Fálkinn - 03.07.1942, Side 5

f ÁLKINN
5
Matsúóka utanrikisráðherra.
Framundan boðaföllum ljettu og
þungu skriðdrekanna gerðu sveitir
japanskra orustu- og sprengjuflugvjela
varnarvegg, sem tætti sundur birgða-
lestir, varnarvirki og stöðvar Brcla.
Vegna árásanna, sem gerðar voru á
flugvellina áður en stríðinu var lýst
yfir, hafði vígmáttur enska flug-
hersins orðið lítill sem enginn á
móti því, sem ella mundi.
En þegar litið var á þann yfir-
gnæfandi meirihluta, sem Japanar
höfðu af flugvjelum, varð það bert,
að japönsku flugvjelarnar voru lak-
ari en liinar bestu ensku og amer-
íkönsku flugvjelar. Japönsku flug-
mennirnir voru afbragð, og svo
vel hai'ði verið um hnútana búið,
að jafnan var til taks sægur af jap-
önskum flugvjelum, þar sem á þurfli
að lialda. En flugfloti Japana mun
liafa verið 4000—5000 vjelar. . —
Stundatafla hinnar japönsku inn-
rásar mun hafa verið samin 14—18
mánuðum fyrir striðið. Og japanska
vígvjelin hlýddi henni með þeirri
nákvæmni, sem aðeins fæst með
ítarlegum undirbúningi.
W AGAN frá Hainan — furðulegri
^ að því er snertir verksvið og
dirfsku en nokkuð það, sem Hitler
hefir ráðist i — er aðeins þáttur
úr liinum leynda viðbúnaði Japana
undir fjörráðin miklu. Meðan Nis-
hio hershöfðingi var að þjálfa menn
sína á Hainan var verið að þjálfa
annan her á annari japanskri stöð.
Formósa er stór eyja, eins og
kylfa i laginu og liggur um 100
km. austur af strönd Suður-Kína.
Japanar náðu henni 1895 — hún
var hluti af herfangi þeirra eftir
ófriðinn við Kína þá. Haustið 1940
fóru að lirannast þangað herdeildir
frá Suður-Kína og Japan. Og nú
var starfandi aðmíráll japanska
flotans gerður landstjóri þar i fyrsta
sinn. Og um leið hvarf Masaharu
Honnna hershöfðingi úr frjettadálk-
um fremstu siðu í blöðunum í
Tokió.
Um áratug liefir Homma, breiður
og brosandi, verið talinn mikill vin-
ur vesturlanda, af hugfangnum
stjórnmálamönnum, sem dregið hafa
taum Japana. Hann var gestur höf-
uðborga i Evrópu á afvopnunar-
ráðsstefnum, var fylgdarmaður Ghi-
chibu prins, er hann kom í kurt-
eisislieimsókn til London árið 1937
i tilefni af krýningunni. Hvar sem
hann fór varð það honum til vin-
sælda, hve vel hann talaði Oxford-
ensku, live gott honum jiótti í staup-
inu og hve vel hann sagði drykkju-
krársögur.
Fyrir nálægt tveimur árum hvarf
Homma af sjónarsviðinu. En í jan-
,úar í ár var það tilkynt frá Tokio,
að hann stjórnaði 14. hernurn, sem
innrásina gerði i Filippseyjar frá
Formosa. Undir árvökru eftirliti
Homma höfðu átta til tíu lierdeildir
— 160.000 til 200.00 manns — varið
fimtán mánuðum til jress að undir-
búa sig undir þessa innrás.
Upplýsingar, sem hermálaráðu-
neytið hefir handa á milli, sýna
eftirtektarverða mynd al' jressu á-
standi. Á Formosa var sjerstök á-
hersla lögð á æfingar í því, að
lenda liði af sjó. Við aðstæður, sem
voru injög lílcar og á Filippseyjum,
voru hermennirnir látnir hlaupa í
land úr prömmunum, vaða upp í
fjöruna, koma upp stöðvum á
ströndinni og síðan að bora sjer
gegnum varnarlinur óvinanna, með
sömu aðferðum og kendar voru á
Hainan.
Japanski herinn og flotinn unnu
að þessum æfingum í sameiningu.
Því var jiað, að þegar ófriðurinn
hófst voru tundurspillar, beitislcip
og flugvjelaskip í fylgd með flutn-
ingaskipum innrásarhersins og
stöktu varnarliðinu á burt úr fjör-
unni með kúlum og sprengjuregni.
Loftskeytaútbúnaður Japana var
góður, svo að japanskar flugvjelar
gátu látið samherjana í landgöngu-
liðinu vita, hvað hreyfingum amer-
ikanska hersins leið.
