Fálkinn - 25.11.1933, Síða 14

14
F Á L K I N N
En þegar þeir komu til aÖ fá einkaleyfið,
komust þeir að því, að einhver annar var
kominn með það sarna fám dögum áður
og hafði fengið einkaleyfi á lilut, sem var út
í æsar eins og þeirra uppfinning. Þetta var
auðvitað rothögg fyrir þá. Og þá var það,
sém Rollo reifst við þig, með þeim árangri,
sem þjer er kunugt um.
En liversvegna sagði hann mjer ekki
frá öllu saman?
Þvi spurði jeg hann líka að, en hann
sagði hara, að það gerði ekkert gagn að
segja þjer frá, að fyrirætlun hans liefði mis-
lekist. Hann skuldaði Jóa Leví þessa pen-
inga og hafði ekkcrt upp i skuldina og var
i vandræðum.
En — hefði hann þurft að fara til ung-
frú Gayton?
Það er það leiðinlega í þessu öllu sam-
an. En þú rnátt ekki dæma mann hart. Ef
mann vantar hjálp — og ef mann vantar
góðan vin — get jeg þá reiknað með þjer?
Jeg býst við því.
Brnce fór ekki lengra út í þessa sálma.
Hann tók í hönd henni og þóttist hafa gert
besta vini sínum góðan greiða. En hann
hitti ekki Rollo fyrr en tveim eða þrem dög-
nm seinna. Honum fannst hann líta þreytp-
lega út, rjett eins og hann hefði þjáðst af
svefnleysi.
Jeg verð feginn þegar þetta er alt um
garð gengið, sagði Rollo. Alt virðist hanga
í lausu lofti og allir eru órólegir. Blöðin
hafa komið kjaftæðinu af stað. Jeg fór til
Septimus Ruskin, málfærslumanns frænda
míns og áttu við hann tal um þetta. Jeg
sagði honum hvað fram hefði farið milli
mín og frænda míns á laugardagskvöldið,
og hað hann um að hafa umsjá með eignum
mínum og þessháttar. Hann var mjög kurt-
eis bölvanlega kurteis. Hann sagði að
skrifstofa sín hefði altaf haft þessar eignir
með höndum og hann vonaðst til, að svo
mætti verða áfram, en þar sem hann væri
samkvæmt erfðaskránni umboðsmaður dán-
arbús Sir Nieholas, rjeði hann mjer að fá
annan málafærslumann þangað til alt væri
komið í lag. Hann gaf mjer meðmælabrjef
til eins sem heitir Querit og hann ætlar að
vera ráðunautur minn.
Er það almennilegur maður ?
Mjer er sagt að hann sje það, sem kall-
að er snúinn, en annars líst mjer ekki meir
en svo vel á hann. Ef til vill hefir Ruskin
eklíi viljað benda mjer á neinn sem hætta
væri á, að næði í viðskiftin við mig fyrir
fult og alt. Jeg sagði Querit frá kveldverði
minum með frænda minum og það, sem
á eftir fór, og hann neri saman höndum og
sagði: „Já, einmitt. Jeg verð að mæta fyrir
yður við rjettarprófið. Til allrar Guðs lukku
er það bráðum afstaðið44.
Jeg hef að minsta kosti eina góða
fregn að færa þjer þjer, sagði Bruee, og
síðan sagði liann frá samtali sínu við Joan,
og upplýsingar þær, er hann hafði gefið
henni. Ef ekki væri þetta með Lillu Gay-
ton, liggur mjer við að segja, að þetta
bölvað klúður væri næstum búið. En John
er aldrei annað en kvenmaður. Og auðvit-
að þarf hún dálítinn tíma til að átta sig á
því, að þú skyldir liafa verið svona fljótur
að liugga þig eftir að hafa misst hana.
Jeg veit það, svaraði Rollo. Jeg var
vitlaus. Jeg get ekki skýrt það fyrir sjálf-
um mjer, auk lieldur fyrir öðrum. Þú ert
góður drengur, Bruce. Jeg ætla að tala við
Joan þegar alt hitt er komið í lag.
Gerðu það, drengur minn, og flýttu
þjer ekki of mikið að þvi. Gefðu henni
tíma til að átta sig. Hvað hefirðu annars
haft l'yrir stafni?
Jeg drakk te hjá Katrinu frænku á
Cadogantorgi. Hún var hin hesta og betri
við mig en allir aðrir. Hún má ekki fara út
ennþá. Annan dag liitti jeg systur mínar og
mága þar. Við tölúðum saman um málefni
okkar með álíka miklum árangri og slík
samtöl eru vön að bera. Auðvitað er mál-
ið líka einfalt. Fasteignirnar ganga til mín
og aðrar eignir til Katrínar frænku, meðan
hún lifir og skiftist svo milli systra minna.
Aðrir nánir ættingjar eru ekki til.
— Voru nokkrar arfleiðslur til guðs-
þakka ?
Nei. Nick frændi segir, að hann liafi
gefið eftir efnum og ástæðum meðan liann
lifði og ætlast til að eflirkomendurnir geri
slíkt hið sama á hverjum tíma. En eitt verð
jeg að segja þjer, Bruce.
— Hvað er það?
í livert skifti, sem jeg kom á Cadogan-
torg, sá jeg mann, sem var að slæpast hin-
ummegin á götunni, og þegar jeg kom út
aftur úr húsinu, var hann þar enn. Þegar
jeg fór á skrifstofu Querits, elti hann mig.
Yfirleitt livert sem jeg fer, er hann á hælun-
um á mjer. Það er óviðkunanlegt, því það
getur ekki þýtt nema eitt. Lögreglan er á
hælunum á mjer. Finnst þjer það skemti-
legt? Nú, en eina hótin, að það hættir víst
hráðum.
