Fálkinn - 17.06.1949, Blaðsíða 13

FÁLKINN
13
að lijálpa þeim lióta þeir að pynta liann
til bana. Þeir segjast munu herja liann með
þungum stálstöngum tvær mínútur á dag
þangað til hann sálist.
Hinn aldurhnigni Gyðingur fór að gráta.
— Verið þér liughraustur', sagði Gregory
og klappaði á öxlina á honum, en maður-
inn hélt áfram að gráta og stamaði kjökr-
andi:
— England er nýja ættjörðin mín. Eg
fékk borgararétt hér fyrir mörgum árum.
Mér hefir alltaf fundist England vera mitt
eigið land síðan. Eg elska það og vildi
gefa því aleigu mína í stríðið við þessa
hrotta. En hvað get ég gert — hvað get ég
gert? Eg neitaði fyrst í stað að hjálpa þeim,
en þá skáru þeir litla fingurinn af bróður
mínum og sendu mér liann í hréfi með
hringnum hans á. Eg á enga konu, ekkert
barn. Bróðir minn var mér allt. Þó að við
liöfum átt heima hvor í sínu landinu liöf-
um við ferðast saman mörg þúsund kíló-
metra síðustu fjörutíu árin, til þess að
geta þó verið saman nokkra daga á ári.
— Það er þess vegna sem ég hefi rann-
sóknastofu hér. Ilann er efnafræðingur, og
ég setti upp stofnun til þess að hann gæti
haldið áfram starfi sínu þegar hann væri
á ferðinni hérna. Jafnvel í síðustu heims-
stvrjöldinni hittumst við oft i Hollandi. Eg
gal ekki afborið að lála berja hann í hel.
Eg hefi ekki aðeins neyðst til að verða föð-
urlandssvikari heldur á ég líka sök á að
þessi veslings maður liefir verið drepinn.
Ef lögreglan tekur mig þá verð ég liengd-
ur fyrir morð.
— Óttist ekki! Gregorv reyndi að stöðva
orðafiáuminn. Eg veit ekkert um hvað
yfirvöldin gera við yður. En ég trúi á orð-
takið „lif fvrir lif“ og úr því að þér hafið
bjargað lífi mínu, þá megið þér treysta
því að ég geri allt sem i mínu valdi stend-
ur til að hjarga yðar lífi.
— Er yðui' alvara? Rosenl)aum gréjp
höndina á honum og þrýsti hana.
— Eg skal gera allt sem ég gel. Og ég
geri ráð fyrir að dómstólarnir taki tillit til
þeirrar andlegu kúgunar, sem þér liafið orð-
ið fyrir. Lögin gera skýran greinarmun á
ásetningsmorði og glæp sem fraininn er af
nauðung. Þér liefðuð ekki gbtað bjargað
Archer þótt þér liefðuð reynt það. Grauber
mundi hafa skotið yður. Og svo björguðuð
þér mér frá liræðilegum dauðdaga. En þér
verðið ........
— En bróðir minn! andvarpaði Rosen-
baum.
— Eruð þér viss um að liann sé á lífi?
— Nei. Eg veit hara að þessir djöflar
segja það og hóta mér að pína hann í hel.
Gregory yppti öxlum. •— Getið þér treyst
því sem þeir segja? Oft hefir fólki sem á
ættingja í klóm nasisla verið sagl mánuð-
um saman að þeir væru lifandi þó að þeir
væru komnir í gröfina. Það hefir komið
fyrir þúsundir manná. Bróðir yðar getur
verið dauður fyrir mörgum vikum. Og ef
liann lifir getur honum tekist að lifa stríð-
ið af. Þér getið ekkert gert til að lijálpa
honum ef liann er dauður, og heldur ekki
neitt til að tryggja honum betri meðferð
hjá Þjöðverjum. En ef hann er lifandi get-
ið þér gert yðar til að stytta fangavistina
lians með því að gera það sem i yðar valdi
stendur til þess að Bretar sigri í stríðinu.
Því að þann dag sem það skeður verður
öllum í fangabúðum Þjóðverja sleppt laus-
um.
Nú fór loftvarnarlúðurinn a'ð hlása aft-
ur, en sónninn var samfelldur. Hættan var
liðin hjá. Sennilega íolsk tilkynning. Það
voru aðeins tvær mínútur síðan hættu-
merkið þagnaði.
— Fljótur nú! sagði Gregory. Grauber
kemur. Hafið þér skammbyssu?
Rosenbaum liristi höfuðið. — Nei, en
við þurfum hennar ekki.
— Eg vildi gefa mikið til að hitta hann
með skammbyssu í hendinni, ui’raði Gre-
gory. En ég er ekki vopnaður en það er
liann, Þess vegna er hest að komast hjá
að hitta liann fyrst um sinn. Við skulum
komast út.
— Hann kemur elcki aftur. Hann kom
hingað til London lil að lala við yður. Hann
fékk þær upplýsingar sem hann þurfti lijá
Archer og var að enda við að borða þegar
loftvarnarmerkið kom. Karl tók saman dót-
ið hans meðan hann var að éta og taskan
stóð tilbúin í anddyrinu. Eg heyrði líka að
Karl símaði til að gera ráðstafanir til að
Grauber lcæmist frá London í kvöld. Hann
kemur ekki aftur því að hann er á leið-
inni til strandar.
Gregory ýtti Gyðingnum út á undan séf.
Eg vil samt ekki eiga neitt á liættu.
Hann getur lekið upp á því að koma til að
ganga úr skugga um hvort ég liafi verið
lagður í sýrubaðið. Ef yður stendur á sama
þá skulum við koma út í garðinn.
— Það er kannske best. Rosenbaum sneri
við, aflæsti liurðinni og stakk lyklinúm i
vasann og svo fóru þeir út.
