Fálkinn - 29.07.1933, Blaðsíða 11

F Á L K I N N
11
Yngstu lesendurnir
Dúfnarækt II.
í dag ætla jeg -að segja ykkur ým-
islegt fleira um tilhögun dúfnahúss-
ins en jeg geröi síðast, í fyrsta kafla.
Og svo ætla jeg líka að segja ykkur
frá hvernig á að fúðra dúfurnar.
Flestir dúfnaeigendur hafa aðeins
litla skál með vatni í dúfnahúsinu.
I>etta getur að vísu dugað, en sá
galli er þó á þvi, að dúfurnar vilja
þvo sjer, fara ofan í skálina til að
baða sig og óhreinka þá vatnið
um leið, svo að altaf verður að
vera að skifta. Þessvegna ráðlegg
jeg ykkur að gera ykkur drykkjar-
skál eins og sýnd er hjer á mynd-
inni, |)vi að það er mjög áríðandi
að dúfurnar fái hreint vatn að
drekka.
Fyrir drykkjarfat er ágætt að nota
leirskál undan blómapotti. Úr stát-
vír búið þið lil grind, sem heldur
flöskunni er stendur á stútnum í
miðri skálinni, í rjeltum stellingum.
Áður en þú setur flöskuna i vir-
grindina fyllir þú hana af vatni,
setur svo grindina utan um og hvolf
ir síðan fljótlega flöskunni á stút-
inn ofan yfir skálina, svo að hún
standi eins ogl sýnt er á fyrstu
myndinni. Meðan nokkuð vatn er
í flöskunni verður ávalt um eins
centrimetra djúpt vatn í skálinni
og streymir úr flöskunni eftir því,
sem af þvi er drukkið þangað til
ekkert er eftir. Á þennan hátt fá
dúfurnar jafnan hreint valn.
Dúfurnar hafa gott af að fá járn
í blóðið og þessvegna er ráðlcgt
að lála ryðgaðan nagla í vatnsskál-
ina því að þá verður vatnið járn-
megnað.
Á þessari mynd sjerðu matarlrog
handa dúfum, skift i bása með
járnvir. Kassinn er ofur einfaldur
og óbrotinn svo að þú getur búið
hann til sjálfur, en vitanlega lætur
þú „básana“ í troginu vera jafn
marga eða ekki færri en dúfurn-
ar. Ef þú fjölgar þeim er altaf hægt
að bæta við nýjum kassa.
Bilið á milli rimlanna eða vir-
anna verður að vera svo stórt, að
dúfurnar geti auðveldlega stungið
hausnum inn um opið, en hinsvegar
má það ekki vera svo stórt, að þær
geti komist inn i trogið.
Margir hafa það fyrir sið, að
fóðra dúfur sínar á þann hátt að
fleygja matnum á gólfið í dúfna-
húsinu en þetta er óhyggilegt, hæði
af því, að fugladrítur er fyrir á
gólfinu, eða leyfar af honum hversu
vel sem sópað er; hann blandast
sainan við matinn og ber í hann
sóttkveikjur, sem geta verið stór-
hættulegar l'yrir heilsu dúfnanna.
Þessvegna er sjálfsagt að hafa trog
eins og það, sem lýst hefir verið
og þvo það vel og vandlega sem
allra oftast, svo að fuglarnir fái
ekki í sig sóttkyeikjur í matnum,
og þurka það í góðu sólskini eftir
þvottinn.
En hvað er nú best að gefa dúf-
unum, spyrjið j)ið líklega næsl.
Dúfnaeigendurnir eru ekki á einu
máli um það, og hver heldur sínu
fram. Og hjer á landi, þar sein út-
lendar tegundir þess, sem dúfurnar
vilja helst og hæfir best, eru dýrar,
verður að reyna að nota sem mest
nýjar matarleifar sem til fallast,
en uin að gera að þær sjeu ekki
gamlar og skemdar, því að slíkar
leifar geta innihaldið sýkla sein
ýmist eru banvænir fyrir dúfurnar
eða geta staðið þeim fyrir þrifuin.
