Fálkinn - 12.10.1945, Page 7

F Á L K I N N
/
llglgpillp^glpgl

ÉÉMMNtt
fe
■

Birgðir til einnar herdeildar.
A inyndinni sést þilfarið á flutningaskipi, sem er fermt með birgðum,
er eiga að nœgja einni herdeild (um |jað bil 15000 manns). Það er á-
ætlað, að ein herdeild noti daglega að meðaltali 330 tonn af skotfær-
um, 180 tonn af bensíni, smurningsolíu o. s. frv. og 10 tonn af hjúkr-
unargögnum.
Fórnarlambið.
Frumstæðar jjjóðir koma sér i mjúkinn tijá guðum sinum með þvi að
fórna þeim einhverju lifandi, venjulega skepnum sínum, þeim sem
feitastar eru. En þessi siður þekkist líka i kristnum þjóðfélögum, eins
og t. d. Albaníu. Myndin hér að ofan var tekin iijá klaustrinu Sveti
Naum, en þangað þyrpast íbúar nærliggjandi héraða alltaf öðru livoru
með föngulegustu lömbin sín. Hver bóndi verður að ganga 3 hringi i
kringum kirkjuna með lambið á bakinu, áður en prestarnir telja það
hæft til fórnar. Maðurinn á myndinni er að leggja upp í slikan göngu
túr.
Aldraður fiðlusmiður.
í Mittelwald í bajörsku Ölpunum búa fjölskyldur, sem eiga ætt sina
;.ð rekja til cintómra fiðlusmiða langt aftur í gráa forneskju. Þessi
gamli maður er einn af íbúunum. Margar af fiðlum hans eru nú í
höndum snillinganna.
Spegill, spegill, herm þú hver ....
Kvikmyndaleikkonur þurfa að get a gert margt, sem aðrir ekki gela.
Þessvegna þjálfa þær likama sinn með handahlaupum, heljarstökkum,
kollstökkum og yfirleitt öllum þeim stökkum, sem nöfnum tjáir að
nefna. Og ef jjessar ungu stúlkur eiga vanda til svima og annars þess,
sem ber vott um, að jafnvægismiðstöðin sé ekki i lagi, þá eru þær látn-
ar sitja langa lengi á slám, sem hanga hátt í lofti. Spegil hafa þær hjá
sér til þess að geta sjálfar séð um að allt sé í lagi.
Frú M. (sem á margar dætur á
giftingaraldri): — Eg skil ekki for-
stjóri, að þér skuluð ekki gifta yður
i staðinn fyrir að lifa eins og gam-
all piparsveinn!
— Eg þarf svo sem ekki yfir
neinu að kvarta. Eg hefi tvær syst-
ur, sem snúast kring um mig.
— Tvær systur verða nú aldrei
það sama fyrir mann og ein kona.
— Sei, sei jú. Þetta eru eklci syst-
ur mínar.
Eyversen fer til París. Er liann
hefir dvalið þar nokkra daga fær
hann simskeyti frá konunni: „Vertu
mér trúr!“ stóð þar.
Eyversen sendi skeyti um hæl:
„Of seint!“ stóð þar.
Hún: — Eg get því miður ekki
gifst yður, því að ég er trúlofuð.
En reynið þér að koma aftur eftir
inánaðartima.