Fálkinn - 22.12.1934, Side 54

F Á L K I N N
GAMLA BÍÓ sýnir 2. dag jóla:
Jólamynd
1934.
Norðlendingar.
Gullfalleg og efnisrik
sœnsk talmynd i 12
þáttum.
Aðalhlutverkin leika
af framúrskarandi snild:
INGA TIDBLAD,
KARIN EKELUND,
STEN LINDGREN,
SVEN BERGVALL,
HENNING OHLSSON,
FRANK SUNDSTRÖM.
Mynd þessi uar lengi sýnd á Palads í Kaupm.h.
og er talin besta og áhrifamesta mynd síðan
,,Gösta Berlings Saga“ forðum uar kuikmynduð,
það er mynd sem snertir instu hjartarœtur áhoi'f-
andans, og mynd sem allir þessuegna œttu að sjá.
1P
I
m
1»
GLEÐILEG JÓL!
WWi
WÞ NÝJA BÍÓ sýnir 2. dag jóla:

ak
Hennar hátign afgreiðslnstúlkan.
yWKn -.vr--
Bráðskemtileg þýsk tal- og söngvamynd með hljómlist eftir
WILLY SCHMIDT GENTNER.
Aðalhlutverkin leika vinsælustu leikarar Þjóðverja, þau:
Liane Haid, Willy Forst oo Paul Hemp.
-<•
Myndin sýnir skemtilegt og spennandi æfin-
týri um unga hefðarmey, er gerðist afgreiðslu-
stúlka í skóbáð til þess að vinna ástir manns-
ins, sem hún unni.
I myndinni eru fagrar sýningar og hljómlist úr
söngleiknum
BASTIEN og BASTIENNE
eftir MOZART.
Sýnd annan jóladag kl. 7 (lækkað verð) og kl. 9.
Barnasýning kl. 5:
„Jélasveinarnir" og „ðrkin hans Nóa“.
Litskreyttar teiknimyndir.
Þar að auki verða sýndar Jimmy og Bosko
teiknimyndir, fagrar fræðimyndir o. fl.
GLEÐILEG JÓL.
W
I
i
m
m
ék

