Fálkinn - 30.01.1948, Blaðsíða 13

FÁLKINN
13
KROSSGÁTA NR. 665
Lúrétt, skýring:
1. Kunningi, 5. sívalningur, 10.
fjalls, 12. hvarf, 13. gruna, 14. fant-
ur 16. ræða, 18. greinir, 20. linettir
22. ræfil, 24. miskunn, 25. mjög,
26. húsdýra, 28. skemmd, 29. titill,
30. rýrnun, 31. núp, 33. tveir eins,
34. hreinsa, 36. bit, 38. ungur, 39.
eldsneyti, 40. bókstafirnir, 42. hysjki,
45. kúla, 48. greinir, 50. feiti, 52.
grasi, 53. fangamark, 54. auð, 56.
rjúka, 57. fæða, 58. róleg, 59. skrökv-
aði, 61. treina, 63. sögn í spilum,
64. bit, 66. leiði, 67. sérgrein, 68.
pláss, 70. fiskur, 71. fuglinn, 72.
dönsk eyja.
Lóðrétt, skýring:
1. Speki, 2. kokhljóð, 3. þvertré,
4. pólar, 6. ósamstæðir, 7. veiðar-
færi, 8. undir sleða, 9. birtan, 11.
hæð, 13. liryllt, 14. skemmt, 15.
Ijósfæri, 17. á frakka, 19. látinn,
20. einstigi, 21. klippt, 23. merki,
25. drykkur, útl., 27. flana, 30. mas,
32. teymdu, 34. drekk, 35. gagn,
37. forsetning, 41. heimskur, 43.
nögl, 44. atlot, 45. velgju, 46. rása,
47. heiður, 49. skipstjóra, 51. missa,
52. meiðsli, 53. fugl, 55. hjálpar-
sögn, 58. gengi, 60 liljóð, 62. um-
dæmi, 63. setstokk, 65. hæð, 67.
hamfletta, 69. frumefni, 70. þing-
maður.
LAUSN A KR0SSG. NR. 664
Lárétt, ráðning:
1. Felmtur, 5. bómolía, 10. eir,
12. sór, 13. lin, 14. lóm, 16. afl, 18.
smáð, 20. vikur, 22. segg, 24. joð,
25. S.O.S., 26. nár, 28. sár, 29. úr,
30. liatt, 31. afar, 33. T.Ú. 34. baga,
36. Akur, 38. Rín, 39. snæ, 40. gól,
42. laki, 45. melt, 48. já, 50. rúða,
52. þara, 53. K.Y. 54. ást, 56. tug,
57. aur, 58. fæð, 59. Lars, 61. rag-
ur, 63. farg, 64. úti, 66. Rut, 67. gas,
68. aða, 70. sat, 71. reifaði, 72.
sætindi.
Lóðrétt, ráðning:
1. Fársjúk, 2. meið, 3. tin, 4. ur,
6. ós, 7. móa, 8. orfs, 9. aragrúi,
11. bók, 13. láð, 14. list, 15. muna,
17. les, 19. mor, 20. vota, 21. ráfa,
23. gát, 25. sag, 27. rak, 30. hanar,
32. rugla, 34. bíl, 35. Una, 37. rót,
41. bjálkar, 43. kút, 44. iður, 45.
maur, 46. err, 47. ryðgaði, 49. Ása, 'Ass.
51. agar, 52. þaut, 53. kær, 55. trú,®
58. fas, 60. staf, 62. gum, 63. fati.g|
65. iða, 67. gat, 69. að, 70. sæ.
CÖLA
(spuA ozy/c/c
ösku þegar þeir heyrðu hvað liann sagði
meðan liann var að teikna þá. Hljóðnem-
arnir á veggjunum skiluðu greinilega öllu
því sent sagt var, og það var tekið á
hljómband.
Viku siðar lieyrði Hoot þessi samtöl af
hljómbandinu lieima hjá von Eicliel
ofursta á Boulevard Haussmann. Von Eic-
liel hló. — Við Þjóðverjar gerum allt ræki-
lega vinur sæll, sagði liann.
Hoot svaraði: •— Einn af flugmönnun-
um hefir starfað að tilraunum með nýju
gerðina af Spitfire. Þeir eiga erfitt með
að ná flugvélinni úr lóðréttri steypu, með
hreyfilinn á fullri ferð. Þér náðuð því ekki
á liljómbandið. Eg talaði við piltinn úti í
garðinum. Hann virtist vera ofur ein-
mana.
— Hver var það?
Hoot nefndi nafnið.
Og það gat varla heitið að það væri
beinlínis Hoot að kenna þó að seinna
kæmi á daginn að flugmaðurinn Iiefði
logið Þjóðverjana svo fulla, að nokkrar
tylftir af Messerschmidt-flugvélum voru
skotnar í tætlur af Spitfire-vélum, sem
sneru sér fimlega út úr lóðréttum steypum,
með lireyfilinn á fullri ferð. En að vísu
voru ekki allar upplýsingarnar sem Hoot
gaf bandvitlausar. Flestar upplýsingarnar
sem hann fékk lijá milligöngumanni sin-
um og sem hann lét ganga áfram til Þjóð-
verjanna, voru hárréttar — þó að þær
liinsvegar væru gersamlega þýðingarlaus-
ar. — Og mánuðirnir liðu og enn hélt
England áfram að vera til.
