Fálkinn - 24.05.1940, Qupperneq 10

10
F Á L K I N N
Þessi litla telpa hjerna á mynd-
inni er býsna lík sumum ykkar,
enda þótt hún eigi heima i suð-
rænum löndum. Stóru jurtirnar, sem
hún ber í fanginu, heita aspargas
njólar. Hún er á leið heim með upp
skeruna.
Þið vitið það sjáifsagt öll, að
grænlenska kvenfólkið gengur í bux-
um yst klæða. En það eru hvorki
hiáar verkamannabuxur eða poka-
huxur, eins og þið farið stundum í,
þegar þið eruð eitthvað að „atast“.
Nei, þetta sem grænlensku dömurn-
ar klæðast i, eru reglulegar dömu-
©
Copyrighf P. I. B. Box 6 Copenhagen
Nr. 600. Adamson og skadinn ódrepandi.
S k r í 11 u r.
Tómas Lúkas frá Boston var settur
í steininn eftir ákveðinni tilvísun
þar að lútandi -—- frá sjálfuin hon-
um. Dag nokkurn sneri, hann sjer
til dómarans og sagði:
„Náðugi herra, jeg liefi verið
dæmdur skilorðsbundnum dómi fyr-
ir þjófnað. Nú vildi jeg biðja yður
að breyta hegningunni, þannig, að
jeg eyði hinum ákveðna tíma í fang-
elsi. . . .“
„Hversvegna?“ spurði dómarinn.
„Ó“, sagði Tómas með vesældar-
legum róm, „konan mín hrekur mig
og hrjáir nótt og dag. Setjið mig i
steininn, svo að jeg geti fengið ofur-
lítinn frið.
/+/ /%/ n*/
Lögreglan í Sovjet-ríkjunum er að
miklu leyti tekin úr bændastjett, en
að sjálfsögðu fyrst eftir ýms próf.
Umsækjandi einn „datt ofan á“ vit-
laust svar við þessari spurningu:
„Hvað er Sovjetstjórnin?" Hann
svaraði: „Sovjetstjórnin er refsing
guðs fyrir syndir mannanna".
buxur, eins og þessar, sem þið sjáið
þarna á myndinni. Grænlenski kvcn-
búningurinn er mjög skrautlegur,
enda þótt hann sje einkennilegur.
Hárbúnaður þeirra er mjög skrýtinn,
og um það efni fræðist þið vel í
Gramlandsvísum Sigurðar Breið-
fjörðs, en þær byrja svona:
Komir þú á Grænlands grund,
gerir ferð svo langa,
þjer vil jeg kenna að þekkja sprund,
sem þar á buxum ganga.
Bak við stúlkuna á myndinni sjáið
þið bát. Grænlensku stúlkurnar eru
góðir sjómenn og slyngir ræðarar.
Kalinin forseti lijelt eitl sinn ræðu
í fæðingarbæ sínum. Ræðan snerist
um það, hversu hamingjusamir
bændurnir væru undir hinni almátt-
ugu Sovjetstjórn. Þegar ræðunni var
lokið, bauð hann umræður, en eng-
inn gaf sig fram. Að lokum benti
Kalinin á gamlan skólabróður sinn,
Fedja að nafni, og spurði, um álil
hans.
Fedja stóð upp, klóraði sjer í höfð-
inu og sagði: „Það, sem þú liefir
sagt getur alt saraan verið satt og
rjett, en faðir minn, sem var ánauð-
ugur sagði mjer, að jarðeigandi hans
hefði hugsað meira um fólk sitt.
Enginn átti þá minna en jirjár skyrt-
ur, en enginn okkar á meira en
eina, af því að ríkið gefur okkur
ekki meira fyrir kornið.“
Kalinin hafði húist við þessari
mótbgru og svaraði:
„Æ, kæru vinir, það er ekki skyrt-
an. sem veitir mönnum hamingj-
una — hugsið bara til þess fólks,
sem á alls enga skyrtu og saknar
þess ekki vilund, — svertingjanna.“
Þá spurði Fedja: „Hversu lengi
hafa svertingjarnir haft Sovjet-
stjórn?“
Kalinin þagði.
Það þarf lítið til að manni sje
„stungið inn“ í Sovjetríkjunum, og
þessvegna er haft að orðtæki, að
þjóðinni megi skifta í þrjá flokka
þá, sem sitja inni,þá, sem hafa
setið inni, og þá, sem eftir eiga að
sitja inni. Þaðan er eftirfarandi smá-
saga:
Grigorieff hittir vin sinn Arbusoff
á járnbrautarstöðinni i Taschkent. #
Arbusoff er með svo stóran vað-
sekk, að Grigorieff finst hann verða
að spyrja hvort ferðinni sje langt
heitið.
„Já, lesl þú ekki blöðin? Hefirðu
ekki sjeð, að GPU slær eign sinni
á öll kameldýr i landinu frá deg-
inum í dag að telja?“
„Nú, en hvað kemur það þjer
við?“
„Þú getur reynt að sanna, að þú
sjert ekki kameldýr, — jeg kýs lield-
ur að hypja mig burtu strax.