. Þér dalabúar, sem
djúpt eruð sokknir, og þér á
hálendinu, sem lifið ólastanlega,
en lítið niður fyrir ykkur til
hinna ógæfusömu, og þið há-
fjallahúar, sem þykist vera há-
kristnir og öðrum miklu fremri,
ó, komið inn í örkina, ann-
ars l)íður tortíming ykkar allra!
Hún siglir örugg um tímans
höf. Hún á erindi til allra.
Einn dag ársins lielgar kirkj-
an heiðingjunum: minnir á þá
og livetur lil kristnihoðs. Enn
eru þeir öldungis varnarlausir,
þegar á þeim belja stórflóð ó-
gæfunnar og holskeflur dauð-
ans rísa þeim yfir höfuð. Ö,
vertu með í hæn og starl'i í örk
Krists safnaðar, svo að hún nái
sem fyrst út til þeirra, sem eiga
minningar um syndaflóð, en
hafa aldrei heyrt talað um
frelsara!
Olf. Ric. — Á. Jóh.
Hvermg eiga þeir að trúa á þann,
sem þeir liafa ekkert heyrt um?
Farið því og gjörið allar þjóð-
irnar að lærisveinum, með því
að skíra þá til nafns Föðurins
og Sonarins og hins Heilaga
Anda, og með því að kenna
þeim að lialda alt það, sem eg
liefi hoðið yður. ()g sjá, eg
er með yður alla daga, all til
enda veraldarinnar.
Þessi fagnaðarboðskapur um
ríkið mun prjedikaður verða um
alla heimshygðina, til vitnis-
burðar öllum þjóðum.
Róm. 10:14. Matth. 28:19—20:
24:14.
Viðskiftaráðstefnan í London.

Wokkrir lulltriiar ú viðskiftaráðstefnunni. Efri röð frá vinstri: tveir af fuUtriium Póllancls, Bock fjár-
málaráðherra og Grosclal, lluiz ofursti frá Mexico o</ Aguerroy Bethancourth frá Cuba. Neðri röð:
van Keller, einn af fulltrúum Þjóðverja að tccla við dr. Zih, sem er fulltrúi Danziy. 'f'il hieyri Lanskor-
vnski fulltrúi Lithaua oy Schmidt fulltrúi Estlands.
Þegar stærsta viðskiftaráð-
stefnan, sem haldin hefir verið
í heiminum lil þessa, var setl
í London 12. f. m. var það eitt
ský af mörgum, sem margir
fulltrúar gátu illa haft augun
af. Eftir þrjá daga fjellu sem
sje í gjalddaga afhorganir her-
lánanna, sem Bandaríkjamenn
eiga hjá Evrópuþjóðunum. Þess-
ar þjóðir gátu engar horgað
íema að litlu leyti og enginn
vissi hvernig Bandarikin mundu
hregðasl við vanskilunum. Full-
trúarnir vissu hvorki upp nje
niður um þá stefnu sem stór-
veldin mundu marka í aðal-
málunum, þeir voru jafnvel al-
veg jafnófróðir um þetla eftir
að forsetinn, Ramsay MacDon-
ald hal’ði haldið fyrstu ræðu
sína, því að í henni sagði liann
í raun og veru ekki neitt annað
en það sem allir vissu, auk þess
að lesa upp yfirlit um hvaða
mál skvldi fjallað og gaf ýmsar
hendingar um fundarsköp og
því um líkt. Að öðru leyti hað
liann menn um að láta sjer
„detta eitthvað gott i hug“
alveg eins og þegar menn silja
saman og láta sjer leiðasl. Þá
eru þeir altal' að skora á hvern
annan, að segja eitthvað skemti-
legt.
Bretakonungur setti ráðstefn-
una með ræðu sem stóð yfir
álta mínútur og var þetta aðal-
inntakið:
„Jeg her þá öruggu von í
hrjósti, að árangur ráðstefn-
unnar verði góður. Það er al-
þjóðasambandið, sem kvatthefir
þetta mikla þing saman og án
[)ess og hugsjóna þess hefði það
aldrei komið saman. — Jeg
skora á ýður að vinna saman
til hagshóta allri veröldinni.
Það getur ekki verið mannleg-
um mætti um megn að hag-
Cordell Hull utctnríkisráðherrci Hamsay MacDonald forsœtisráð
fulllrúi U. S. A. herra.
nýta sjer á skynsamlegan liátt
hjálparöfl jarðarinnar, lieldur
þverl á rnóti. Með uppl'indn-
ingúm aldanna, landafundum
og skipulagningu hefir unnist
svo mikið úr skauti jarðariun-
ar, að nú eru sjálfar gnægtirn-
ar orðnar að vandamáli. Við
höfum viðurkent, að þjóðirnai
eru hver annari háðar og við
höfum skilið live mikið verð-
mæti liggur í samvinnunni. Við
verðum [)ví að nota okkur þá
aðstöðu sem nú er fyrir hendi,
nota hana í þágu alls mann-
kynsins“.
Konungur gekk að svo
mæltu út úr salnum en eftir
stutta þögn tók Ramsav Mac-
Donald orðið: „Þetta mun vera
slærsti fundur þessarar tegund-
ar, sen) nokkurntíma hefir ver-
ið haldinn“, mælti hann. „Ár-
um saman hefir heimurinn
farið versnandi. Verksmiðjurnar
Von
Neurath utanríkisráðherra
Þjóðverja.
1
«