Fálkinn - 10.01.1941, Blaðsíða 13

F Á L K I N N
13
KROSSGÁTA NR. 360
Lárjett. Skýring.
1. ás, 4. forsæla, 10. forsetning, 13.
hreyfir, 15. hljóð, 10. ans, 17. lmífar,
19. sæ, 20. herflokka, 21. eiginmaður,
22. dvaldi, 23. postuli, 25. auðkenni,
27. eiginleika, 29. þungi, 31. lands-
hluti i Noregi, 34. reið, 35. vesæla,
37! bor, 38. dægur, 40. gólf, 41. tala,
42. frumeíni, 43. festa, 44. eiginleika,
45. hafinn, 48. verkur, 49. ryk, 50. góð,
51. lík, 53. guð, 54. saga, 55. bor, 57.
lyngdi,'58. skipar, 60. fiskur, 61. smá-
verur, 63. þutum, 65. gerjun, 66. vaf-
ann, 68. tota, 69. fæða, 70. lognar, 71.
titill.
Lóðrjett. Skýring.
1. skýli, 2. keyrðum, 3. fuglinn, 5.
skammstöfun, 6. nýs, 7. innhaf, 8. tár-
felli, 9. korn, 10. bæjar, 11. aðalsmað-
ur, 12. púka, 14. iðnaðarmenn, 16, pilt
urinn, 18. rauf, 20. fita, 24. snjór, 26.
einsetukonunni, 27. myntarinnar, 28.
liflótið, 30. litir, 32. einkenni, 33.
bjólfi, 34. hyggur, 36. samskeyti, 39.
ekki matarhæf, 45. erfiðelika, 46.
mansnafn, 47. áhöld, 50. rúmi, 52. af-
gangar, 54. liótta, 56. votar, 57. mann,
59. röð, 60. fugl, 61. mjólkur, 62. elska,
Lansn ð jðlakrossgátnnni.
Lárjett. Ráöning.
2. jóladagur, 10. óslag, 12. Rut, 13.
raust, 15. batna, 17. brunn, 18. hæga,
64. atviksorð, 66. skip, 67. frumefni.
LAUSN KROSSGAíU NR.3S9
Lárjett. Ráðning.
1. fálki, 5. betla, 10. samir, 12.
kræla, 14. Atlar, 15. jós, 17. útþró,
19. gul, 20. Ameríka, 23. ins, 24. út-
bú, 26. atóma, 27. snót, 28. styrk, 30.
ana, 31. liegri, 32. skjá, 34. argi, 35.
ásauða, 36. frelsi, 38 ussi, 40. skim,
42. ræsta, 44. nös, 46. knapa, 48. orti,
49. sulta, 51. unað, 52. snæ, 53. önd-
vert, 55. num. 56. taðan, 58. dul, 59.
reifa, 61. rigna, 63. súrpi, 64. nauta,
65. nóðun.
Lóðrjett. Ráðning.
1. fallbyssustæðin, 2. óma, 3. lira,
4. K.R. 6. ek, 1. trúa, 8. læt, 9. al-
þingismanninn, 10. stutt, 11. kóróna,
13. Arnór, 14. ágúst, 15. jeta, 16.
sima, 18. ástin, 12. M.A., 22. K.A., 25.
úrkasti, 27. seglinu, 29. kjusa, 31.
hrekk, '33. áði, 34. ars, 37. frost, 39.
sölvum, 41. faðma, 43. ærnar, 44.
nudd,'45. stel, 47. paufi, 49. Sn, 50.
ar, 53. Önnu, 54. trúð, 57. aga, 60.
erju, 62. at, 63. sá.
19. rauna, ^2. knáa, 24. óra, 25. SlF,
26. ýsa, 28. ull, 29. rokij, 31. tróð, 33.
Ag, 35. te, 36. má, 37. fa, 38.Snati,
39. erlan, 40. kú, 41. óð, 42. Na. 43.
La, 44. USA, 45. ant. 47. lán, 49. rá,
51. ör, 52. oki, 54. Inga, 56. andar,
58. flúð, 59. auðar, 61. Njáll, 63. sum-
ar, 64. afl, 66. óasar, 67. Nikulásar.
Lóðrjett. Ráðning.
1. Ósbær, 2. jata, 3. ógn, 4. ar, 5.
dulu, 6. at, 7. urr, 8. rauk, 9. isnál,
11. lagar, 14. unnuð, 16. aría, 17.
bast, 18. Hólaskóli, 20. af, 21. ný,
23. almanakið, 25. skeiðar, 27. Ar-
menar, 30. Ottós, 32. óáran. 34. gnú,
37. Fal, 44. ungum, 46. tolls, 48. á-
nauð, 50. áar, 51. örn, 53. kúlan, 55.
aðan, 57. dufl, 58. fáar, 60. Ari, 62.
jóa, 64. Au, 65. lá.
Greifinn: — Þjer álítið þá að liann
Friðrik sonur minn sje svo gersam-
lega spiltur, að það sje ekki nokkur
leið til að liann komist í embættið?
Prestnrinn: — Því miður, herra
greifi.
Gr.: Hann hefir cyðilagt sig svona
á drykkjuskap.
Pr.: — Já, öldungis.
Gr.: Hann er þá óhæfur til að
seljast i minn sess að mjler látnum?
Pr.: — Nei, svo bölvaður er liann
ekki.
