Fálkinn - 18.02.1949, Blaðsíða 12

12
íj’ÁLKÍNN
ÚT í OPINN
fimm milljónir Gyðinga i Þýskalandi. Þús-
undir af þeim mundu fúslega vilja fórna
lifi sínu til að steypa Hitler, ef þeir óttuð-
ust ekki að það mundi hafa í för með öér
liefndir gagnvart öllum Gyðingum. Und-
ir eins og við höfum handtekiö Hitler og
gefið út yfirlýsingu sem bannfærir nas-
istaflokkinn, ganga Gyðingar í skrokk á
nasistum.
— Eg er nú ekki persónulega hrifinn af
Gyðingum, sagði Gregory til þess að vera
á þeirri skoðun, sem algengust var hjá
prússneskum liershöfðingjum. — En Gyð-
ingaofsóknirnar hafa skaðað Þýskaland
afar mikið. Ef stríðið heldur áfram munu
þúsundir manna týna lífinu vegna lækna-
leysis eingöngu, og það er þvi að kenna
að nasistar hafa flæmt Gyðinga frá lækna-
störfum. Lika höfum við misst marga fjár-
málamenn, rithöfunda og vísindamenn,
sem allir voru þjóðinni þarfir menn.
— Gyðingar eru ekki einu menntamenn-
irnir, sem liafa orðið að liða. Wachmuller
tók upp þráðinn. — Hver einasti höfundur
sem hefir gerst svo djafur að mótmæla
frelsisskerðingunni, er ýmist dauður eða
í fangabúðum. Þeir sem enn eru frjálsir
þegja af því að þeir óttast sömu örlög. Að
fráteknum samviskulausuin spekúlöntum
er ekki nokkur menntamaður til í Þýska-
landi sem. hikar við að fagna því að Hitler
og dólgar hans verði gerðir óskaðlegir.
Gregory lilustaði með athygli. Hann vissi
að þetta var elcki nema venjulegt samtal.
En liann vonaði að einhver árangur yrði
af því. Til þess að fá prestinn til að halda
áfram heindi liann samræðunni inn á þær
hrautir, sem hann hélt að presturinn hefði
sérstakan áhuga fýrir.
— Og svo eru kirkjurnar, byrjaði hann.
Kaþóskir menn, sem eiga svo marga á-
hangendur í Suður-Þýskalandi hafa liðið
afar mikið. Kaþólsku biskuparnir styðja
okkur vafalaust og þeir inunu fá stuðning
frá Róm.
— Við mótmælendur höfum ekki liðið
minna, sagði Wachmuller alvarlegur. Eg
er kunnugastur því. Það kemst ekki tíundi
hluti af þvi sem gerist á ahnanna vitorð,
en livenær sem alvarlegur, guðhræddur
maður andmælir nasismanum þá er farið
með hann eins og glæpamann. Biskuparnir
okkar eru orðnir valdalausir menn. Þeir
eru ekki annað en leikbrúður stjórnarinn-
ar. Enginn heiðarlegur maður vill sækja
um laust biskupsembætti. Og á hverjum
mánuði eru prestar fluttir um set nauðug-
ir eða þeim er bannað að prédika.
Presturinn fylltist réttlátri reiði og liélt
áfram: — Það er ekki aðeins af stjórn-
málaástæðum, sem hinir ógæfusömu starfs-
DAUÐANN
bræður mínir eru ofsóttir. Það er af þvi
að nasistakenningin brýtur í bág við krist-
indóminn. Hitler veit að við vitum, að
þrátt fyrir hersveitir stjórnmálanjósnara
hans verður hann aldrei raunverulegur
drottnandi Þýskalands fyrr en hann liefir
brotið á balc aftur alla kristna trú i landinu.
— Eg er þjónn guðs, herra liershöfðingi,
og samt liefi ég beðið guð þess að kúla frá
launvígsmanni megi hitta Hitler áður en
þetta ár á enda. Ef þá ekki þér og vinir
yðar setjið hann upp við vegg og skjótið
hann, morðingjann og antikristinn.
Þaðan sem Gregory sat gat hann séð
handfangið á hurðinni bak við prestinn.
Vegna skermsins á lampanum bar skugga
á lásinn, en Gregory gat eklci betur séð en
að handfangið hreyfðist hægt niður.
Hann tók ósjálfrátt til skammbyssunn-
ar og presturinn liélt áfram: -— Þegar þér
liittið hershöfðingjann Gra....
1 sania bili var hurðinni bak við prest-
inn hrundið upp. Gregory sá mann í svört-
um einkennisbúningi i dyrunum, svo kom
blossi og hvellur, svo að drunaði í stof-
unni. Wachmúller lyfti hökunni, munnur-
inn opnaðist, augun urðu óhugnanlega
stór. Hnén biluðu og hann datt á grúfu
fram á gólfdúkinn án þess að stuna lieyrð-
ist frá honum.
Á sama augnablilci sem skotið reið af
fleygði Gegory sér marflötum á gólfið. Ný
kúla þaut gegnum bakið á stólnum sem
hann liafði setið i fyrir broti úr sekúndu.