Það var svartamyrkur úti. Rosenbaum
tók í hendina á Gregory og leiddi liann
milli runnanna og nú komu þeir að háum
steingarði. Hann lýsti fyrir sér með vindla-
kveikjara uns hann sá dyr á veggnum. —
Þér gétið komist þessa leið út á götuna ef
Grauber kynni að koma.
— Það er ágætl. En livað er með Karl?
Fer liann til Þýskalands með Grauber?
— Nei, nei. Karl er hér alltaf. Hann er
þýskur og varð enskur ríkisborgari fyrir
nokkrum árum! Þeir neyddu mig til að
segja upp minum eigin þjónum og taka
liann i staðinn, þremur mánuðum áður cn
striðið hófst. Hann á að lieita þjónn, en
hann skipar mér að bursta skóna sina og
húa um rúmið sitl en sjálfur gerir hann
elcki nokkurt handarvik. Það er skelfing að
sjá húsið. Eg fæ rétl fyrir náð að fá konu
hingað tvisvar í viku til að þvo stóru stof-
una, sem þér sáuð og svo svefnherbergið
mitt, sem Grauber notar þegar hann er hér.
— Karl kemur þá áreiðanlega aftur. Og
hann liefir skammbyssu.
Ilann kemur ekki fyrr en í fyrramál-
ið. Hann á að fylgja Grauber til sjávar.
Þér vitið eklci livaðan liann fer?
•— Nei, það eina sem ég veit er að Iíarl
þarf um það hil finnn tíma þegar liann fer
að sækja Grauber eða þegar Þjóðverjinn
kemur. En það var fyrir stríðið. Eflir
myrkvunina tekur ferðin miklu lengri tíma.
— Segið þér að Grauber liafi verið hér
í leyniferðum fvrir slríð? spurði Gregory.
Hversvegna? Hann Iiefði átt á liættu að
verða fyrir óþægindum ef liann liefði náðst,
og auk þess er miklu óþægilegra að ferð-
ast á laun.
— Eg hugsa að Iiann liafi kosið að
ferðast þannig lil þess að vegabréfaeftir-
litsmennirnir í Dover og Harwich þekktu
hann ekki.
— Eg skil. Það er ekki erfitt að sjá að
liann er Þjóðverji. Ef ég hefði verið vörð-
ur í loftvarnarbyrginu sem liann flýði í,
hefði ég heimtað að sjá plöggin lians.
Rosenbaum liristi liöfuði. — Það liefði
ekkert þýtt. Hann hefir hollenskt vegabréf
sem cr i fullu lagi. Hann talar líka prýðilega
hollensku og jafnvel þótt lögreglan festi grun
á honum mundi verða mjög erfitt að sanna
að liann væri Þjóðverji. Hann er óveriju-
lega fær í málum. Hann talar ensku betur
en ég, þó að ég liafi átt lieima hérna í vf-
ir fjörutíu ár, og liann talar frönsku og
ítölsku ekki síður.
— Með öðrum orðum stórhættulegur
maður, sagði Gregory. Jæja, við skulum
sjá hvorl við getum ekki gert honum skrá-
veifur næst þegar Iiann kemur til Englands.
Og þér verðið að lijálpa okkur.
Haldið þér að lögreglan hlífi mér þótl ég
hafi .......
— Það væri l'lónska ef hún gerði það
ekki. Þér eruð eini maðurinn, sem getið
gert okkur kleift að liremma hann.
— Hvað á ég að gera?
Hvernig ætlið þér að skýra það íyrir
Karli, að hann finnur mig ekki í sýruker-
inu þegar liarin kemur á morgun?
— Það er enginn vandi. Þegar Grauher
hljóp skipaði hann mér að setja ykkur háða
i kerið. Það er ekki einu sinni vist að Karl
nenni að líla eftir livort ég liafi gert það
Kerið er þröngt og djúpt, og' ef ég hefði
ált að gera eins og Grauber skipaði þá
liefði ég orðið að leggja ykkur livorn ofan
á annan. Ef ég set lík Arcliers í sýrukerið
núna heldur Karl að þér séuð undir hon-
um.
Það var ekkert gaman að hugsa lil þess
að lík Archers leystist upp í sýrukerinu,
en Gregorv þýddi ekki að setja jiað fyrir
sig. Það var stríð og hvert mannslíf lítils
virði.
— Þér verðið að setja hann i kerið, sagði
liann. Og svo verðið þér hér, eins og ekkert
hafi komið fyrir. Eg næ í yður á morgun.
— Það væri ekki hyggilegt. Eg lifi sem
einhúi og síðustu mánuðina liefir Karl
bannað mér að laka á móti þeim fáu kunn-
ingjum, sem voru vanir að koma til mín.
Ef þér liringið jiá vekur það grun lijá hon-
um. Það er hetrá að ég reyni að ná til
vðar þegar ég fer út.
— Jæja, jiá jiað. Þér vitið nafn mitt og
finnið mig i símaskránni: Gregorv Sallust,
272 Gloucester Road. Við verðum að liitl-
ast svo fljótt sem unnt er. Getið jiér náð í
mig á morgun?
— Já, ég fæ að fara á skrifstofuna niína
í City á hverjum degi. Þér megið ekki koma
þangað, þvi að þýskur flugumaður er á skrif-
stofunni. En ég á að hitta málafærslumann
inn minn klukkan hálftólf á morgun. Eg
get farið til yðar í stað jiess að finna liann.
-— Hvar er skrifstofan yðar?
— Firmað heitir Rosenbaum & Schmell-
ing, te-innflytjendur í Minching Lane.
— Og hvar býr málaflutningsmaðurinn
vðar?