Auðvitað hættir það, sagði Bruce með
sannfæringu, sem hann var vanur að vona,
að ekki heyrðist neinn efi i.
VIII. KAPÍTULI.
Þegar rjeturinn kom saman aftur til að
lialda áfram rannsókninni út af láti Sir
Nicholas Brannocks, var ]iar öðruvísi um
að litast en í fyrra skiftið. Aragrúi af fólki
reyndi að fá aðgang, og ennfremur var mik-
ill fjöldi vitna, sem ekki höfðu komið fram
áður, en mestur var þó munurinn á skapi
áheyrandanna, frá því, sem áður hafði v-er-
ið. Nú hjóst enginn við því, að yfirheyrslan
myndi verða eintómt form. Blaðið Daily
Picture hafði ekki hætt við hálfnað verk, og
allir fundu á sjer, að eitthvað óvænt og
áhrifamikið myndi koma fram, enda þó
enginn vissi, hvað það yrði. Jafnvel dóm-
arinn sjálfur var eitthvað snöggari í hragði
en hann hafði verið í fyrra skftið. Nú var
eins og hann vissi, hvernig hann ætti að
taka á hlutunum og ætlaði sjer líka að gera
það svikalaust. Eins og við fyrra rjettar-
haldið, voru Bruce Rollo og Eddi Lamport
saman, og í þetta sinn voru með þeim báð-
ar systur Rollos og menn þeirra, George
Tempest og Ernest Bennikin. Querit mál-
færslumaður var á fremsta bekknum ásamt
fleiri lagamönnum. Porter kom fyrstur í
vitnastólinn. Hann sagði, að svo væri fyrir
að þakka greiðum svörum við úlvarpsfyrir-
spurn lögreglunnar, að hann gæti gefið ná-
kvæma skýrslu um ferðalag Sir Nicholas,
laugardagskvöldið, sem hann dó. Hann
hafði eftir beiðni dómarans skrifað þetta
upp eins og stundatöflu og myndu hin ýmsu
vitni staðfesta einstök atriði hennar. Sunda-
taflan var þanng:
Kl. 19.00 fór Sir Nicholas úr húsi sinu við
Cadogantorg.
19.0 kom hann í hús við Hanstorg, en
kom ekki inn.
19.30 kom hann í Ajaxklúbbinn, Pall
Mall, en fór þaðan aftur, svo að
segja strax.
19.45 kom hann í húsið nr. 357 í Vik-
toríustræti.
21.15 fór liann þaðan aftur.
22.00 kom hann heim til Rollo Brann-
ock, bróðursonar sins.
22.20 kom hann ásamt bróðursyni sín-
um í matsalinn hjá Critz.
22.30 símaði hann heim til sín.
23.25 fór liann frá Critz einn síns liðs.
23.30—30 var hann í Ajaxklúbbnum.
0.30 fór hann úr klúbbnum, gangandi.
Kl. 1.15 fannst hann dauður á Grænatorgi.
Porter veik siðan úr vitnastólnum og á
eftir honum komu ýmsir leigubifreiðastjór-
ar, dyraverðir og burðarmenn, sem staðfestu
ineð fáum orðum hin einstöku atriði.
George Jones sagðist hafa verið staddur
beint á rnóti Ajaxklúbbnum, er á hann var
kallað, um kl. 19.30 og hafi hann flutt hinn
látna i Viktoríustræti nr. 357. Hann þekti
Sir Nicholas i sjón þar eð hann hafði ofl
ekið hann áður. Hann hafðí sjeð tilkynn-
inguna í blöðunum og gert lögreglunni að-
vart þegar í stað.
Henry Waller sagði, að liinn látni liefði
kallað í sig rjett fyrir kl. 22 á Piccadilly
(iircus og liefði hann ekið hann í Ryder-
stræti, St. James. Þar hefði hann beðið
nokkra stund og liefði lyftudrengurinn sagt
sjer, að maðurinn, sem hann var að aka,
væri Sir Nieholas Brannock, sem hefði far-
ið upp að hitta bróðurson sinn. Skömmu
síöar koniu þeir báðir út og ók hann þeim
þá lil matsöluhúss Critz. Síðan gaf hann
þessu ekki frekari gaum fyr en hann kom
lieim seint á sunnudaginn, þá hafði kona
hans, sem átti lítið útvarpstæki, sagt hon-
um af tilkynningunni viðvíkjandi Sir Nie-
holas. Hann gaf sig fram við lögregluna
næsta dag.
4'albot. fyrverandi liðþjálfi, nú dyravörð-
ur í Ajaxklúbbnum vitnaði, að Sir Nicholas
hefði komið þangað kl. 19.30, en farið aftur
hjer um hil strax. En kl. 23.30 kom hann
aftur og stóð þá við í klukkutíma. Þegar
hann fór var hann spurður, hvort ekki
ætli að ná í vagn handa honum, en Sir Nic-
holas sagðist ætla að ganga, og sagði um
leið, að hann liefði trega meltingu, og myndi
hafa gott af að fara fótgangandi. I klúbbn-
um var útvarpstæki, og það, sem Sir Nic-
holas hafði sagt, var símað til Scotland
Yard tafarlaust, eftir að tilkynningin hafði
heyrst í klúhhinn.
Henry Verquer, þjónn hjá Critz, kvaðst
liafa borið á borð kvöldverðinn fyrir Sir
Nicholas og annan mann með honum.
Skömu eftir, að þeir komu, spurði Sir Nic-
Iiolas um símann og fór þangað. Þjónninn
hafði þekt Sir Nicholas á myndinni í Daily
Picture og Rollo þekti hann aftur þar í
rjettinum.
Þegar fram liöfðu komið fleiri álíka vitn-
isbnrðir, sem áttn að staðfesta hin ýmsu at-