Fálkinn - 11.02.1949, Síða 10

10
FÁLKINN
VHCS/W
LE/&H&URHIR

Tíu dýr - og veðrið á morgun.
Þegar svölurnar fljúga lágt er
sagt að þær spái rigningu. Eins er
um hundinn þegar hann étur gras,
það þykir úrkomumerki. En það
að svölurnar fljúga lágt stafar af
því að mýið, sem svalan er að veiða
flýgur lágt, svo að eiginlega er það
mýflugan, sem spáir veðrinu.
Svalan, hundurinn og mýflugan.
En í fyrirsögninu voru nefnd tíu
dýr og hérna koma svo hin sjö,
sem lika spá veðri.
Hænsnin ókyrrast alltaf þegar
slæmt veður er i aðsigi. Þau flýta
sér að éta tii þess að vera orðin
södd þegar þau verða að flýja í
húsaskjólið. En þá er oftast nær
ekki von nema á stuttri skúr. En
ef þau halda áfram að éta þó að
rigni, þá má búast við margra
klukkutíma rigningu. Dúfurnar haga
sér líkt og hænsnin.
Gamall smali, sem sat yfir fé uppi
i fjallshlíð, tók eftir þvi að féð
færði sig alltaf upp eftir brekkunni
þegar góðs veðurs var von, en nið-
ur eftir ef slæmt veður var í að-
sigi. Jafnvel smádýr eins og kóngu-
lóin vita á sig veður. Þegar þær
eru iðnar við að spinna netið þá
má búast við góðu veðri. En ef
vont veður er í aðsígi liefst kóngu-
lóin ekki að; hún hugsar sem svo
að ekki stoði að lagfæra netið sitt,
því að rigningin muni eyðileggja
það bráðlega.
Þegar froskarnir gagga mikið á
kvöldin er það taiið góðs viti. Ef
spætan heggur mikið með nefinu
þá veit það á rigningu. Blóðsugan
hringar sig og liggur róleg þegar
ekki er veðrabreytingar von, en ef
hún ókyrrist þá veit það á að ioft-
þyngdin er að breytast og þá nm
leið veðrið.
Töfragleraugun.
Ef þú átt gamla gieraugnaumgerð
þá geturðu gei~t skemmtilega til-
raun. Og reyndar þarftu ekki gler-
augnaumgerðina. Þú gctur klippt
þér gleraugu úr pappa og búið til
þrenn. Á einum þeirra stingur þú
götum á miðjuna með grófri stoppu-
nál. Á önnur þeirra sker þú lóð-
rétta rifu, um 2 millimetra breiða.
Svo skaltu prófa gleraugun. Á þeim
sem eru með götunum sérðu grcini-
lega ýmislegt, sem þú sérð ekki með
berum augum í mikilli fjarlægð. Þú
getur t. d. lesið blað þó að þú haldir
þvi 3—4 sinnum lengra frá þér en
þú ert vanur að gera þegar þú lest.
Ef þú lítur gegnum gleraugun með
lóðréttu rifunum l)á sérðu alla lóð-
rétta hluti grcinilega, en þeir lá-
réttu hverfa. Þú sérð t. d. ágætlega
símastaurana en símajiræðina sérðu
ekki. Og ef þú setur upp gleraugun
með láréttu rifunum þá verður
reynslan öfug: Þú sérð ekki síma-
staurana en þræðina sérðu vel,
og þér sýnist þeir hanga í lausu
lofti.

SAGAN UM KRISTOFER KOLUMRUS
3. Portúgalar voru mikil siglinga-
þjóð í þá daga og þar voru margir
landkönnuðir, og þarna mun Kól-
umbus vafalaust hafa fengið hug-
myndina að sinni ferð. Þegar hann
fór til Englands og íslands nokkru
síðar hefir hann vafalaust frétt um
ferð Leifs heppna til Vínlands. Þeg-
ar liann kom 'aftur til Porúgal komst
hann í samband við lækninn Paolo
Toscanelli frá Flórens, sem var einn
af lærðustu mönnum sinnar tíðar.
4. Toscanelli hafði gert uppdrátt,
sem sýndi að besta leiðin til að
komast til Indlands væri sú að sigla
i vestur, og þessi uppdráttur varð
besta stoð Kólumbusar. Hann náði
nú tali af kónginum i Portúgal og
lagði áætlanir sínar fyrir hann.
Kónginum leist vel á þær, en Kólum
bus gerði svo miklar kröfur, að kóng
urinn vísaði lionum frá sér og Kól-
umbus féll í ónáð hjá lionum og
varð að flýja frá Portúgal.
Adamson leiðir blindan.
Skrítlur
— Eg er svo glöð! Eg hefi fengið
vinnukonu, svo uð ná þarf ég ekki
að annast grófari störfin. —
— Þegar jm seldir mér hestinn
fyrir hálfum mánuði, sagðir þú að
hann væri gallalaus. Og svo er hann
blindur á öðru auganu.
— Það er eklci galli. Það er ó-
happ.
Litla telpan bað frænda sinn að
sitja grafkyrran, því að hún ætlaði
að teikna af honum mynd. Hann
gerði það og eftir langa stund hætti
telpan að teikna. Ilún horfði lengi
á myndina og sagði svo: — Eg er
ekki alveg ánægð mcð hana, hún er
ekki nógu lík þér. Eg ætla að setja
rófu á hana og kalla hana hund.
Presturinn hafði átt erfiðan golf-
leik allan laugardaginn og sunnu-
daginn stóð hann í kirkjunni og
lagði út af textanum: — Að hvaða
gagni kæmi það manninum þó hann
eignaðist allan heiminn, ef hann
missti af síðustu holunni?
Húseigandi kemur til pipulagn-
ingarmanns og spyr: — Eruð þér
maðurinn,-sem gerði við vatns- og
gasleiðslurnar á Ránargötu númer
213 i gær? — Já, það var ég, svar-
aði maðurinn. -— Og sögðuð þér ekki
við konuna mina, að þér kynnuð yð-
ar verk og skjátlaðist aldrei? — Það
er ekki ósennilegt að ég hafi sagt
jiað. — Jæja, livernig stendur þá á
því, að Ijósakrónan í borðstofunni
gýs vatni, en loginn stendur út úr
krananum yfir baðkerinu?
Læknirinn (i sjúkravitjun): —
Hvernig líður manninum yðar i
dag, frú Skagalín?
— Eg hafði ekki efni á því, sjáið
þér, að gefa honum kampavín og
ostrur, eins og þér lögðuð fyrir
mig, svo að ég gaf honum maltex-
trakt og krækling í staðinn. Og nú
er hann dauður.
Enskur lávarður var að segja am-
erískum dreng af forfeðrum sínum.
— Afi minn var stórmerkur maður,
sagði hann. - Einu sinni sló Victoria
droltning á öxlina á honum með
sverði og gerði hann að lávarði.
— Það þykir mér nú ekki mikið,
svaraði ameriski strákurinn. —
Einu sinni barði Indíáninn Rauð-
vangur liann afa minn i hausinn
með skutli og gerði liann að engli.
■T5
— Afsalcið! — Er það hérna, sem
herbergi er til leigu? —
/
i