í fallinu þreif liann skammbyssurnar og
liggjandi á bakið skaut liann á manninn
í dyrunum.
Nú heyrðist óp og stunur og skamm-
byssa datt niður á gólfið. Og maðurinn í
dyrunum lyppaðist niður á gólfið.
Gregory reis upp á linén og hafði
skammbyssuna viðbúna ef morðinginn
reyndi að gera meira illt af sér, en þess
gerðist ekki þörf. Fyrsta skotið liafði liitt
manninn í öxlina en hitt hafði farið gegn-
um hjartað.
Hann sneri sér að prestinum, en honum
varð ekki við bjargað. Skotið hafði lent í
hnakkanum á honuin úr örstuttu færi.
Hauskúpan í molum eins og hún hefði
orðið fyrir sleggju. Blóð og heilagrautur
rann úr sárinu.
Gregoiy stóð augnablik og hugsaði með
gremju til þess að Wachmúller liafði ver-
ið skotinn einmitt á úrslitaaugnablikinu.
Ef morðinginn hefði beðið eina sekúndu
mundi Gregory liafa fengið nafnið á ein-
um leiðtoganum i samsærinu, en það var
honum ómetanlega mikilsvert.
Þó liann væri hundeltur gat lionum
ennþá tekist að halda frelsinu og náð sam-
bandi við liershöfðingjann, sem prestur-
inn liafði-verið í þann veginn að nefna.
Hann horfði á lík nasistans, sem var í
svörtum SS-foringjabúningi. Andlitið var
stórt, rautt og aulalegt og með ofurlítið
yfirskegg. Gregory bölvaði honum af lieil-
um hug. Vilanlega hafði liann staðið á
lileri. Ef hann hefði beðið sekúndu lengur
með að skjóta mundi hann hafa fengið
að heyra nafnið á liershöfingjanum, sem
Wachmúller var í þann veginn að nefna
— upplýsing sem var afarmikils virði
fyrir flokk hans — en þetta var einkenni
á Þjóðverjum af hans tagi. Eftir margra
vikna og mánaða slarf gerðu þeir atlögu
á skökku augnabliki, og eyðilögðu sín eig-
in áform með því að vera of veiðibráðir.
Gregory var fíjótur að hugsa. Það liafði
aðeins liðið ein sekúnda eða tvær frá því
að SS-maðurinn datt niður dauður og
þangað til hann heyrði einhvern lcoma
hlaupandi. Hann greip frakkann og fór í
liann. Svo læddist hann til dyra með
skammbyssuna i hendinni. Hann opnaði
varlega og smeygði sér út á ganginn og
stóð þar og hlustaði. Hann heyrði að talað
var af ákefð niðri.
Hann gægðist varlega niður stigann og
sá þar marga einkennisbúna menn koma
hlaupandi með skammbyssurnar á lofti.
Nasistinn, sem liann skaut, hlaut að liafa
l'alið sig í herberginu inn af bókastofunni
og skilið hina eftir til að gæta dyranna.
Gregory var umkringdur. Eina leiðin til
undankomu var að komast upp á þak og
þaðan á næstu Iiús áður en nasistarnir
kæmu.
Hann læddisl eins og köttur upp slig-
ann á efra loftið. Hann var kominn á
beygjuna í stiganum þegar liann heyrði
nasistana koma æðandi upp neðri stigann.
Einn þeirra kom auga á liann. Hann hróp-
aði: Du ist jemand! Lyfti skammbyssunni
og skaut.
Kúlan fór gegnum handriðið svo sem
tveim þumlungum yfir höfðinu á Gregory
og tréflísar feyktust í andlilið á honum.
Svo hleypti liann af sjálfur. Nasistinn
tók um hálsinn á sér. Blóðið rann milli
fingrana á honum og fossaði út úr munn-
inum. Svo riðaði hann og datt aftur yfir
sig.
I sama vetfangi riðu mörg skot af en þá
var Gregory kominn upp fyrir beygjuna í
stiganum. Hann heyrði morðingjana koma
æpandi á eftir sér.
X. kap. Upp á líf og dauða.
í skímunni grillti Gregory í þrennar dyr
og voru einar lægstar. Enginn tími var til
að athuga herbergin, sem dyrnar voru að.
Minnsta hik kostaði það að hann yrði fyr-
ir skolum ofsækjendanna. Ef þakgluggi
væri i herberginu sem hann kæmi inn i
var enn mögulegt að liann kæmist undan,
— ef ekki þá væri liann fangelsaður eða
þó fremur dauður eftir nokkrar mínútur.
Liklega væru stærri dyrnar að svefnlier-
bergjum en þær lágu inn i geymsluloft —
og á loftum eru oftar þakgluggar en á
svefnherbergjum.
Gregory tók í lágu hurðina. Hún var ó-
læst. Hann lirinti lienni upp og fór inn
fyrir. Fyrst í stað sá hann eklcert. Þarna