Fálkinn - 22.07.1933, Blaðsíða 6

6
F Á L K I N N
í
Sunnudags hugleiðing.
I Mós. íl: 13. Boga minn sel jeg í
skýin, að hann sje
merki sáttmálans
milli mín og jarSar-
innar.
Sje nokkru að treysta hjer i
lieiini, þá er það sáttináli sá,
er Guð gjörir við manninn. Það
getur þú líka sagt þjer sjálfur:
Guð er trúr, og þegar hann lof-
ar einhverju, þá efnir hann |iað.
Og loforð hefir hann einmitt
gefið í skírninni. Syndaflöðið er
fyrirmynd skírnarvatnsins, þar
sem hið gamla synduga eðli er
dauðanum vígt og afmáð. En
skinandi fagur friðarboginn,
sem Guð reisti milli liimins og
jarðar, þegar hinir frelsuðu
gengu út úr örkinni, hann er
sýnilegt tákn þess sáttmála, sem
Guð gjörir við barnið litla, sem
að lokinni skírn er borið út úr
kirkju hans.
Við þig gjörði hann sáttmál-
ann. Þvi að þegar skírn þín fór
fram, þá var það enginn annar
en Jm, sem varst skírður ein-
mitt þú. Við þig var sáttmálinn
gjörður. Vitirðu ekki mánaðar-
daginn, Jjá útvegaðu þér skírnar-
vottorð þegar í dag, svo að J)ú
getir framvegis lialdið Jiennan
mesta heilladag þinn heilagan.
Ungur maður var staddur í
syndaneyð og sálarþjáningu og
bað Guð um náð. Hann mintist
sáttmálans, tók Guð á orðinu og
sagði: Þú hefir þó skirt mig.
Seinna varð hann einn hinn á-
gætasti trúboði.
Hefir þú þakkað Guði fyrir
skírn þína? Minstu þess, livert
sinn er þú sjer friðarbogann, að
Guð víkur aldrei frá sáttmálan-
um, sem hann giörði við Jiig ■
skirninni!
Olf. Ric. Á. Jóh.
Einn Drottinn,
ein trú, ein skírn, einn Guð
og faðir allra. Efes. 4:5.
Með einum anda vorum vér allir
skírðir, til að vera einn lik-
ami
(þ. e. likami Krists, söfnuð-
ur Guðs. — I Kor. 12:13.
Því að allir þjer, sem eruð skírðir
til samfélags við Krist, þjer
hafið íklæðst Kristi. Gal.
3:27.
Ris upp og lát skirast og lát af-
Jivo syndir Jjínai og ákalla
nafn lians. - Post. 22:l(i.
Skirnin er ekki hurttekl saurug-
leika líkamans, héldur sátt-
máli góðrar samvisku við
Guð, fvrir upprisu Jesú
Krists. ‘ I. Pét. 3:21.
Bílakonungurinn sjötugur.
Sá iðjuhöldur nútimans, sem
mesti'i frægð hefir náð á þessari
öid er Henry Ford bílakongur.
Hann liefir verið talinn ríkasli
maður Iieimsins, ríkari en sjálf-
ur Rockefeller og liann liefir
komið fram með ýmsar nýung-
ar i atvinnurekstri og sýnt het-
ur en nokkur annar, Jive þýðing-
ar mikil stóriðjan er og hversu
liægt er að takmarka fram-
leiðslukoslnaðinn með Jjví að
framleiða mikið af sömu vöru-
tegundinni og' liafa verkaskift-
inguna sem fullkomnasta. Verk-
smiðjur Fords liöfðu 1927 fram-
leitt yfir 15 miljón hifréiðar,
sem dreifst liafa um alla veröld-
ina og þykja standast betur
vonda vegi og vegleysur en aðr-
ar bifreiðar.
Henry Ford fæddist í Dear-
horn 30. júlí 1863 og var faðir
lians bóndi, sæmilega efnaður.
Var Ilenry ætlað að taka við
jörðinni eftir föður sinn. Hann
hefir gert það, en ekki sem
hóndi, Jjví að nú standa verk-
smiðjubyggingar á lóðinni, en
gamla liúsið sem Ford fæddist
i stendur enn. í stað þess að
verða hóndi varð Ford iðju-
höldur og hugvitsmaður, sem
hefir selt 20 miljón híla og varð
fvrsti biljónamæringurinn i
heimi. Þegar hann smíðaði
fyrsta bilinn sinn, „Tin Lizzy“
lilóu allir að lionuin og kölluðu
hann skemtilega vitlausan sjer-
vitring. Nú er langt síðan fólk-
ið liætti að hlæja að Ford.
Stundum hefir liann liaft allað
100.000 dollara lekjur á vikn og
verkalaun greidd i verksmiðjum
hans hafa verið um 200.000.000
dollarár á ári.
