Fálkinn - 14.03.1941, Blaðsíða 11

FÁLKINN
11
Það er oft um það talað, live œfin
um borð í kafbátum sje ill og hve
húsakynnin sjeu þröng. Þetta hefir
þó mikið batnað siðan kafbátarnir
stækkuðu. Að minsta kosti virðist alls
ekki óvistleg þessi foringjastofa
enska kafbátnmn „Snopper", sei
hjer er sýnd. Er myndin tekin inn
um vatnsheldar dyr á kafbátnum.
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
Mennirnir á myhdinni eru enskir flugkennarar,
sem eru að leggja upp til Canada, að kenna flug-
mönnum þar.
Hvað jeta dýrin?
Jafnvel á stærstu gistihúsum ver-
aldar eru ekki jafn margvíslegir rjett-
ir bornir fram og í dýragörðum stór-
borganna, enda kostar fóðrið á dýr-
unum afar mikið fje. Hjer eru nokkr-
ir „matseðlar“ úr dýragarðinum í
Kaupmannahöfn:
Nashyrninguriim fær eina skjólu
af hafrasúpu, mjólk, hey, valsaða
hafra og jarðhnetur. Fíllinn fær hey
og hálm, valsaða liafra, síróp, brauð
og hveitihýði, salt og kalk. Gíraffinn
fær hafra, lauk, gulrætur, akörn,
brauð, jarðhnetur, kalk, salt og aka-
síulauf í ábæti. Ljóniff fær aðallega
hrossaket, en geparffinn, hlaupadýrið
mikla, fær kálfsket. Hrœfuglarnir fá
hrosshausana til að kroppa og gera
það svo vel, að beinin eru skinin,
þegar lokið er við þau. Þessir fuglar
fá líka allar þær skepnur, sem sjálf-
dauðar verða í dýragarðinum. Ilijen-
an fær einkum bein með ket-tutlum
á, og bryður beinin vandlega, til að
ná mergnum úr þeim.
Rostungurinn fær 20 pund af síld
á dag og mjólk að drekka með. ís-
Tsjörninn fær mikið af feitu keti, fisk
og kálmeti, sem honum þykir mesta
sælgæti. Hundarnir fá grænmeti með
ketinu, og er sagt, að þeim verði
gott af því, þó að þeir sjeu skyldir
úlfinum.
Aparnir fá miklar krásir. Á morgn-
ana fær hver api 2—3 hrá egg, steikt
franskbrauð með smjöri, volga mjólk
og hafrasúpu. Hádegisverðurinn er:
1 banani, % appelsína, sítrónusneið,
\rísgrjónasletta, eitt harðsoðið egg,
agúrka, salat, spínat, tómatar, fíkjur,
döðlur og jarðarber eða kirsiber. Á
kvöldin fá þeir te og steikt brauð
með srajöri og hunangi. Ef þeir vilja
ekki te, fá þeir kaffi eða kókó og
svo glas af portvini á eftir. Þeir fá
líka að gæða sjer á flugnalærum úr
flugnabúi dýragarðsins. Sumir fugl-
arnir eru líka sólgnir i flugur.
Slöngurnar eru ekki þurftafrekar
og jeta fæstar nema einu sinni í
viku. Kirkislangan jetur ekki nema
6. hverja viku, og lætur þá nægja að
gleypa tvær kanínur. Aðrar tegundir
vilja ekki nema dúfur, en kopranaðr-
an er ekki malvönd og gerir sig á-
nægða með froska.
Þá eru fuglarnir. Flamingóinn er
matvandastur allra fugla, Hann jet-
ur ekki annað en tartarabuff og rækj-
ur, en drekkur skitugt vatn með. En
lianda 14 kolibrífuglum er skamtur-
inn þessi: 250 gr. af volgu vatni,
kúfuð matskeið af reyrsykri, tvær
Matarbálkur
■■■■-|§ Eftir Elísabetu Guðmundsdóttur .
I. Hvít sagósúpa.
II. Kálfakarbónaði.
III. Pönnukökur.
I. Hvít sagósúpa handa 12 manns:
4% peli af vatni, 1 peli af miðl-
ungsfínum sagógrjónum. Látið suð-
una koma upp á vatninu. Skerið
niður börk af einni sítrónu og látið
í. Ennfremur heilan kanel. Einnig
er gott að hafa rúsínur til bragð-
bætis, ef til eru; annars eru þær
ekki nauðsynlegar. Látið pelann af
sagógrjónunum út i og lirærið stöð-
ugt í. Annars fara grjónin í kekki.
