Fálkinn - 11.06.1938, Síða 3

F Á L K 1 N N
3
Skraddaraþankar.
íslendingar eru ein mesta fram-
leiösluþjóö veraldar í hlutfalli við
slærðina. Þeir framleiða t. d. yfir
2000 kiló af i'iski á mann á ári, eða
fimmfalt meira en Norðmenn gera.
En engum verður eins lítið.úr afl-
anum og íslendingum. Fyrir sama
aflaniergð, sem íslendingurinn fær
40 kronur fær Norðmaðurinn 45,
Færeyingurinn 50, Finninn 60, Sví-
inn 140 og Daninn 200 krónur. Og
þó er þess að gæta, að Norðmenn
og Svíar liafa miklu meira af óverð-
mætast fiskinum, síldinni, en við.
Hún er meira en helmingur al!s
sjávarafla bæði i Noregi og Svíþjóð,
Það hefir verið lögð mikil áhersla
á það undanfarið að auka fram-
leiðsluna hjer á landi og nú er talað
um auknar síldveiðar sém aðalbjarg-
ræði þjóðarinnar. Fleiri sildar-
bræðslur.
En er ekki meiri ástæða. til að
gefa því gaum, hve lítið verður úr
aflanum hjer á landi og reyna að
ráða bót á því? Það er ekki aða!-
atriðið að drepa sem mest af fislc-
inum; hitt virðist fult eins áríð-
andi að koma honum í peninga.
íslendingar hafa grætt mikið fje á
því, að vanda verkun saltfisksins
svo að hann fjekk orð á sig sem
kostavara í Miðjarðarhafslöndunum
og náði eftirspurn. Allir vita hvernig
nú er um þann markað farið — af
ástæðum, sem ekki ,var liægt að ráða
við. En er ekki liægt að finna nýjar
leiðir. Er ekki hægt að taka upp
uýjar verkunaraðferðir, framleiða
ákveonar tegundir af fiskmeti i
stórum stil og afla þeim álits eins
og saltfiskinum var aflað álits forð-
um?
Víst er það hægt. Það er viðurkení
að íslenskur fiskur sje i sjálfu sjer
kosiavara og þessvegna hlýtur að
véra liægt að gera úr þeim fiski
vöru, sem er betri en önnur. Er
ekki hægt að koma á fót reglu-
bundnum útflutningi á kældum og
frosnum fiski til hinna ótæmandi
..íarkaðsstaða í Evrópu. Og er ekki
hægt að koma upp niðursuðu i stór-
um stíl á fiskafurðum og afla þeim
álits og vinna þeim markað?
Þannig spyrja allir, sem finst vansi
að þvi, að islenskar fiskafurðir sjeu
seldar fyrir lægra verð en lakari
afurðir annara þjóða. Það er eitt-
hvað bogið við það fyrirkomulag,
eitthvað sem lilýtur að vera hægl
að lagfæra, ef vit og vilji er með.
Gleðitíðindi mega það heita i
þessu sambandi, að nú loks virðist
vera kominn skriður á íslenskt nið-
utsuðufyrirtæki. Af því er góðs að
vrenta.
1. Viö Leifsstyttuna.:2. Þátttakendur i stakkasiuuli. 3. Layður blómsveigur á leiöi óþekta sjómannsins.
4. Bátur aöstoðar í stakkasundinu. 5. Kappróður. 6. Á stakkasundi.
VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM.
Ritstjórar:
Skúli Skúlason.
Sigurjón Guðjónsson.
Framkv.stjóri: Svavar Hjaltested.
Aðalskrifstofa:
Bankastr. 3, Reykjavík. Sími 2210
Skrifstofa í Oslo:
A n l o n Schjötsgade 14.
Blaðið keniur út hvern laugard.
Áskriftarverð er kr. 1.50 á mán.,
kr. 4.50 á ársfj. og 18 kr. árg.
Allar áskriftir greiðist fyrirfram.
AuglýsingaverÖ: 20 aura millim.
Herbertsprent.
SJÓMANNADAGURINN.
Það má undarlegt heita, að
ekki skuli fyr en nú hafa verið
efnt til „sjómannadags“ lijer á
landi, þegar lilið er til þess að
íslendingar eru flestum þjóðum
framar sjómannaþjóð. Engin
einstök íslensk stjett hefur um
langt skeið gefið þjóð sinni svo
mikil verðmæti sem hún. Og
það hefur kostað liana miklar
mannraunir að höndla þau. Ó-
sjaldan hefur Ægir heimtað
sínar fórnir. Stór er sú fylking
ungra og hraustra Islendinga,
s.em fengið ltafa hinstu hvíldina
í hafsins djúpi. — Ef til vill er
mannfallið hjá íslensku þjóð-
inni af völdum Ægis meira en
mannfallið meðal liernaðarþjóð-
anna, er heyja stríð hver gegn
annari.
Að íslenska sjómannastjettin
nýtur mikilla vinsælda og að-
dáunar af Reykvíkingum og
Hafnfirðingum kom hest í ljós
á annan hvítasunnudag (6. þ.
m.) — liinn fyrsta „sjómanna-
dag“. Dagurinn heþnaðisí
mjög vel. Veður var gotl. Og
fólk — bæði sjómenn og aðri1-
—- gerði sjer alt far um að gera
hann svo hátiðlegan sem unt
var.
Hátíðahöld liófust með þvi
að sjómenn gengu fylktu liði
undir fánum, frá Sjómanna-
skólanum og að Leifsstyttu.
Gengu skipstjórar i broddi fylk-
ingar, þá stýrimenn og síðan
ein af annari af hinum mörgu
deildum sjómannastjettarinnar.
Var það mál margra er á horfðu
skrúðgönguna, að aldrei hefði
hjer sjest glæsilegri fylking.
Ólafur Thors talar
Við Leifsstyttuna safnaðist
saman óhemju mikill mann-
fjöldi. Lúðrasveit spilaði þar
nokkur lög, en því næst steig
Skúli Guðmundsson atvinnu-
málaráðherra í ræðustól og lýsti
yfir þvi, að á þessu sama augna-
bliki legði lítil stúlka hlóm-
sveig á leiði hins óþekta sjó-
maims suður i Fossvogskirkju-
garði. Bað ráðherra alla nær-
stadda að minnast druknaðra
sjómanna og votta vandamönn-
um þeirra og ættingjum samúð
sína.
Var síðan mínútu þögn. Mun
ekki ofmælt þó að sagt sje að
þá hafi hátíðin náð hámarki
sínu.
Eftir að söngflokkur sjó-
Framh. bls. 14.