Fálkinn - 15.05.1937, Blaðsíða 13

F Á L K í N N
15
Krossgáta Nr. 257.
Skýring. Lúrjetí.
1 stirðlyndir menn. 5 ærukær. 9
límabil. 10 á reikningum. 11 meið«>.
13 slór. 10 elskast. 18 róður. 20
litur. 21 afkomendur. 23 fylgiskjal.
24 káf. 20 óhreinkar. 28 sefa. 29
ættingi. 30 varla. 31 fat. 33 — skip.
35 til útlánda. 38 maður. 40 vand-
ræðamaður. 42 reiðari. 43 til neyslu.
45 stórar. 47 verkfæris. 49 gegnir.
51 störf. 52 fias. 53 mælieining. 54
ofsinn. 55 gæslumaðurinn.
Skýring. LóÖrjeit.
1 letihaugur. 2 listamaður. 3 mat-
argerð. 4 fara í túr. 5 hjálparkall.
(i dýr. 7 krakkana. 8 göng. 11 hypja
sig. 12 framdi glæp. 14 kvenmanns-
nafn. 15 slæpast. 17 skmst. 19 bar-
dagi. 22 óðagotslegur. 25 Sanskríl.
27 rifrildi. 31 bað. 32 ílát. 33 ásótt-
ar. 34 lagið. 30 göfugar. 38 líkams-
hluti. 39 aumingi. 41 hrylla við. 44
ögn. 40 skammaryrði. 48 blása. 50
gyðja. 51 dönsk eyja.
Maharjahinn af Alimr var nýlega
sladdúr i Feneyjum og fór þáðan til
Loildon. En þegar hann var að leggja
upp tókst honum að tefja hraðlestina
hann kom inn i klefa sinn uppgötv-
aði hann sem sje, að sætin voru
um nærri því klukkutíma. Þegar
fóðruð með svinaskinni. En sem góð-
Lausn á Krossgátu Nr. 256.
Rúðning. Lóðrjetl.
I vindótf. 2 alur. 3 siga. 4 angur.
5 ásí. 0 klóf. 7 snar. 8 eir. 9 Báran.
10 iðað. 11 Tana. 12 Indland. 15 á-
sælni. 21 pal. 23 yog. 25 sama sem.
20 snautar. 28 vamir. 29 ölæði. 31
Letli. 32 Lndus. 33 skark. 34 oicrar.
30 Ari. 38 Eli 11 stirtla. 43 agaieg.
45 rónagli. 47 rör. 48 rim. 50 Suomi.
52 Hamés. 54 æran. 55 tís'l. 50 Aron.
57 afar. 59 remi. 60 Krim. 02 þvo.
03 Ari.
Róðning. Lúrjéít.
1 vasabók. 7 selbiti. 13 ilin. 14
sláni. 10 áðan. 17 nugg. 18 tosar. 19
rand. 20 draup. 22 fær. 23 vaðal. 24
Has. 20 \son. 27 tvö. 30 talning. 33
Son. 35 tæla. 37 meina. 38 ekki. 39
nærfat. 40 duflar. 41 siði. 42 staut. 44
írar. 40 Ari. 47 reigsar. 49 kró. 50
söm. 51 rik. 53 rætur. 50 ala. 58
marka. 01 trió. 02 þrefa. 04 merg.
05 lasm. 00 Vogar. 07 Emíl. 08 Anli-
mön. 09 ritsími.
ur múhameðstrúarmaður gat hann
ekki sætt sig við að koma i slíka
vistarveru. Klefinn var „óhreinn11
vcgna svinaskinnanna. Og maliarajah •
inn ljet sig ekki fyr en svínaskinn-
ið hafði verið rifið af ö ilum sætun-
um. en austurlenskar ábreiður lagðar
á þau í staðinn.
Bdö samtíöarinnar. 7.
Cosmo fiordon Lang.
Erkibiskupinn af Kantara-
l>org er æfisti biskup ensku
kirkjunnar. Síðan 1928 liefir C.
Gordon Lang, sem nú er 72 ára,
gengt þessu virðingárembætli,
og af sunmm verið talinn bálf
lieilagur ináður og víst er um
það, að bann er í ýmsu stór-
merkur. Hann ællaði sjer i æsku
að verðá lögfræðingur og nam
lögfræði í sex ár. En þá kvnt-
ist hann neyðinni í Eastend i
London og varð svo gripinn af
evmd fátæklinganna, að hann
ákvað að gerast prestur. Lauk
bann guðfræðinámi á fjórum
árum og gerðisl kennimaður við
svo góðan orðstír, að bann gat
valið úr embættum.
Um tíma var liann prestur í
Portsea við Portsmouth. Þár
blustaði Vicloria drotning á
hann og varð svo hrifin af ræðu
lians og raddfegurð, að hún
hað hann um að prjedika fyrir
sig í liöll, sem bún átti á evnni
Wight. Hann gerði það og kvnt-
isl drotningunni betur og urðu
þau vinir. Vildi lnin endilega
koina prestinum, sem þá var 38
ára, í hjónaband, en hann þver-
tók fvrir það, og er ógiftur enn
í dag. Eu siðan var hann ávalt
í vinfengi við konungsættina
og var einkum trúnaðarmaður
Georgs konungs V. og sagði
lionum til svndanna. Eitl sinn
ávítaði hann konung eins og
skólastrák fyrir það, að hann
bafði blýtt á kaþólska mes.su!