Sjóðið grjónin þangað til þau eru
glær i gegn. 6 eggjarauðum og 3
eggjahvítum er hrært vel saman við
1 pund af sykri. Gott er að nota
púðursykur. Þetta á að þeyta, uns
hvítt er orðið. Að því loknu skal
hella súpunni hægt og rólega út í,
en hræra vel í skálinni á meðan,
því að annars geta eggin skilist að,
en munið að hella súpunni út í
aðeins í dropatali fyrst í stað, með-
an • eggin eru að jafnast. Annars
skilja þau sig að, eins og áður er
sagt. Til bragðbætis er gott að láta
1% pela af sherry, rabbarbarasaft
eða hvítvíni út í eggin, en vel má
komast af með safann af 1—2 sítrón-
um.
II. Kálfakarbónaði.
Kálfakarbónaði er hægt að búa til
úr bóg eða vöðvum. Kjötið er skafið
niður eða hakkað einu sinni i liakka-
vjel. Ennþá betra yrði þetta, e£
helmingui^nn af kjötinu væri svína-
kjöt. Þegar þið hafið hakkað kjötið,
hnoðið þið kjötinu í litlar kúlur, slá-
ið síðan kúlurnar flatar og saxið
kjötkökurnar með hníf, uns þær eru
orðnar þjettar og lagið þær til, þann-
ig, að þær líti út eins og kódelettur.
Síðan er stráð yfir salti og pipar.
„Kódelettunum" er síðan dýft í egg
og siðan i mulið fraiisbrauð eða
tvíbökur, og þær brúnaðar í vel
lieitu smjöri. Að því loknu hellið
þið kjötseyði, sem í hefir verið soð-
inn kjötafgangur og sinur, i smjörið
á pönnunni. Sjóðið smjörið og seyðið
vel saman og látið sósulit í. Sósan
er framborinn í sósukönnu, en við
framreiðslu karbónaðisins eru not-
aðar hvítar kartöflur. Ágætt er að
hafa blandað grænmeti með, svo sem
gulrófur, gulrætur, grænar baunir,
o. s. frv. Til skrauts á fatinu er liægt
að útbúa fölsk blóm á karbonaðið
með því að stinga litlum stilkum af
makkarónum og uinvefja stangirnar
með útkliptum pappír.
III. Pönnukökur.
Hrærið 4 eggjarauður út í skál, 1
pd. af hveiti, pela af öli, og
þynnið deigið út með Vi 1. af mjólk.
Sykur, salt og kardemonnnur eftir
smekk. Seinast látið þið út í deigið
stífjieyttar eggjarauður. Hafið pönn-
una vel heita, látið deigið á pönn-
una með skeið og snúið pönnunni
fljótt, svo að deigið renni greiðlega
út og verði að þunnum pönnukök-
um. Kökurnar eru bakaðar báðu-
megin. Leggið kökurnar saman i 4
hluti og berið þær fram með sultu.
Sykri má strá yfir eftir vild.
••«••••••••••••••• •••••••••
FÁLKINN
er besta heimilisblaðið
Bzrist áskriízndur.
•••••••••••••••••• ••••••••••••••••••
Egils ávaxtadrykkir
matskeiðar hunang, ein matskeið
barnamjel, ein skeið dósamjólk, hálf-
ur ketseyðingsteningur ósaltur. Þessu
er hrært vel saman. Auk þess fá þeir
ofurlítið af viðarkolasalla 1—2 á viku
og flugur, cins og þeir vilja, tvisvar
í viku. Á kvöldin fá þeir hunang og
reyrsykur hrært út í vatni.
Það eru 900 gestir úr fuglaríkinu
á fæði í dýragarðinum og skiftast á
300 tegundir, sem liver liefir sinn
smekk og þarfir. Það er þvi vanda-
samt verk að vera i eldhúsinu hjá
fuglaríkinu þarna í Zoologisk Have.
Síðan þekkingin á fjörefnum fór að
aukast hefir mörgu verið breytt í
mataræði dýranna, enda eru „fjen-
aðarhöldin“ stórum betri en áður,
siðan að hver dýrategund fjekk þau
fjörefni, sem henni voru nauðsynleg-
ust. Ljónin drógust t. d. oft upp hjer
áður, en nú lengist meðalæfi þeirra
óðum, siðan farið var að gefa þeim
B- og B2-fjörefni, i gerdufti einu,
sem kallað er levurium. C-fjörefni
fá dýrin einkum i jarðarberjuin og
ýmsu grænmeti.
SNOTUR DRAGT
úr rauð og gráköflóttu efni. Fram-
stykkið er einlitt og gerir það hana
óvenjulegri og fallegri á að lita.
Ctbreiðið Fálkann!