Fálkinn - 14.01.1949, Blaðsíða 10

10
FÁLKINN

YMOSVV
LE/eNbVRMIR
vm'/////

Hljóðfærasláttur til
heilsubótar.
A ýmsum læknaþingum liefir þaö
verið rökrætt undanfariÖ, að tón-
list getur læknað ýmsar tegundir
taugasjúkdóma. Hröð göngulög verka
upplyftandi á fólk og strokuhljóð-
færi gerir fólk rólegt. Eg hefi lengi
vitað að tónlist verkar á skepnur
líka. Til dæmis hoppar hundurinn
okkar og skemmtir sér vel þegar
fjörug tónlist er í útvarpinu, en þeg-
ar alvarleg tónlist er flutt þá liggur
hann grafkyrr. En ef söngkona syng-
ur, með hárri og gjallandi rödd þá
rekur hann upp trýnið og spangól-
ar og verður eins og úlfur í fram-
an. Þessa reynslu hafa víst margir.
Söngflokkur, sem var að æfa sig
undir beru lofti, tók eftir héra, sem
gægðist forvitinn úr fylgsni sinu og
sperrti eyrun þegar sungið var.
Undir eins og söngflokkurinn þagn-
aði hvarf hérinn. Söngvararnir höfðu
gaman af jæssu. Þið hafið kannske
lika heyrt getið um liðsforingjann
sem sat í fangelsinu og tókst að
temja kónguló með því að leika á
flautu fyrir hana. Þú ræður livort
þú trúir því, en hitt er víst að
slöngutemjarar geta fengið nöðrur
til að dansa með því að leika fyrir
þær á bambusflautu. Það er víst
um það, að tónlistin hefir áhrif.
Kantu að ,,krakelera?“
Þú sérð stundum á gömlum hurð-
um, sem ekki liafa verið málaðar
lengi, að málningin hcfir sprungið
eftir ákveðnum reglum, svo að hún
myndar reiti. Þetta er kallað að
„krakelera" og getur litið vel út.
Það gengur þannig fyrir sig að
efsta farvalagið hefir t. d. orðið
fyrir sterkum hita og þornað svo
mikið og fljótt að það liefir dregist
meira saman en lagið undir, og þá
koma þessar rifur i málninguna. Þetta
er hægt að nota sér til prýði, t. d.
á lampaskermum úr pergamenti.
Fyrst er borið kopallakk á skerm-
inn. Þegar lakkið er orðið svo þurrt
að það límir ekki, leysir þú ofur-
litið af dextríni upp í vatni og
strýkur því yfir lakkið. Þegar það
er orðið þurrt muntii sjá að lakkið
hefir rifnað sitt á hvað. Síðan
þurrkar þú dextrínið af og skerm-
urinn er tilbúinn. Þetta getur verið
fallcgt á gömlum skermum. Svona
má líka fara með gamla bakka úr
málmi og til þess að gera munstrið
greinilegra má fægja bakkann á eft-
ir með brons-duíti. Það sest þá í
i'ifurnar og sker úr.
HJÁLP í VIÐLÖGUM
15. Níls og Óli voru orðnir bestu
kunningjar bóndans á bænum, sem
þeir sót'tu vatnið á, og þegar hann
ætlaði að fara að hirða, þá gátu
þeir ekki á sér setið. — „Megum
við hjálpa til?“ spurðu þeir. „Já,
velkomið, en þelta er mesta erfiði,“
sagði bóndinn. Nils fékk nú hey-
kvísl en Óli stóð upp á heyvagn-
inum og tók á móti föngunum, sem
Níls rétti upp á kvíslinni. Þá verkj-
aði báða í hakið en vildu ekki láta
sig, því að bóndinn kímdi og liafði
auga á þeim.
10. Loksins gafst Níls upp og
kveinkaði sín og fleygði sér í gras-
ið. Hann kallaði til Óla: „Hvers-
vegna ætli mig verki svona? „Vöðva-
Iognun,“ sagði ÓIi, og hann vissi
hvað hann átti að gera. Vöðva- eða
sinatognun kemur af því að maður
reynir um of á sig eða snýst uni
liðamót. Það er eins og stungið sé
í vöðvann og maður getur varla
hreyft sig fyrir kvölum. Venjulega
er það aðeins einn vöðvaþráður
sem slitnar. Og þá er ekki um ann-
að að gera en liggja i rúininu
þangað til læknirinn leyfir manni
að fara á fætur.
Adamson er hjálpsamur.
Skrítlur
—- Heyrðu, Ottó, — þetta er sorg-
lcgasta leikritið sem ég hefi séð í
mörg ár.
— Hvað segirðu, þrákálf iirinn
þinn. Iíér kemur sonur slátrarans
og biður þin, og þá segir þú að þú
viljir giftast honum Lövenskjold
herragarðseiganda.
Hefirðu séð hana nýju systur
þína Tuini? spurði læknirinn.
— Já, já. Það er ekkert út á hana
að setja, en annars var það nú margt
sem okkur vanhagaði meira um.
Já, hann segist taka Ijósmynd-
ir fgrir alfræða-orðabók.

— Sussu nei, — hvuð heldnrðu
að hann taki eftir því?
■— Maðurinn minn vill aldrei liafa
nema það besta!
— Ilvenær byrjaði liann á því?
Það er ekki nema ár síðan liann gift
ist þér!