()g þá er skiljanlegt, að liann
hafi ekki vílað fyrir sjer að
segja svni lians, prinsinum af
ÓVales til syndanna. En prins-
inn fór ekki að dæmi föður síns.
llann skeytti engu ráðum erki-
biskupsins, enda urðu þeir fljótt
salipsáttir. Erkibiskupinn selti
opinberlega ofan i við Echvard,
og gerði sig sekan í þeirri skissu
sem siðan befir bakað bonum
mikla óvild að ráðast að Ed-
ward eftir að hann liafði af-
salað sjer ríkisstjórn. Tóku
blöðin og almenningur binum
liáæruverðuga biskupi þetta
mjög stint upp og vittu bann
fyrir.
Erkibiskupinn var vinnr Vil-
bjálms Þýskalandskeisara og á
ófriðarárunum tók hann oft
svari lians i blöðunum. Abess-
iniudeiluna ljet bann mjög lil
sín taka og ávítaði stjórnina
fyrir að bafa ekki betur hemil á
ítölum og framkvæma refsiað-
gerðir alþjóðabandalagsins.
Gosmo Gordon Lang er hár
maður og fríður sýnum, höfuðið
er liöfðinglegt, nefið stórt og
augun djúp. Vegna úllits og á-
huga á stjórnmálum er honum
oft líkt við liinn slægvilra stjórn-
málamann rómversku kirkjunn-
ar, Ricbelieu kardinála. Rödd
lians þekkja útvarpshlustendur
síðan á miðvikuciaginn var, að
hann krýndi Georg VI.
komin til París, nýskilinn við manninn sinn.
Hann þekkir hana ekki persónulega og bún
ekki bann, en hann veil að hún er ljóshærð
og hálfvitlaus eftir karlmönnum, mikið fyr-
ir að skemta sjer og ristir ekki djúpt. Hann
þykisl vita, að eittbvað af maurum Wvn-
ands muni loða við bana eftir skilnaðinn, og
að'því er honum finst getur liann aldrei tek-
ið meira frá lienni, en Wynand hefir tekið
frá honuni upp á vissan ináta ætlar bann
að birða rjettmæta eign sína. Svo reitir hann
saman í farmiða til París og fer þangað
er þetta ekki sennilegt?“
„Jú, það er mjög sennilegt".
„Það finst mjer líka. Jæja, j)að reyndist
engum erfiðleikum bundið að komast í
kynni við hana i París, hvort sem bann hef-
ir nú vaðið beint að lienni eða fengið ein-
hvern til að kynna sig, eða hvernig sem ]>að
nú var og framhaldið gengur af sjálfs-
dáðum. Hún verður bálskotin í honum, að
])ví er hann segir - ást við fyrstu sýn — og
áður en maður hefir talið upp að þremur,
er hún komin lengra en liann og liugsar til
að giftast honum. Auðvitað befir hann ekk-
erl á móti því. Hún hefir nóg af peningum
200.000 dollara sem hún hefir fengið hjá
Wvnand eitt skifti fyrir öll í meðlag, svo
að bún misti einskis þó liún giftist aftur,
og bann kæmist beint í peningakassann imi
leið og bann gifti sig. Og svo giftust þau.
Eftir því sem hann segir, var þetta óform-
leg gifting einhversstaðar uppi í fjöllum,
sem liann segir að sjeu milli Frakklands og
Spánar, og spánskur prestur gifti þau á
franskri lóð og þessvegna ætli það að vera
ólöglegt en jeg lield nú að liann segi þetta
bara til að sleppa við ákæru um tvíkvæni.
Annars stendur mjer persónulega á sama
úm það. Aðalatriðið var, að bann komst vf-
ir peningana og sle])ti ekki ráðunum yfir
þeim lyr en þeir voru allir búnir. Og nú
verðið þjer að skilja, að hann segir, að liana
hafi ekki grunað, að hann væri nokkur ann-
ar en Ghristian Jorgensen, ungur maður
sem hún hitti i París, og hafi ekki vitað það
fyr en við tókum bann fastan í Boston.
Einst vður þetta sennilegt ennþá?“
„Já, mjer finst þetta mjög sennilegt“,
sagði jeg, „annað en þetta með bjónavígsl-
una, sem þjer mintust sjálfur á, en þó gæti
það verið satt“.
„Já, er það ekki og bvaða mismun ætli
það annars að gera? Svo kemur veturinn og
seðlabunkinn þynnist og bann l'er að hugsa
um að’ laumast frá benni með síðustu doll-
arana og ])á segir hún, að ef til vill ætlu þau
að fara lil Ameríku og kreysta meira lit úr
Wynand. Ilonuni fanst það vera heillaráð, ef
það væri hægt, og hún lieldur að það sje
hægt og svo kaupa þau sjer far og
„Nú finst mjer fara að verða keimur að
sögunni", sagði jeg.
„Hversvegna finst yður það? Ilann ætlar
sjer ekki að fara lil Boston, þar sem hann
veit að fyrri konan hans á heima, og hann
hvggur að hann geti varast fólk, sem þekkir
hann sjerstaklega Wynand — og svo hef-
ir hann ennfremur heyrt, að ekki sje hægt
að kæra fyrir afbrot, sem sjeu eldri en 7 ára.
Hann þykist viss um, að hann eigi ekkert á
hættu. Þetta verði heldur ekki nema stutt
heimsókn“.
„Jeg er ekkert forvitinn um þennan hlut-
ann af sögu hans“, sagði jeg' þrjóskur, „en
haldið þjer áfram“.
„Jæja, daginn eftir að liann kemur og
hún er að leita Wynand uppi fer heldur