En erlendis, þar sem korntegundir
eru ódýrar, er dúfunum víðast hvar
gefin blanda, sem gerð er úr tveim-
ur hlutum af baunum, einum af
mais og einuin af byggi, og svo er
þeim stöku sinnum gefinn glaðn-
ingur af hirsi, en sú jurt er ekki lil
hjer á landi, og verður því að
sleppa þvi. En í stað hirsis er til
önnur jurt, senx er ágætt dúfna-
fóður og vex viða hjer á landi og
það er umfeðmingsgras. Þeir sem
eiga heima til sveita og eiga dúf-
ur geta fóðrað þær nær eingöngu
á umfeðmingsgrasi eftir að það hef-
ir blómgast og þangað til það föln-
ar, og svo er gott fyrir þá, sem
hafa umfeðmingsgras á engjunum,
að taka dálítið frá af því, þurka
það eins og venja er til og gefa
dúfunum það (helst bleylt) á vet-
urna. Með þvi sparast mikið fóður.
Dúfurnar þrífast líka mæta vel á
hveiti. Líka hafa þær gotl af að
hafa gamalt kalk til að höggva nef-
inu í, eins og flestir fuglar; þess-
vegna er gott að láta inn til þeirra
hvítleitan skeljasand, þar sem hann
er til, mulið eggjaskurn, eða ]>vi
um líkt. Eitthvað sem kalk er í.
Dúfurnar standa að baki mörgum
öðrum fuglum að þvi leyti, að þær
eru fremur klauffengnar við að
byggja sjer hreiður. Þessvegna er
það, að ef maður lælur það duga
að láta þeim eftir varpkassa í dúfna
húsinu og l'leygja í hann svo litlu
af hálmi, þá verður hreiðrið þeirra
mjög ófullkomið.
Ef að hreiðrin eiga að vera góð
verður maður helst að kaupa
hreiðurskálar, skálar undan urta-
pottum, og leggja i þær talsvert af
hálmi, stör eða punkti, skornum
stutta búta. Þessi hreiður liafa það
til síns ágætis að þau verða dýpst

SAMKUNUUHUS tíYÐINGA í
KA UPMANNAIIÖFN
átti nýlega hundrað ára afmæli.
Kannast gamlir íslenskir Garðbúar
við hús þetta, ]>ví að það stendur
mjög nálægt Garði, í Krystalgade.
Afinælið var haldið mjög hátíðlegt
og var konungurinn viðstaddur.
Hjcr að ofan sjást myndir af sam-
kunduhúsinu. Efst t. v. sjást dyrn-
ar með áletrun á hebresku yfir,
en til hægri sálurinn að innan. Að
neðan sjest framhlið hússins að ut-
an og sporöskjumýndin er al' ýfir-
meistara safnaðarins, M. Friediger
dr. phil.
Fyrirmyndar hreiður.
í miðjunni og eggin liggja þvi
þjett saman, en þetta er einkum
áríðandi þegar dúfan á að unga út.
Ungunum er líka síður liætt við
að detta út úr svona hreiðri.
Þú hefir sjálfsagt tekið eftir því,
að i þessu sem jeg hel'i verið að
segja frá um dúfurnar hefi jeg altaf
Iagt mikla áherslu á, að hins mesta
hreinlætis sje gætt i allri meðferð
þeirra. En l)ú skalt vera viss um,
að jeg he.fi ekki gert þetta að nauð-
synjalausu, því að þetta er aðalat-
riðið. Ef að sjúkdómar eða óþrif
komast að dúfunum þá skaltu sanna,
að þú hefir litla ánægju en mikla
armæðu útaf dúfnaeigninni.
Hjerna á myndinni að ofan sjerðu
svolitla skóflu, sem kemur þjer að
ónxetanlegu liði, þegar þú erl að
hreinsa óhreinindi úr krókunum,
sem eftir verða þegar verið er að
hreinsa til. Þetta áhald nær út í
krókana.
Tóta frænka.
Richard Barthelmess, sá sem hing
að konx til lands í fyrra hefir ekki
náð sömu vinsælduni í talmynd-
unum og hann átti að fagna i þeim
þöglu. Hefir hann aðeins leikið í
fáeinuni myndum síðustu árin.. Nu
hefir hann verið ráðinn til að leika
í taimynd, sem gérist að mestú
leyti í loftinu. Leikur hann flug-
mann, senx leggur framtið sína og
mannorð í sölurnar til þess að
bjarga bróður sínum. Myndin heit-
ir „Grand Central Airport“.