Sjöherstjórnin treysti mjög á loft-
flotann. Og afrek hans fyrstu tvo
mánuði Kyrrahafsstyrjaldarinnar
sýndu, að flugherinn hafði tamið
sjer nýjar og djarflegar baráttuað-
ferðir og var duglegur. Æfinguna
hafði flugherinn fengið í styrjöld-
inni í Kina. Þar gátu flugmennirnir
æft sig á lifandi skotskífum, án jiess
að verða fyrir mikilli mótstöðu. —
Fyrstu fimm mánuði Kínastyrjald-
arinnar flugu flugmenn jananska
sjó-flughersins 13000 ferðir. Það var
engin furða, ])ó að einn af bestu
flugmönnum Brela kæmist þannig
að orði við Allan Raymond frá
Ilerald Tribune: „Þjer sáuð sumar
af bestu flugsveitúm okkar fljúga í
Englandi. Japanarnir, sem við hitt-
um flugu alveg eins skipulega og
þeir tiittu markið þó að þeir tæki
sveiflur á vjelunum um leijS og ])eir
voru að skjóta... .“ •
Japanar höfðu smiðað innrásar-
pramma í stórum stíl áður en þeir
rjeðust á Iíína 1937. Þeir voru
reyndir í stórum árásum á Tsingtao,
Shanghai og Ganton 1937—-38. Á
grundvelli þeirrar reynslu og því,
sem þeir höfðu reynt á Formosa,
gerðu þeir ýmsar endurbætur á
prömmunum, lögun þeirra, hraða
og vopnabúnaði.
Bándaríkjáherinn hefir vitneskju
um, að herlið Homma hersböfðingja
notaði að minsta kosti fimm mis-
munandi innrásarskiptategundir.
Hin stærslu bera att að 120 manns
með öllum útbúnaði ásamt ljettri
fallbyssu. Aðra Ijettari báta hafa
þeir, sem knúðir eru áfram með
loftskrúfu, sem notaðir eru til inn-
rásar þar sem grynningar eru.
Japanar hai'a móðurskip til þess
að flytja þessa innrásarbáta upp að
ströndunum. Móðurskipið getur rcnt
bátunum með mönnum og öllum út-
l)únaði fyrir borð, eftir einskonar
Konoye prins.
skábraut aftan á skipinu. Jeg sá
eitt af þessuin skipum við Woosung
árið 1937. Það leit alveg eins út og
bvalveiðamóðurskip og það er senni-
legt, að slík skip hafi verið tekin til
fyrirmyndar.
Hernaðaraðferðirnar sem Homma
kendi mönnum sínum á Formosa,
voru mjög svipaðar þeim, sem not-
aðar voru á Hainan. En það er vert
að festa sjer i minni, að svo þaul-
æl'ðir voru hinir japönsku hermenn,
að þeir breyttu um bardagaaðferðir,
eftir því hvernig landslagið breytt-
ist, sem berjast átti á. í Burma
börðust þeir frumskógastríði fyrir
austan Salween-fljót. En undir eins
og þeir komu vestur fyrir fljótið
fóru þeir að berjast i stórum sveit-
um með aðstoð skriðdreka og stór-
skotaliðs og höfðu jafnvel flugsveit-
ir til varnar yfir sjer.
WT UNDRUÐ efnafræðinga, lækna,
A verkfræðinga og annara vis-
indamanna störfuðu af kappi að
undirbúningnum undir stríðið — og
stunduðu margir þeirra nám í
Þýskalandi og Bandaríkjunum. Vopn
þessara manna komu varnarliðinu
á Malayaskaga og Filippseyjum al-
veg á óvart. Af hinum óþektu vopn-
um má nefna „dverga-vjelbyssurn-
ar“ og liálf sjálfvirka rifla, sem
skutu .25 kaliber kúlum og á öðru
leytinu skriðdreka, eins og V i lag-
inu að framan, sem hrintu af sjer
37 millimetra kúlum, er hittu þá.
En „dvergbyssurnar“ skutu ekki
eins kraftmiklum kúlum og byssur
Bandaríkjamanna, en af þvi að þær
voru ljettari, gátu japönsku her-
mennirnir haft miklu meira af kúl-
uin með sjer.
Felubúningur japönsku hermann-
anna var í ágætu iagi. Þeir nota
leirgula einkennisbúninga i Kina,
en græna á Malayjaskaga, til þess
að líkjast umhverfinu. Á Filipps-
eyjum náðu menn MacArthurs i
njósnara, sem voru allir grænir frá
hvirfli til itja. Þeir liöfðu jafnvel
málað sig græna i framan. Og þeir
notuðu reyklaust púður.
Vel var sjeð fyrir heilbrigðisráð-
stöl’unum þeirra og mataræði. Menn-
irnir i framsóknarhernum höfðu
afarljetta matarpinkla og var þetta
innihaldið:
Pund af rísgrjónum, böggull með
harðbrauði, hálfpund af sykri, bögg-
ull með kraftfæðu, fjörefnapillur,
móteitur við blóðsótt, kinín, varnar-
lyf gegn sinnepsgasi, umbúðir, glas
af klór til að hreinsa vatn, vasa-
Ijós, gasgrima, grænt flugnanet, sem
jafnframt er notað sem feluhula á
höfði og andliti, stærra net til þess að
hylja líkamann feíulitum og kaðall
til þess að nota við að klifra upp
í trje.
