Fálkinn - 07.04.1939, Blaðsíða 10

10
FALKINN
BLÚNDUBLÚSA.
ESPRITTEfc OG PAILLETTER.
Madame Schiaparelli finnur altaf
eitthvað nýtt upp — aldrei leiðinleg
altaf ný. í þetta skifti eru það
tveir gríðarstórir pailettuskildir, sem
prýða kvöldkjólinn. Það er ekki
vert að taka of hátíðlega hringana
þrjá sem eru á litla fingrinum.
Pessi Diusa er ur svortum og gut-
hvítum kniplingum, með litlum
pípukraga i hálsinn.
FALLEGUR,
RAUÐUIt SILKI-VELOURSKJÓLL.
ÞAÐ KVENLEGA ER RÁÐANDI.
„Sport“-stílIinn verður nú að víkja
fyrir hinni kvénlegu tísku, einmg
hvað ullarkjólunum viðvíkur. Takið
eftir hinu breiða rikta mitti, ská-
skorna pilsinu og litla rikta flibba-
kraganum, sem klœðir vel við háu
hárgreiðsluna.
Þessi stílfallegi kjóll er mjög efn-
ismikill og er víddin tekin saman
i mittinu með ótal rykkingum. —
Ermarnar, sem eru opnar, eru
sömuleiðis mjög efnismiklar.
Drekkiö Egils-öl
HATTUR FRÁ ALDAMÓTUM.
Þessi hattur er l'rá London og er
óhætt að segja að hann gefi'Parísar-
hötluhum ekki eftir. Annars lítur
helst út fyrir að fuglinn muni stinga
af með hattinn.
NÝJASTA HÁRGREIÐSLA.
Það'gengur illa að fá háu hár-
greiðsluna til þess að „slá í gegn,“
líklega vegna þess að hnakkasvip-
urinn er svo óklæðilegur. En nú
er það nýjasta að hafa langa búklu
niður úr hnakkanum, sem tekin er
sanian með spennu.
„SPORTSETT“ HANDA TELPUM.
Það er ágætl ráð til þess að duþba
upp á gamlan prjónajakka, að sauma
í liann tneð krosssaum með mislitu
ullargarni.
ÚR ÝMSUM HEIMUM.
Framh.
Inn af því var svefnherbergið og þar
inn af stofan.
í nóvembermánuði 1924 bar það
til að Jörgen .1. Hansen framkvsémd-
arstjóri á Laufásvegi (il misti jtilt-
barn á fyrsta ári. Hjet hann Áxel
Yilhelm eftir manni Þórdisar. Þá
var það eitt kvöld milli klukkan
átta og hálfníu, að Jörgen eða kona
hans hringja til Þórdisar og biður
hana að Ijá sjer kertastjaka til þess
að láta kerti loga á við húskveðjuna,
sem halda skyldi yfir barninu. Þór-
dís segir það sjálfsagt og biður mig
að skreppa með stjakann til Jörgens
þá um kvöldið. Stjakinn var altaf
látinn standa á litlu borði í stofunni
ásamt öðrum kertastjaka, og voru
þeir aldrei hreyfðir þaðan, nema
þegar borðið var gert hreint. Þetta
voru koparstjakar.
Rjett á eftir að hringt hafði verið
til Þórdisar upp á stjakann, fórum
við báðar inn í stofuna til þess að
sækja hann. En okkur brá dálítið i
brún, þegar við komuni inn í stof-
una, því að á borðinu var nú aðeins
annar stjakinn, en hinn sást hvergi,
hvernig sem við aðgættum. Þórdisi
fanst þetta svo kynlegt, að hún föln-
aði upp. Við gengum svo fram i
svefnherbergið, sem var milli eld-
hússins og stofunnar. El'tir á að
giska fimm mínútur fer jeg aftur
inn i stofuna til jtess að lita enn eftir
sljakanum, því að mjer fanst þetta
svo undarlegt, að jeg trúði varla okk-
ar eigin augum. Þegar jeg kem inn
í stofuna, stendur stjakinn á borðinu,
jtar sem hann var vanur að standa,
og var hann þá allur drifinn þjettri
og afarfínni dögg, eins og títt er um
málm, sem borinn er úr kulda inn.
í hita. Þetta fanst mjer svo andstætt
öllu eðlilegu, að jeg tók að athuga
hinn stjakann, hvort hann væri þá
ekki líka döggvotur. En á honum
fanst hvorki nje sást nein væta.
Jeg er alveg viss um, að hjer gat
enginn venjulegur menskur máttur
verið að verki, því að eins og áður
segir, þá varð að fara gegnum eld-
húsið og síðan svefnherbergið tii
þess að koinast inn i stofuna, en við
vorum í eldhúsinu, þegar hringt var
eftir stjakanum og eftir það ýmist i
cldhúsinu eða svefnherberginu.
(Skrásett 9. febrúar 1935 eftu'
stúlkunni, sem var hjá Þórdísi, Mar-
grjeti Jóhannesdóttur hjúkrunarkonu
á Landspitalanum, og síðan lesið
upp lyrir Þórdísi 19. febrúar 1936,
og kvað hún rjetl frá sagt. Af eigin
reynd veit jeg það um Margrjeti, að
hún er skynsöm stúlka og að allra
dómi sannorð og ráðvönd).
PRJÓNATÍSKAN.
Það er hreint ekki slæm hugmynd
að nota prjónaðan jakka yl'ir erma-
lausu peysuna. Jakkinn er þrílitur
og með isaumuðum doppum.