Fálkinn - 03.07.1942, Qupperneq 13

F A L K 1 N N
13
KROSSGÁTA NR. 421
fiERIST ÁSKRIFENDUR FÁL.KANS HRINGIB ( 2210
Lárjett. Skýringar.
1. bútar, tí. íláti'ð, 12. lítilsvirtir, 13.
leiðinda 15. stafur, ltí. volgna, 18. eigna
19. á simskeytum, 20. á korni, 22.
hvalur, 24. trúa ekki, 25. fita, 27.
greiðast, 28. baggi, 29. ættarnafn,
31. norskt skáld, 32. gömul kona ef.,
33. mánuðurinn, 35. dreggjar, 3(1.
blekking, 38. ómerkt, 39. vesæla,
42. vopn, 44. æði, 4(5. mynni, 48.
drymbi, 49. stúlku, 51. svalt, 52.
kona, 53. bæjarnafn, 55. visinn, 5tí.
svei, 57. svik, 58. neitun, (50. beyg-
ingarending, tíl. daunill, (J3. kven-
mannsnafn, (15. húsdýrs, (16. manni.
Lóðrjett. Skýringar.
1. smælki, 2. oddi, 3. úrkoma, 4.
stjarna, 5. ættarnafn, 7. borg í
Búlgaríu, 8. hlíð, 9. gælunafn, 10.
þingdeild, 11. grút, 12. fiskurinii,
14. prik, 17. vatn í Asíu, 18. hæfi-
leiki (danskt) 21. ofraun, 23. bús-
áhald, 24. annars, 2tí. skrifaði til
minnis, 28. leirkerasmíði, 30. lóö,
32. fornt nafn, 34. óþrif, 35. fella,
37. hræða, 38. ávarpa, 40. skyld-
menni, 41. sjávardýrið, 43. reynslu-
laus, 44. frænka (enskt), 45. skemti-
staður, 47. tauginni, 49. reiða, 50.
ósammála (danskt), 53. skapadóm-
ur, 54. bráðum, 57. verslunarmál,
59. H —, 62. titill, (54. fallending.
LAUSN KROSSGÁTU NR.420
Lárjett. Ráðning.
1. Lyngby, C. afraki, 12. Soffía, 13.
relcinn, 15. of, lö. skut, 18. sóir,
19. do, 20. rop, 22. klaíinn, 24. bær,
25 prik, 27. Arras, 28. mold, 29.
iðurs, 31. nam, 32. segla, 33. rita,
35. kari, 30. sanngirni, 38. stút, 39.
anni, 42. ramur, 44..vas, 4tí. innar,
48. anir, 49. birna, 51. Inga, 52. fat,
53. bannaða, 55. inn, 5tí. an, 57.
Sara, 58. raða, 60. an, 61. naumur,
03. langra, 65. skánir, 66. Ásiáki.
Lóðrjett. Ráðning.
1. loforð, 2. yf, 3. nfs., 4. gikk,
5. baula, 7. fróns, 8. rein, 9. akr,
10. K. I., 11. indæll, 12. sorpið,
14. Nordal, 17. tarn, 18. Síam, 21.
píur, 23. framgjarn, 24. Bogi, 26.
Kristur, 28. merinni, 30. staur, 32.
sanni, 34. ant, 35. krá, 37. krafan,
38. smit, 40. inni, 41. hranna, 43.
ananas, 44. vina, 45. snar, 47. Agn-
ari, 49. barri, 50. aðals, 53. baun,
54. aðal, 57. smá, 59. ana, 62. U. K.,
64. GK.
FOIÍLEIKUR FJÖRRÁÐANNA.
Frh. af bls. 5.
ast að honum til |)ess að fá fje og
ráð i undirróðursstarfinu gegn vald-
höfum sínum. Og Toyama varð vel
ágengt.
Frá Kína beimsóttu hann m. a.