f
P*
m
0
%
«8*
wpk
Wýk.
IP
%
tffik
/Æ
s
m
4S&
%
i»WnL
w
3
m

vwm
NORÐLENDINGAR.
Helsingjaland, sem er hluti af Nor-
land í Sviþjóð, er frægt fyrir nátt-
úrufegurð, og ekki að ófyrirsynju.
Stórvaxnir skógar, straumharðar ár,
og há fjöll setja hörkulegan tigna-
svip á landið. En þetta stórfenglega
landslag hefir einnig átt sinn þátt í
þyí að móta fólkið. íbúarnir —
Norðlendingar Svíþjóðar — eru
skapmiklir menn og tilfinningarík-
ir og láta sjer ekki alt fyrir brjósti
brenna, ef þeir reiðast. Myndin sem
hjer gefur að líta, er gott sönnunar-
gagn þess, sem hjer hefir verið sagt.
Á óðalsjörðinni Övergárd í Hels-
ingjalandi búa bræður tveir, Ólafur
og Jónas, með gamalli móður sinni.
Ólafur, sem er eldri, ræður öllu á
bænum, sem ekki er heldur furða,
því Jónas hugsar mest um drykkju-
drabb og spil.
Birgit Ljusnar er 16 ára gömul,
munaraðlaus stúlka. Hún hefir alist
upp hjá gamalli konu þar i nágrenn-
inu. Einn dag sendir konan hana
með eggjakörfu, en á leiðinni ekur
Jónas Övergárd framhjá henni á
þeysiferð, eins og hans var vandi á
flakki hans um sveitina, og brýtur
fyrir henni eggin. En þegar hann fer
að athuga stúlkuna nánar, verður
hann samstundis ástfanginn af
henni og verður það úr að hann
ræður hana í vist, til mikillar
gremju Lisu-Lenu, sem er fyrir og
Jónas hefir þangað til átt vingott
við. Birgit er látin gæta búpenings-
ins i selinu um sumarið en Jónas
heimsækir hana þar, svo lítið ber á,
og afleiðingarnar af þeim heim-
sóknum koma siðar í ljós.
Kaupmaðurinn í Nasvik er al-
ræmd blóðsuga og okrari, sem hefir
komið mörgum bóndanum ó kald-
an klaka með harðdrægni sinni.
flann hefir keypt upp ýmsar skulda
kröfur á Jónas, og nema þær nú
orðið allmikilli upphæð. Einu sinni
ögrar hann Jónasi með því, að
bráðum taki hann af honum jörð-
ina, en Jónas svarar illu til og þeg-
ar svo dregur að skuldadögunum
falsar hann nafn bróður sins og
annars manns á víxil og losar sig
þannig við kaupmanninn. Um líkt
leyti veit han fyrir víst hvernig á-
statt er um Birgit, og verður þetta
alt til þess, að hann strýkur til
Ameríku, eftir að hafa lent í rifrildi
og áflogum við ólaf bróður sinn.
Birgit elur barn sitt og hefir það
hjá sjer í selinu. Einn dag skilur
hún það eftir stundarkorn, meðan
hún er að bjarga lambi, og þegar
hún kemur aflur á staðinn, er það
horfið. Lísa-Lena er einnig í selinu.
Hún hatar Birgit engu síður en áð-
ur og ber það upp á hana, að hún
hafi kastað barninu í fossinn, og
sama ber hún síðar fyrir rjettinum
og segist hafa horft á það með eig-
in augum. Birgit er dæmd í tveggja
ára fangelsi, en Ólafur tekur hana
aftur á heimilið, er hún losnar það-
an, enda þó henni sje þar illa vært
fyrir hnútukasti vinnufólksins, sjer-
staklega Lísu-Lenu.
Seytján ár líða. Einn dag kemur
flökkudrengur til Övergárd og
skemtir með fiðluleik. Það kemur
i ljós, að tatarar hafa stolið hon-
um, er hann var barn að aldri, en
sjálfur segist hann vera að líkind-
um fæddur þar í sveitinni. Það
kemur seinna í ljós, að hann
er sonur Birgit, þvi að hann þekk-
ist á einkennilegum fæðingarbletti.
Um líkt leiti kemur Jónas heim,
eftir að hafa unnið sjer fje og
frama í Ameríku, og alt fer vel,
eins og í fallegu sögunum. Myndin
verður sýnd annan jóladag í Gamla
fííó.
HENNAR HÁTIGN AFGREIÐSLU-
STÚLKAN.
Irena furstadóttir af Wittenburg
er að undirbúa eina af garðveisl-
um þeim, sem hún er orðin fræg
fyrir. Hún er að stjórna æfingu ó
söngleik eftir Mozart, sem á að
verða aðalatriðið í hátíðahöldun-
um.
Málfærslumaður Irenu ávítar
hana fyrir eyðslusemi hennar og
ræður henni að fækka veislunum,
og óskar þess, að hún eignist hygg-
inn mann, sem geti haldið saman
reitunum og yfirleitt vanið hana
dálítið af bannsettri eyðsluseminni.
Furstadóttirin svarar þessu ekki
öðru en háði og skensi.
Alt í einu birtist þarna ókunnur
maður, með kofort og regnhlíf, og
tekur hann þegar að blanda sjer
inn i æfinguna og fer alls ófeim-
inn að gagnrýna það uppátæki
furstadótturinnar að bæta hámóð-
ins „slagara“ inn í verk Mozarts.
Síðan hverfur hann, en furstadótt-
irin kemst í slæmt skap yfir að-
finslum hans, og meir að segja
játar með sjálfri sjer, að ef til vill
hafi þær nú ekki verið alveg út í
bláinn. Hún slítur æfingunni og
fer hugsandi inn í herbergi sitt.
En þar mætir hún manninum aft-
ur. Nú kynnir hann sig, sem dr.
Lenz, og kveðst vera kominn til að
leita sjer atvinnu í höllinni, skv.
tilvísun Waldensees baróns. Þegar
hún kemur þarna inn, er náunginn
að flytja til allar myndir í herbergi
hennar. Hún skammar hann fyrir
þessa ósvífni, en einhvernveginn
geðjast henni svo að manninum,
að hún býður honum atvinnu við
hallar-bókasafnið.
Tíminn líður og furstadóttirin
gefur nýja bókaverðinum óspart
auga, en hann tekur þvi lculdalega,
svo hún þykist viss um, að ein-
hver önnur kona standi mi.lli
þeirra. Hún finnur inni hjá hon-
um skrifað „Marianne, sunnudag“,
og þegar sunnudagurinn kemur,
eltir hún liann til Konstanz og um
borð í skemtiskip eitt, sem reynist
heita „Marianne“. En nú er annað
ilt í efni, því hún hefir eklci pen-
inga ó sjer fyrir fariu. En þá býðst
skósali einn, viðstaddur, að greiða
fyrir hana, og vitanlega vill hann
hafa eithvað i aðra hönd, þegar
þar að kemur. Hún reynir að
sleppa frá lionum, en rekst þá á
dr. Lenz, sem þegar ávarpar hana
„yðar náð“, en liún lætur sem hún
hafi aldrei sjeð hann fyrr.
En nú kemur það babb í bátinn
að veðrið versnar og heilsa farþeg-
anna að sama skapi; skósalinn fell-
ur fyrir sjóveikinni og loks er svo
komið að furstadóttirin og dr. Lenz
eru ein uppistandandi. Þau fara að
tala saman og hún trúir honum fyr-
ir því, að hún sje búðarstúlka hjá
skósalanum fyrnefnda. Lenz geri'-
ekki annað en furða sig á því hve
lík hún sje furstadótturinni.......
Nú er ekki rjett að fylgja lesand-
anum lengra, en myndin verður
sýnd ó annan í jólum í NÝJA BÍÓ.