Hugur Fords lmeigðist
snemma að vjelfræði og þegar
í æsku fanst lionum, að hand-
al'lið væri notað ójjarflega mik-
ið við heimilisstörfin á hænuni,
Þegar hann var á 12. árinu
hafði liann safnað að sjer ýmsu
skrani úr gömlum vjelum, öllu
ónýtu, en hann Jjóttist viss um,
að liann gæti smíðað vjelar úr
Jiessu síðar meir. Og á sama
árinu sá hann tvent, sem hafði
mikil álirif á hann. Annað var
sjálflireyfivagn, klunnalegur
vagn, sem knúinn var áfram
með gufukrafti frá kolum, eins
og eimreið. Þá fór liann að
hugsa um að smíða ljettan og
góðan vagn, sem gæti gengið á
venjulegum vegum. Nokkrum
árum síðar smíðaði liann svona
vagn, til að sannfæra sig um að
hann gæti gert það, en sá vagn
reyndist ónýtur. Annar viðburð-
urinn var sá, að honum var gef-
ið fyrsta úrið sem liann eignað-
ist á æfinni. Þessa „vjel“ gerði
hann að einskonar tilraunadýri,
og lærði meira á úrinu, en flest-
ir úrsmiðir vita. Hann tætti það
alt í sundur og setti það saman
aftur. Það gekk. Hann var lireyk
inn af Jiessu og' fór að taka úr
til. viðgerðar af kunningjum sín-
um. Fimtán ára gamall var
hann orðinn ágætur úrsmiður
og hafði Jjó ekki nema ófull-
komin tæki, sem hann hafði að
mestu levti húið sjer til sjálfur.
Þegar Ford hafði lokið ung-
lingaskólanámi, 17 ára gamall
var mjög deilt um hvað liann
ætti að taka sjer fyrir hendur.
Hann fjekk vilja sínum fram-
gengt og rjeðist á vjelfræðiskóla,
til þriggja ára. Hann var orð-
inn útlærður vjelfræðingur
löngu áður en skólinn var á
enda. Og jafnframt skólanám-
inu starfaði liann hjá einum ai
úrsmiðum bæjarins. Datt lion-
um nú í hug, að koma upp úr-
smiðju, sem gæti selt sæmileg
úr fyrir hálfaðra krónu stykk-
ið. Þetla komst J)ó ekki í fram-
kvæmd en hinsvegar varð hann
staðráðinn i, að smíða svo ódýra
l>ila, að Jjeir gæti orðið almenn-
ings eign. Annar maður, Sarnu-
el Ingelsoll, varð úrakongur
heimsins en Ford varð hilakon-
ungur.
Þegar Ford hafði lokið ung-
rjeðst hann til Wieslinghouse
fjelagsins, en Jjetta ljelag fram-
leiddi meðal annars eimvagna,
eins og' J)á sem Ford hafði sjeð
Jjegar hann var á 12. árinu.
Fjekk hann gott tækifæri lil að
athuga Jjessar vjelar en í tóm-
slundunum starfaði hann að því
að smíða nýja vagntegund fyr-
ir sjálfah sig. Um þessar mund-
ir kyntisl hann hreyfli enskum,
kendiún við Englendinginn Otto
og Jjóttist þar hafa fundið hent-
ugasta hreyfilinn fvrir bifreiðar.
Ilafði Jiessi hreyfill verið send-
ur lionum lil viðgerðar, Árið
1885 smíðaði hann sjálfur hreyl'-
il með likn fyrirkomulagi og
Otto-vjelina. Hún reyndist vel,
en almenningur áleit hana ónýtt
leikfang og tók henni með fyr-
irlitningu.
Um Jjessar mundir fór Ford
aftur heim til foreldra sinna.
Ljel faðir hans sjer fátt um
finnast tilraunir sonar síns og
taldi hann slökkva niður hesta
tima æfinnar lil ónýtis. Ford
ætlaði að fara að gifta sig og
bauð faðir lians honum fjörutiu
ekrur skógarlendis, ef liann
hætti að fást við vjelfræðina.
Ford tók Jjessu, gifti sig og setti
upp sögunarmyllu í Dearhorn,
vann þar sjálfur frá morgni til
kvölds og las alt sem liann gat
náð í um vjelfræði á nóttinni.
Nokkru síðar fjekk hann
verkfræðingsstöðu hjá Detroil
Eleetric Co og fluttist ásamt
konu sinni til Detroit. Hafði
hann J)á nýlega hyrjað á smíði
nýrrar bifreiðar. Og 1893 sá
fólkið í Detroit Ford aka um
göturnar á fyrstu bifreiðinni
sinni. Þessi bifreið varð ekki
vinsæl. Hún fældi hestana og
J)vergirti fvrir umferðina. El'
Ford skildi hana eftir á götunni
Aðalverksmiðjur Fords.