Fálkinn - 25.04.1941, Side 3

FALKIN N
3

VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM.
Ritstjóri: Skúli Skúlason.
Framkv.stjóri: Svavar Hjaltested
' Skrifstofa:
Bankastr. 3, Reykjavík. Sími 2210
Opin virka daga kl. 10-12 og 1-6.
Blaðið kemur út hvern föstudag.
Allar áskriftir greiðist fyrirfram.
Auglýsingaverð: 20 aura millim.
HERBERTSprent.
Skraðdaraþankar.
í surnar eiga menn ekki að nota
friið sitt til þess að ferðast, — nema
svo illa standi á fyrir þeim, að þeir
kunni ekkert til algengrar heyskap-
arvinnu. Og jafnvel þó að svo illa
stæði á, þá gætu þeir þó lært svo
mikið á skömmum tíma, að þeir
gætu gert gagn þann tima, sem þeir
hafa frí frá sínum eiginlegu störfum.
Þau eru æðimörg dagsverkin, sem
venjulega er eylt í skemtiferðalög út
um sveitir og óbygðir þessa lands.
Margir þeirra, sem þau fara, liafa
alist upp i sveit og kunna alla algeng-
ustu sveitavinnu, eða hafa dvalið i
sveit á sumrum og lært lieyskapar-
vinnu. Það mun að vísu vera svo,
að flest af þessu fólki liefir ekkert
komið náiægt lieyskap í fjölda ára,
og þyrfti því að vinna sjer liægl
fyrstu„dagana til þess að komast lijá
rúmlegu af slátturíg og öðrum liarð-
sperrum, en með gætni í fyrstu gæti
þetta fólk eflaust unnið mikið gagn
á heimilium til sveita, þó að tíminn
yrði ekki langur. Margan smábónd-
ann munar mikið um kaupamann og
kaupakonu í viku til hálfan mánuð,
sjerstaklega ef liittist á þerritíma.
Væri það ekki verkefni fyrir fje-
lög, sem efna til skemtiferða (þ. e.
sumarleyfisferða) fyrir meðlimi sína,
að bjóða sig fram í þegnskylduvinnu
lijá bændum þann tima, sem sumar-
leyfið varir. Og þó að þetta fólk teldi
sig ekki fullgilt til vinnunnar þá get-
ur það gert mikið gagn samt. Kaup-
kröfurnar yrði að fara eftir verðleik-
unum. Þessu mælti liaga á ýmsan
hátt, eftir því sem best hentar. Sum-
part að ein til tvær manneskjur
rjeðu sig á sama hæinn og væri þar
til húsa og fæðis, sumpart þannig, að
stærri liópar væru saman á bæ og
hefði þar viðleguútbúnað og jafnvel
sæi sjer fyrir mat að einhverju leyti,
ef ástæður heimilisins ekki leyfðu
mikinn aðsúg. Á þann hátt gæti lít-
ill hópur samrýmds fólks verið sam-
an í sumarleyfinu, eins og það var
vant áður.
Nú munu einhverjir segja: jeg hvíl-
ist ekki á því að nota sumarleyfið
til að strita við heyskap! En þetta
er misskilningur. Viðbrigðin frá hinu
daglega starfi gera mest til um gagn-
ið, sem sumarleyfinu er samfara. Og
liverjum einum er í lófa lagið, að
ákveða lengd síns vinnutíma, enda
færi kaupið þar eftir. Það hefir löng-
um verið siður fólks, sem farið lief-
ir í sumarleyfi til að heimsækja vini
sína í sveitinni og liggja við lijá þeim,
að vinna suma daga og nota aðra
til þess að gera ferðir um nágrenn-
ið, og flestum mun hafa reynst það
prestsembætti einn. Á lians ár-
um gerðist bæði það, að frí-
kirkjjusöfnuður var stofnaður
hjer og að prestarnir við dóm-
kirkjuna urðu tveir. Og á prest-
skaparárum lians óx Reykjavik
úr smábæ i langsamlega stærsta
prestakall landsins.
