Fálkinn - 15.03.1946, Síða 13

FALKINN
13
KROSSGÁTA NR. 577
Lárétt skýring:
í. Fannar, 7. eldarnir, 11. orku,
13. hvell, 15. fangamark, 17. smjör-
líki, 18. svörður, 19. vegna, 20.
verk, 22. tveir eins, 24. samhljóSar,
25. elskar, 20. sjá eftir, 28. merkja,
31. sundfæri, 32. sögupersóna, 34.
hvassviðri, 35. kona, 36. lofttegund,
37. á fæti, 39. tími, 40. gróða, 41.
land, 42. logið, 45. lyfseðill, 46.
frumefni, 47. við, 49. brenna, 77Í.
hvili, 53. minnka, 55. mann, 56.
eldstæði, 58. bæta, 60. hljóða, 61.
utan, 62. forskeyti, 64. kveikur, 65.
ósamstæðir, 66. stöðuvatn, 68. merki,
70. tala, 71. vaxa, 72. æpa, 74. veið-
arfærið, 75. leigir.
Lóörétt skýring:
1. Dökkna, 2. fangamark, 3. gruna,
4. kæra, 5. nýta, 6. elska, 7. nakið,
8. veru, 9. tveir eins, 10. samnefnd-
ur, 12. knattspyrnufélag, 14. grafa,
16. vefja, 19. spírur, 21. ílát, 23.
vaxnir, 25. smákorna, 27. ryk, 29.
sama, 30. tveir eins, 31. ósamstæð-
ir, 33. afstýra, 35. útvarpsvirki, 38.
sull, 39. forfeður, 43. geðveikrahæli,
44. teygja, 47. mjög, 48. frásögnin,
50. tveir eins, 51. tími, 52. greinir,
54. á fæti, 55. kona, 56. flanir, 57.
brúka, 59. ræktuð lönd, 61. tím-
arnir, 63. bylta, 66. skógardýr, 67.
hlé, 68. sjáðu, 69. flotholt, 71. fanga-
mark, 73. verslunarmál.
LAUSN Á KR0SSG. NR. 576
Lárétt ráöning:
1. Snaps, 7. Skúli, 11. pakka, 13.
álpar, 15. A.Ó., 17. nart, 18. Geir,
19. S.R., 20. uss, 22. lú, 24. il, 25.
ætu, 26. taka, 28. skclt, 31. óðan,
32. gorm, 34. ána, 35. óður, 36. átt,
37. ás, 39. F.F., 40. rak, 41. hræsn-
arar, 42. lyf, 45. al, 46. ól, 47. S.S.S.,
49. klár, 51. áma, 53. trón, 55. Skor,
56. krafl, 58. ‘glas, 60. tug, 61. sú,
62. O.A., 64. urt, 65. úr, 66. Kata,
68. ólga, 70. ká, 71. lagar, 72. flagg,
74. Áróra, 75. rigna.
Lóörétt ráöning:
1. Skaut, 2. A.P., 3. Pan, 4. skal,
5. gat, 6. lág, 7. spil, 8. kar, 9. úr,
10. iðrun, 12. krús, 14. leit, 16. ó-
sagt, 19. stara, 21. skot, 23. land-
nemar, 25. æður, 27. ar, 29. ká, 30.
La, 31. óð, 33. Márar, 35. ófalt, 38.
sæl, 39. fró, 43. ykkur, 44. flog,
47. sólu, 48. snark, 50. ár, 51. ár,
52. af, 54. R.G., 55. stúta, 56. kúta,
57. toll, 59. státa, 61. saga, 63. agar,
66. kar, 67. arf, 68. ófá, 69. agi, 71.
ló, 73. G.G.
— Eg get ekki svarað spurningu þinni
um það hversvegna þú hefir ekkert aí lion-
um frétt, þrátt fyrir það þótt ég geli sjálf
getið mér þess til. Hinsvegar get ég sagt
þér ástæðuna fyrir því að ég hefi ekki
komið til þín, og hún er sú, að mér fannst
betra að hera engar fréttir en vondar. En
ef þú villt endilega fá að frétta eittbvað,
get ég sagt þér sannleikann. Eg er sanni’a'rð
um að Erik hefir ekki í hyggju að senda
boð eftir þér og láta þig lcoma vestur til
sín, ef svo væri mundi hann vera húinn að
því, Hann hefir haft það mikið betra held-
ur en hann hefir lálið þig skilja í hréfum
sínum, og hefir nú orðið miklu hærri laun
en fyrst eftir að hann byrjaði og hann
gæti áreiðanlega verið húinn að sækja þig
og drenginn hefði hann viljað gera það,
en — já, hann hefir fengið áhuga fyrir
öðru.
— Áhuga fyrir hverju? Inga horfði á
Sylvíu með augnaráði, sem var sterkara
en nokkur orð. — Hverju? endurtók hún.
— Ilvað heldur þú sjálf?
— Þú ált við að hann sé mér ótrúr, að
hann sé farinn að elska aðra konu. Þú
átt ef til vill við sjálfa þig?