þeir dr. Sun Yat-sen, Chiang Kai-
shek og Wang Ching-wei, jiegar
þeir voru byltingamenn og börðust
gegn spiltu og miskunnarlausu
stjórnarfari. Af þessum mönnum er
Wang nú fremsti „strámaðnr" Jap-
ana i Kína. Þegar hann kom lil
Tokió i fyrra var Toyama fyrsti
maðurinn sem hann lieimsótti, eft-
ir að hafa talað við forsætisráðherr-
ann. Til Toyama leitaði ennfremur
Benigno Ramos, foringi uppreisn-
arflokks Filippseyja, Sakdalistanna
og Artemio Ricardo hershöfðingi,
einn af helstu stuðningsmönnum
uppreisnarmannsins Aguinaldo hers-
höfðingja. Nú vinna þeir allir að
eyðileggingarstarfi Japana á I'il-
ippseyjum. Meðal vina Toyama í
Burma er U. Saw, sem Bretar höfðu
sett i fangelsi í ár fyrir tilraun
hans til þess, að snúa landsmönnum
lil fylgis við Japana. Frá Penang og
Singapore útvarpa malaya-erindrek-
ar Toyama andróðri gegn Bretum
og Ameríkumönnum til Indlands-
eyja Hollendinga, Burma og Ind-
lands.
Þessi öldungur, sem nú vantar
eitt ár á nírætt, hefir látið sjer mjög
hugarlialdið um japanska innflytj-
endur á vesturströnd Ameríku,
Havaii og Filippseyjum. Á síðast-
nefndum stað var stór japanskur 5.
herdeildarflokkur að verki. Strend-
ur Filippseyjar liafa verið kannaðar
árum saman af japönskum „fiski-
mönnum“. Þessir fiskimenn, sem nú
eru i sjóliðabúningum, leiðbeindu
liði Homma hershöfðinga, er það
gerði innrásina. Japönskum fiug-
mönnum, sem beltu sprengjum yfir
l'lugvellina, var leiðbeint með því
að fela spegla, sem köstuðu Ijósinn
upp, i trjánum skamt frá loftvarn-
arbyssum Ameríkumanna . Þegar
blindun var fyrirskipuð á Ijósum
var oftast nær sjeð fyrir þvi, að
ljós sæist þar, sem Japönum væri
mest áríðandi að varpa sprengjum.
í Davao, en þar búa um 20.000 .Tap-
anar, gengu þessir menn þegar í lið
ineð innrásarmönnunum, og eru nú
allir í einkennisbúningupm. í Vigan,
200 milum fyrir norðan Manila,
breyttist japanskur smákaupmaður
alt í einu í majór. Undir eins og
Japanar komu í bæinn varð þessi
maður liermálastjóri í unuiæminu.
Hundruð annara kaupmanna, rak-
ara og tannlækna tóku við stjórninni
jafnóðum og Japanar náðu landinu.
Þeir höfðu verið sendir þangað,
sumir fyrir mörgum árum, til þess
að vera viðbúnir.
í öllu sást hve innrás Japana
hafði verið vel og lengi undirbúin.
Litum t. d. á það, að Japanar höfðu
með sjer gnægð af nýprentuðum
Filippseyjaseðlum. Teikning, prent-
un og útbúnaður þeirra og dreifing
hefir tekið að minsta kosti sex
mánuði. Þannig hafa Japanar ver-
ið búnir að afráða innrásina i júni
í fyrra.
Athafnir 5. herdeildarinnar á
Malayskaga eru þó enn furðanlegri.
Hvað eftir annað tókst smáckæru-
deildum Japana að komast liljóða-
laust gegnum viglinur Breta, með
aðstoð malayiskra fylgdarmanna.
Japönsku uppdrættirnir af mýrun-
um, frumskógunum og ekrunum í
Burma voru miklu nákvæmari en
uppdrættir Breta. í hverjum stórbæ
i Burma sem Japanar tóku, var
leppstjórn komin á innan 48 klukku-
stunda, o.g sýnir það, að undirbún-
ingur liafði verið undir það, sem
koma skyldi.
\7 IÐ verðum að útrýma þeirri
v flugu úr liuga okkar, að Jap-
aninn sje óvinur, sem auðvelt sje
að ráða við, .eða að þcir geti ekki
unnið stríðið. Japanar geta unnið,
ef við oftreystum sjálfum okkur og
höfum vetlingatök og tímum ekki
að færa fórnir og treysta á fremsta.