Þessi útbúnaður dugði mönnum
i frumskógunum til hálfs mánaðar,
og jafnvel tengur ef hermennirnir
gátu náð i aldin sjer til búsilags.
í vösunum höfðu hermennirnii
einnig svonefndar „kraftapillur",
en i þeim voru óskaðleg fjörgunar-
efni, sem verkuðu nokkra klukku-
tima. Oft liöfðu þeir einnig ljettar
útvarpsstöðvar.
Vegna langs og rækilegs undir-
búnings var mjög lítið um sjúk-
dóma í japanska hernum. Japönsku
herinennirnir reyndust miklu ónæm-
ari en enskir og ástralskir hermenn
gcgn magaveiki og mýraköldu i
frumskógum og mýrum Malayaskag-
ans, og höfðu þó miklu minni út-
búnað.
En eigi sjest undirbúninguur Jap-
ana síst af ýmsum smábrögðum,
sem þeir höfðu undirbúið til að
vinna óvinunum tjón. Þeir vissu t.
d. að tundurdufl mundu verða lögð
kringum Hong Kong og þessvegna
rjeð herstjórnin liinn fræga sund-
meistara Reizo Koike i þjónustu
sína — þann sem mesta frægð
hlaut á Olympsleikunum i Los

Hiranuma fyruerandi ráðherra.
Angeles 1932. Koike æfði flokk
manna og eina nótti,na stungu þeir
sjer i höfnina i Hong lvong, syntu
að duflunum og sprengdu þau með
riffilsskothríð. Þessvegna tókst Jap-
önum að sigla yfir sundið út í eyj-
una og koma liði á land þar. Þessi
dáð Koikes þurfti margra mánaða
itarlegar æfingar, og sýndi m. a. að
Japanar tiöfðu 'fyrir löngu ákveðið
að ráðast á Breta.
Til þess að innrásarbátarnir yrðu
sem líkastir hinum innlendu fiski-
bátum á Malayaskaga, liengdu Jap-
anar upp þvott á stögum bátanna
þvert og endilangt, eins og til
þurks. Á Filippseyjum notuðu þeir
oft hvell-elda til þess að villa ó-
vinina. Á Luzon ,,týndu“ þeir ofl
sjálfblekungum á vegunum. En
þeim, sem tóku þá upp var dauð-
inn vís, því að pennarnir voru á-
fastir við handsprengjur. Allstaðar
notuðu Japanar sjer það, að þeir
voru likir hinum innfæddu íbúum
í sjón. í Burma var þessvegna sjer-
hver innfæddur maður grunsam-
legur. Á Filippseyjum dugði þetta
bragð þangað til amerikönsku verð-
irnir tóku upp á því, að láta ókunn-
uga segja orð, sem mörg L voru í.
Þá konni Japananar upp um sig.
því að þeir bera L fram sem R. I
umsátinni um Singapore sögðust
Japanar hafa notað hundruð at
svínum og hundum til þess að gera
/íávaða, sem Bretar misskildu. Og á
Filippseyjum gáfu japönsku vjel-
byssuhreiðrin oft merki um, að þau
vildu gefast upp, en skutu svo á
hermennina er þeir komu fram til
])ess að taka inennina til fanga.
Þannig mætti lengi lelja. Og eins
og alt annað, sem Japanar hafa gert,
sanna þessi dæmi, að Japanar svíf-
ast einskis, eru árvakrir og ágæt-
lega hugkvæmir. Þeir eru óvinir,
sem ekki má gera of lítið úr.
p* URÐULEGAR sögur hafa verið
■*■ sagðar af afrekum nazista-und-
irróðursmanna i Noregi, Frakklandi,
Hollandi og Belgiu. En ekkert af
því, sem þessir menn hafa gert
kemst í hálfkvisti við afrek jap-
önsku 5. herdeildarinnar. Og lik-
lega cr Mitsuru Toyama mesti nú-
lifandi skipulagsmaður 5. herdeild-
arstarfseminnar, þessi meinleysis-
legi gráskeggur.
Fyrir 60 árum varð Toyama fang-
inn af þeirri hugsjón, að Japanar
væru kjörnir til þess að stjórna
heiminum. Eftir að fylgifiskar hans
höfðu myrt nokkra varkára og frið-
elskandi stjórnmálamenn, vann hann
álit sem áhrifamaður i japönskum
stjórnmálum. Eftir að rússnesk-jap-
anska stríðinu lauk beindust augu
Toyania að Kína og öðrum rikjum
Asíulöndum. Byltingamönnum og ó-
róaseggjum frá þessum löndum var
tekio opnum örmum af honum.
Kínverjar, Filippseyjabúar, Malayar,
Simmsbúar og Hindúar fóru að lióp-
Frh. á bls. 13.