Fálkinn - 22.07.1933, Qupperneq 10

12
F Á L K I N N
S k r í 11 u r.
- Mamma, ó aö við hefðum nl-
ðrei <jifst honam pabba!

— Ef tveimur er/ainm liefir verð
verpt i hreiður op jec/ bæti tveimur
við, hvað mörf/ verða j)aa jxi?
■—- Getið þjer verpt eggjum.
— /Etlarðu strax að fara að kenna
henni að nota andlitsduft?
Adamson
240
,,

/ ♦iHiians W"" "■"■■•|iiimii|.mi*
1/i
iiir
Adamson hittir \
ofjarl sinn.

— Hvar er best að lœra að
sgnda?
— í vat.ii.
- Komdu Lúra, við skuhim setj-
ast saman í rólunni, eins og við
gerðum þegar við vorum trúlofuð.
— Þarna slendur: „fíannað að
sgnda!“ Kunnið þjer ekki uð lesa?
— Jú, en jeg kann ekki að sgnda.
Haltu þjer vel, bróðir min
nn hoppar hann næsl, vagninn.
— Unnusti minn segir sjúlfur, að
báturinn hans sje sá besti á jörð-
inni.
Það getur vel verið, en á sjó
er hann með þeim lökustu.
Má jeg sitja í?
Slúlkan, sem hafði verið trú-
lofuð manninum, scm átli mótor-
hjólið.
Illa þökkuð gjöf.
Jón litli kemur grátandi heim lil
mömmu sinnar. Hinir strákarnir
hafa verið að erta hann fyrir það
að hann er rauðhærður.
Jni þarft ekki að skammast þin
fyrir það, drengur minn, því að
þetta hár hefir giið gefið þjer, seg-
ir móSir hans huggandi og þurk-
aði tárin af augunum á lionum,
Ifæ, Kalli. Mundu að þú átl eftir
að setja punkl gfir i-iðl
með svuntuhorriinu sínu.
Jón litli hætfi að snökta en segir
svo: — Aldrei skaltu láta hann búa
lil neitt á mig framar, mamma.
— Ekki gæti jeg hugsað mjer að
giflast landeyðu, gætir þú þaS?
.Já, ef hann væri að byrja.