Það er mjög hugsanlegt að japansk-
ir kafbátar og beitiskip starfi innan
þriggja mánaða frá bækistöð i Suður-
Afríku, og að japanskur hcrshöfðingi
sje sestur i varakonungshöllina i New
Dellii eða að fáni hinnar risandi
sólar blakti yfir meginlandi Ástr-
alíu. Ef Japanar og Þjóðverjar ná
saman í Asíu, þá eru líkur þeirra
til að vinna sigur betri en okkar.
vaxna, duglega mann við gluggann,’ fann
hún hjá sjer nýjan styrk og von. Mvað eft-
ir annað hafði hún svikist 11111 við verk
sitt, til þess að horfa á sterklega bakið í
nýju tilbúnu fötununi frá Frendlich. Eitl-
livað var það, sem vakti traust hjá henni.
Allir aðrir starfsmerín Gunnfánans voru
orðnir svo gamlir, þreyttir og lífsleiðir.
I’etta fólk tilheyrði alt saman tímabili,
sem Sjana fann að var liðið. Hjer var kom-
inn maður, sem var nútímamaður, bylt-
ingamaður. Og nú var hann að skrifa
greinaflokk um meðferð atvinnuleysingja.
Enn sem komið var stóð hann lienni
fyrir sjónum sem óhlutræn hugmyiid
fremur en sem maður. Jafnvel þótl liðið
liefði yfir hana, þegar hún sá liann fyrst,
og hún liafði setið til borðs með honum,
fann hún, að hún þekti liann ekkert enn-
þá. Henni þótti liann lögulegur og jafnvel
fallegur, ef ekki liefðu verið gleraugun
en eitthvað dularfuít var i fari lians, ein-
liver kuldalegur dugnaður og líkast því
sem hann liti ekki á liitt fólkið eins og
manneskjur, lieldur eins og dauða liluti.
Kanske var þetta af því að liann var svona
gáfaður.
Henni varð það á að hugsa til Kobba
Dorta, sem var alt öðruvísi. Jafnvel með-
an hún var að horfa á breiða bakið á sam-
verkamanni sínuni, sá hún Kobba fyrir
sjer, með dökka liárið, bláu augun og
lireiða, vingjarnlega brosið. Það var eng-
inn vandi að þekkja Kobba. Það var eins
og hann segði, án allra orða, um leið og
litið var á liann: „Heimurinn er góður.
Við skuluni vcrða vinir.“ Hinsvegar fann
hún, að liversu lengi, sem br. Rikharðs
yrði þarna, gæti þún aldrei almenniléga
lært að þekkja liann.
En kanske yrði liann nú ekki svo slæm-
ur, þrátt fvrir alt. Þessir stórborgabúar
voru afundnir og stoltir og alls ekki fljótir
að kynnast, eins og Suðurríkjamenn. Ef
til vill myndi hún krælcja í hann og gift-
asl lionuni og fara svo með honum til
Austurríkjanna, þar sem hún gæti „orðið
eitthvað". En jafnvel þó að ekkert yrði
úr neinu sliku, mátti notasl við liann sem
,,skot“ í bili. Hann gat kanske líka boðið
henni á bió og til kvöldverðar á eftir i
slóra hótelinu, eða einhversstaðar þar sem
lvobbi gæti ekki annað en sjeð þau saman.
Aldrei framar skyldi hún kaupa tvinna-
vinsli í Bostonbúðinni, til þess eins að sjá
Kobba koma lit úr skrifstofunni sinni. Nú
gæti hún að minsta kosti sýnt honum, að
bún væri annað og meira en götusaurinn,
sem hann gekk á:
Samt varð hún að játa það fyrir sjálfri
sjer, að ekki tók hr. Rikharðs mikið eftir
henni fyrsta morguninn. Hálfur morgun-
inn fór hjá honum í það að laga gömlu,
biluðu ritvjelina, sem Villa frænka liafði
fengið lionum til afnota, og liinn helming-
urinn i það að lesa gömul blöð af Grínn-