-— nú á dögtiin er það ekki liægt, bæjar-
stjórnin og borgarráðið mundi undir eins
taka í taumana og stöðva verkið áður en
búið væri að hlaða tíu steinum. En það
eru til nokkur gömul byggingaleyfi, og
þelta er eilt þeirra. Húsið, sem um er að
ræða, heitir „Carriscot". Jeg geri ráð fyr-
ir að það sje afbökun úr orðinu „Careys
Court.“ Það er sagt, að maður sem Carev
hjet, hafi fyrstur fengið afsal fyrir lóð-
inni — liann kvað liafa verið í þjónustu
fyrsta hertogans af Buckingliam. I3að gæti
virst svo, sem Carey-ættin liafi í fyrstu
átt stóra lóð þarna, en ekki getað haldið
lienni og selt af henni smám saman. Húsið,
sem fyrst var hygt á lóðinni, brann til
ösku, eftir að það hafði gengið mann frá
manni í nokkra ættliði. Síðan hefir fast-
eignin liaft eigendaskifti nokkrum sinnum
og liúsið, sem nú stendur á lóðinni, er til-
tölulega nýtt.“
„Já,“ sagði Jack, „jeg get trúað yður
fyrir þvi, að jeg get vel liugsað mjer, að
„Carriscot“ lientaði injer vel. Jeg liefði
gaman af að líta á liúsið og liafa móður
mína með mjer, svo að hún gæti sjeð það.
Það er nefnilega handa henni, sem liúsið
er ætlað, slcal jeg segja yður. Og áður en
jeg telc endanlega ákvörðun vildi jeg . . . .“
„Skiljanlega. Mjer liefði verið það mikil
ánægja, að skreppa þangað með yður,
en því miður hefir lord — jeg meina,
jeg á að hafa viðtal við einn lcjólstæðing-
inn minn eftir hálftíma; en skrifarinn
minn, mr. Primby getur farið þangað með
yður núna undir eins, ef þjer hafið tíma
«<
„Jú, þakka yður fyrir, jeg hefi góðan
tíma núna. Vagninn minn stendur lijerna
fyrir utan.“
Primby litli fann lyklana að liúsinu og
fór með Vane út að vagninum.
Þegar þeir voru komnir af stað spurði
Jack: „Getið þjer sagt mjer, hvernig á-
standi húsið er í?“
„Ágætu,“ svaraði Primby, „þegar litið
er á '&stæðurnar.“
„Hvaða ástæður?“
„Að húsið hefir staðið tómt svo lengi.“
„Af hverju stafar það? Er draugagangur
þar — eða fýla úr skolpræsinu ....?“
„Nei, öðl’u nær, það er ekkert þesskon-
ar,“ sagði skrifarinn ákafur. „Það er bara
þetta — ja, það er ekki hægt að neita því,
að húsið er nokkuð mikið út úr, og fólk er
nú svoleiðis gert, að það kann ekki vfð
það — nema einstöku maður.“
Jack hló. „Þjer meinið, að fólk sje hrætt
við innbrotsþjófa.“
Primbv kinkaði kolli.
„Það mundi jeg ekki setja fyrir mig,“
sagði Jack. „Við höfum enga fjársjóði und-
ir liöndum og móðir mín er taugastyrk.
Það er hennar vegna, sem jeg er að hugsa
um að flytja. Hún er orðin dálítið mæðin,
og þarna sem við eigum lieima í Blooms-
bury, eru stigarnir langir eins og fellisvetur.
Mannna heldur, að hún felli sig best við að
eiga heima þar sem er dálítið sveitalegt, en
það má ekki vera mjög langt frá borginni.
Jeg vil ekki vera mjög afskektur. Jeg er
teiknari, sjáið þjer — og vinn hjá blöðum
og hókaforlögum, skiljið þjer?“
Það skildi Primby vel og honiun leist vel
á það, frá viðskiftasjónarmiði.
„Jeg er viss um, að „Carriscot“ er ein-
mitt rjetti staðurinn fyrir yður,“ sagði hann
ánægður. „Þjer komist inn í borgina á
svipstundu, úr því að þjer hafið bifreið
sjálfur, og ef þjer hafið það ekki þá eru al-
menningsvagnar og hellisbraut á næstu
grösum. Jeg er sannfærður um, að móður
yðar hst vel á umhverfið, og hvað vinnu-
fólkið snertir, þá getum við bent yður á
ágæta ráðningarstofu.“
„Þess þarf ekki ineð,..vinnufólkið okk-
ar hefir verið Iijá móður minni síðan jeg
fæddist, og jeg býst ekki við, að það fengist
til að segja upp vistinni, hvorki fyrir góð
orð nje betaling.“
„Það er heppilegl, lierra minn, á þessum
tímum, og það er móður yðar til verðugs
lofs, ef jeg mætti svo segja. Jæja, þá erum
við komnir. Jeg skal opna hliðið, ef þjer
viljið staldra við á meðan.“
Ilann gerði það og Jaclc ók upp að bús-
inu og nam slaðar við aðaldyrnar og Priin-
by lauk þeim upp.
„Hjerna er nú anddyrið,“ sagði skrifar-
inn, sem fór á undan. „Mjög rúmgott, eins
og þjer sjáið. Jeg vil benda yður á, að frú-
in móðir yðar gæti haft dagstofuna hjerna
til vinstri. Þar er stór, rúmgóð stofa, með
útsýni yfir garðinn. Og bak við liana, gerið
þjer svo vel, þessa leið, herra minn — er
önnur stór og vistleg stofa, sem miindi
lienta vel sem svefnherbergi handa frúnni.
Hinu inegin við anddyrið eru, eins og þjer
sjáið, tvær stofifr svipaðar hvor annari,
sem nota mætti fyrir gestastofu og borð-
stofu. Eldhúsið með tilheyrandi er baka
til, eins og þjer sjáið bráðum, og gangur-
inn hjerna, inn úr anddyrinu, nær gegnum
lnisið og út í garðinn á bak við.“