Síra Jóhann útskrifaðist úr
lærða skólanum 1873 og lifir enn
annar af þeim stúdentum, Guð-
mundur Guðmundss., fyr lækn-
ir í Stykkishólmi. Prestvígslu
tók sjera Jóhann liaustið 1877,
til Mosfellsþinga og var prestur
þar í 13 ár. En 1889 var hann
kosinn dómkirkjuprestur og tók
við emhætti vorið eftir og gegndi
því til 1924, er liann fjekk lausn,
eftir 47 ára prestskap. Síðan
hefir hann dvalið hjer í Reykja-
vík að mestu, en ofl að sumar-
lagi hjá dóttur sinni, búsettri
i Kaupmannahöfn.
Mannúð og mildi liafa löng-
um verið ríkustu einkenni í
skapgerð þessa aldna kenni-
manns. Ef sagt verður um
nokkurn mann, að engum vildi
hann mein gera, þá á það við
um síra Jóhann. Enda hefir
hann átt almennum vinsældum
að fagna fyrir prúðmensku sína
og alúð við hvern sem í hlut
álti.
Fjórir nýir prestar hafa nýlega
verið skipaðir í Reykjavík og ná-
grenni til viðbótar þeim tveim prest-
um þjóðkirkjunnar, sem fyrir voru.
og þann fimta hefir Frjálslyndi söfn-
uðurinn kjörið sjer. En þessa nýju
söfnuði vantar enn kirkjurnar., !
Laugánessókn, sem fyrst fjekk presf,
af úthverfum bæjarins, hefir sjera
Garðar Svavarsson lialdið guðsþjón-
ustur í harnaskólanum þar innfrá, í
Nessókn er ýmist prjedikað í Mýrar-
húsaskóla eða Háskólakapellunni, en
hinir tveir prestar Hallgrímssóknar
prjedika í hinum gömlu kirkjum
höfuðstaðarins, Dómkirkjunni og Frí-
kirkjunni.
í öllum hinum nýju söfnuðum er
nú hafin lireyfing í þá átt að koma
upp sómasamlegum guðsliúsum. —
Hallgrímssöfnuður er miklu stærst-
ur hinna nýju safnaða og hefir löng-
um verið í ráði að reisa yfir hann
veglega kirkju og stóra á Skólavörðu-
liæð. Og nú hefir sóknarnefnd Laug-
arnessóknar hafist- lianda um fjár-
söfnun til byggingar kirkju lianda
söfnuðinum, á Kii'kjubólstúni, þar
sem það er liæst. Hefir húsameistari
ríkisins gert teikning af þessari fyr-
irhuguðu kirkju, en Axel Helgason
líkan það, eftir teikningunni, sem
myndin hjer að ofan er tekin af.
Nú er liafin fjársöfnun til kirkju-
byggingarinnar. M. a. hefir safnað-
arstjórnin fengið leyfi til að liafa
liappdrætti á vandaðri bifreið, til á-
góða fyrir hana.
franski vara-aðmírállinn Muselier,
sem sjest á myndinni, að tala við
franska sjóliða, sem berjast við hlið
Breta.
Líkan af Laugarneskirkju.
fyrirkomulag betur en að hanga iðju-
laus á bæjum og láta sjer leiðast. —
Það er líka áreynsla að þvi, að
ferðast dag eftir dag. En hitt er hag-
nýt áreynsla.
hann var síðasli presturinn í
höfuðstaðnum, seni gengdi hjer
FRJÁLSIR FRAKKAR.
Myndin er tekin um borð í frönsku
birgðaskipi i enskri höfn. Það er
Kanínuskinn eru miklu útbreidd-
ari grávara en margur hyggur, enda
eru þau seld undir 90 mismunandi
nöfnum í heiminum, og á sú grein-
ing fullan rjett á sjer. Því að fyrst
og fremst eru margar kanínutegundir
til, og i öðru lagi liefir með kyn-
bótum og kynblöndun tekist að fram-
leiða nýjar kanínutegundir, sem hafa
skinn, er líkist furðulega skinnum
annara, sjaldgæfari nagdýra. Svo fal-
leg og eftirsóknarverð eru mörg þess-
ara skinna, að nú eru flestir hættir
að lila og meðhöndla kaninuskinn í
þeim tilgangi að breyta útliti þeirra.
Slera Jóhana Þorkellsson
niræður.
Hinn 28. þ. m. verður síra Jó-
hann Þorkelsson níræður. Telja
má liann meðal þeirra Reyk-
vikinga, sem um langt skeið
hafa lifað i nánu sambandi við
allan þorra bæjarhúa, því að