— Ef lil vill..Er ástæða fyrir mig að
skýra þetta nánar? sagði Sylvía og glotti
um leið og hún settist.
— Eg trúi þér ekki. Heyrir þú það, ég
trúi þér ekki. Þú hatar mig, þú hefir alltaf
gert það, og nú ert þú að reyna að ljúga
upp á Erik — ef það gæti orðið til að
skilja okkur. En ég trúi þér aldrei!
Inga hafði misst stjórn á sér og hún grét
af reiði og beiskju.
— Eg veil að þú hefir alltaf hatað mig,
og ég var heimsk að trúa þér, þegar þú
reyndir að fullvissa mig um hið gagnstæða,
ég......
— Það er rétt lijá þér að mér hefir aldr-
ei verið vel við þig, en það er heldur fast
að orði kveðið, að ég hafi hatað þig! tók
Sylvía fram í. Mér hefir aldrei fallið við
þig, sagði hún, en ég hefi heldur ekki hatað
þig. Ef þú heldur því fram að ég liafi kom-
ið á heimili ykkar aðeins Eriks vegna,
skal ég ekki þræta fyrir það, því það gerði
ég. Eg elskaði Erik og geri það ennþá.
Hann er eini maðurinn, sem nokkurs virði
hefir verið fyrir mig, og sem ég hefði get-
að orðið hamingjusöm með, og ég gaf ekki
upp vonina um, að hann myndi sjá, að ég
væri sú, sem liugur hans hefði alltaf stað-
ið til undir niðri.
Heimsóknir þínar á heimili okkar
voru þá aðeins i því augnamiði, að reyna
að komast upp á milli okkar Eriks? sagði
Inga með skjálfandi röddu.
— Já, öll þessi ár! svaraði Sylvía hreykin
og kuldalega.
— Og þú hélst að það mundi heppnast,
þegar þú gerðir ráðstafanir til þess að út-
vega honum atvinnu í New York.
Já, ékki neita ég því. Mér er það að
vísu ljóst, hélt Sylvía áfram um leið og
hún kveikti sér i sígarettu, — að þetta er
níðingslegt í þínum augum. Og þú munt
segja, að þú mundir ekki liafa farið svona
að, hversu heitt, sem þú hefðir unnað öðrum
manni, en við erum líka svo ólikar, sem
dagurinn og nóttin. Þú átt ekki til neitt
víðsýni; ert ein af þeim konum, sem láta
sér lynda allt og taka þvi með þögn og
þolinmæði. Það geri ég ekki! Eg vissi að
ég myndi geta gert Erik hamingjusaman,
gefið honum allt það, sem þér var um
megn, af þvi að þú álítur að nægjusemin
ein sé nóg lil þess að gera manninn ham-
ingjusaman. Þess vegna liefi ég ekkert
samviskubit, af því að ég veit að ég get
gert Erik hamingjusaman. Eg hefi þekkt
marga menn, en aðeins elskað einn, og ég
hefi beðið í öll þessi ár, og vonað, að hann
mundi fvrr eða síðar sjá, að hann liefði
mistekið sig hrapalega, þegar hann valdi
þig fyrir konu!
Hvers vegna skyldi ég líka láta sam-
viskubit angra mig! Eg veit að Erik hefði
gifst mér, hefðir þú ekki komið í spilið
allt í einu — ef til vill ekki þá strax, en
síðar hefði hann gert það. Eg veit auð-
vitað að þú vissir þá ekkert um það, en
það gerir engan mismun, þú tókst hann
frá mér samt, og ég hefi heldur enga sam-
visku af að taka hann frá þér aftur! Eg
er búin að líða mínar þjáningar, og þú
þarft ekki að búast við því, að ég hafi
neina samúð með þér, sagði Svlvía og hló
háðslega.
— Eg uni þér vel hugarstríðsins, eins
og þú hefir unað mér minna liarma, og
þetta eru ekki nema réttmæt laun fyrir allt
það, sem ég er búin að liða þín vegna.
Eg hefði átt að fara strax á eftir honum,
en ég varð of sein; hann hafði ekki að-
eins gleymt þér, heldur og líka því, sem
hann átti niér að launa!
— Eg trúi þér ekki, sagði Inga, sem var
náföl og titrandi. — Eg vil ekki trúa dylgj-
um þínum!
— Jæja, reyndu þá að skýra ástæðuna
fyrir því, að hann hefir ekki skrifað þér,
sagði Sylvia og yppti öxlum. — Mér er
sairia hvort þú trúir mér eða ekki, ef þú
getur fundið einhverja aðra skýringu á
framkomu hans. Þú skalt hætta að liafa
áhyggjur af Erik. Eg segi fyrir mig, að ég
reyni að gleyma heimsku minni og kasta
bjartsýnum vonum mínum fyrir borð. Eg
vil vera húshóndi yíir sjálfri mér og ekki
láta bugast fyrir tilfinningunum. Og nú
þegar við höfum talað hreinskilnislega
saman held ég að skilningur okkar á til-
finningum hvorrar annarar geti verið
gagnkvæmari framvegis. Vertu sæl, frú —
— Brenner!
— Vertu sæl. Inga hafði gengið í áttina