Við gölu eina í London slóð liús sem
enska leyniþjónustan hafði bækistöð sina
í, og húsið hafði verið endurskírt í sam-
ræmi við liina viðurkenndu þörf leyni-
þjónustunnar á því að nota gervinöfn. 1
þessu húsi var lialdin umfangsmikil spjald-
skrá um alla samverkamenn; gerði það
einn maður, en aðeins tveir aðrir liöfðu
leyfi til að sjá spjaldskrána. Nafn lloots
var skráð á eitt spjaldið. Milligöngumað-
ur hans var skrásettur líka, bæði nafn
og númer. Við og við fékk þessi skrifstofa
tilkynningar frá Hoot og fóru þær jafn-
an langar og mjög flóknar krókaleiðir.
Tilkynningar þessar gátu í fljótu bragði
virst þýðingarlausar, en þær voru ómiss-
andi til þess að geta sett saman brotin úr
hinni flóknu samsetningarþraut, sem leyni
þjónustan jafnan verður að spreyta sig á.
Stundum leið ár án þess að nokkur til-
kynning kæmi, sem máli skipti. Hoot var
aðeins einn af mörgum þúsundum. Þjóð-
verjar liöfðu þó fleiri, fleiri sambands-
liði, fleiri sellur, fleiri leynileiðir. Þeir
höfðu ekki þurft að koma þessu á fót í
snarkasti þegar slríðið var skollið á. Þeir
liöfðu haft nægan tíma til að undirbúa
sig.
Árið 1943 mátti lieita að Hoot hefði
fasta atvinnu við Parísardeild skrifstofu
þeirrar, sem hafði samvinnu Frakldands
og Þýskalands með liöndum. Friedricli
von Eichel hershöfðingi var forstöðumað-
ur þessarar skrifstofu. Ein auglýsingin
sem Hoot teiknaði fyrir Þjóðverja var
mynd af hágermönskum hermanni með
mikið gult liár og lygilega blá augu, og
tók dátinn vöðvamiklum handlegg um
mittið á syrgjandi konu, eins og hann
vildi vernda liana, en konan átli auðsjá-
anlega að tákna Frakkland og var með
falleg og alvarleg börn í fanginu. Þjóð-
verjar vernduðu Frakkland gegn hinum
lirottalegu bófaárásum úr loftinu. Enn-
fremur bjó hann til áróðursmyndir sem
sýndu livernig farnast mundi þeini afvega-
leiddu Frökkum sem ekki vildu skilja að
ný öld væri upprunnin í Evrópu.
Um þessar mundir liafði Iloot lítið af
von Eicliel hershöfðingj a að segja, þvi að
hann þurfti að ræða við menn, sem voru
mikilsverðari en Iloot. Hoot vann með ó-
breyttum hermönnum, undirforingjum og
stöku sinnum með lautinant eða kapteini,
sem allir voru þjálfaðir og vel kunnandi
í einmitt þeirri grein, sem þeir áttu að
starfa við. Þeim þótti sérstaklega gaman
að skrípamyndunum, sem Hoot bjó til af
liinum frönsku frillum Þjóðverjanna. Þær
teikningar geymdu þeir vel. Þeir voru upp
með sér af þeím. Og eins og allir góðir
skriffinnar voru þessir þýsku skriffinar
kjöftugir og skrafgjarnir. Þeir töluðu við
Hoot og þeir töluðu mikið. Hoot hafði
þýskt vegabréf, svo að liann gat farið
ferða sinna víða. Vorið og sumarið var
hann í Normandí og naut þar leyfis, sem
hann var vel að kominn.
Það gekk afleitlega með stríðið. Þess-
vegna var Hoot falið að mála nokkrar á-
róðursmyndir, sem skotið gæti almenningi
skelk i bringu. Tvisvar kom það fyrir að
skotið var til lians á götu í París. Annað
skiptið missti skotið marks en i liitt skipt-
ið iiitti kúla hann í fótinn.
I maí 1914 heimsótti von Eichel hers-
höfðingi Hoot og viðurkenndi nú hrein-
skilnislega að stríðið væri að fara í liund-
ana að þvi er til Þjóðverja kæmi, og þess-
vegna gæti svo farið að hann yrði að biðja
lloot um að gera nokkuð alveg sérstakt
fyrir Þjóðverja, nokkuð sem mikil laun-
ung skyldi höfð á. Það væri engin hemja
á því hve margvíslegur rakalaus orðróm-
ur gengi í París, eftir að Bandamenn
gengu á land i Normandi.
Iloot félck nú að vita að FFI — franska
andstöðuhreyfingin — vissi vel um gerðir
hans og hataði hann. Fór hann nú huldu
liöfði og naut góðrar aðstoðar milligöngu-