Fálkinn - 08.07.1949, Blaðsíða 9

FÁLKINN
9
sá hann þá ekki liggja i lirúg-
nnj.
En livað var nú þelta? Stórt
umslag og á það skrii'að „Strang-
leynilegt“ .... líklega var þetta
arl'leiðsluskrá eða eittlivaS þess
liáttar. Nils l'leygði því til lilið-
ar. Og hvað var þarna annað?
Bréf, nokkur veðdeildarbréf . .
nei, það var sjálfsagt ómögulegt
að koma þeim í peninga. Nils
andvarpaði. Þetta strit með pen-
ingaskápinn liafði þá orðið al-
veg árangurslaust.
Granmr gckk hann að arin-
hillunni. Þar stóð fíll úr jade-
steini, sem cf til vill borgaði
sig að hirða.
En á sömu sekúndunni var
hláu skammhyssuhlaupi stungið
inn um gættina og kaldranaleg
rödd sagði:
„Slepptu þessu! Upp með
hendurnar!“
Nils hörfaði aftur á bak í átl-
ina að peningaskápnum þangað
til að hann fann að hann raksl
á stól. Og þá settist hann. Mað-
urinn sem falaði kom nú inn í
stofuna. Hann var hár og dökk-
hærður, með íramsetta höku.
Á eftir lionum kom annar, sem
var nokkru lægri. Hann var
líka með skammbyssu.
„Standið þér grafkyrr!“ sagði
hærri maðurinn. Hann kom
auga á tösku Nils, sem stóð á
horðinu, og fór og gægðist ofan
i liana. „Skritinn innbrotsþjófur",
tautaði hann.
„En hvað eruð þér þá, má .ég
spvrja?“ gusaðist út úr Nils, sem
fór að átta sig hvað af hverju.
Hái maðurinn svaraði ekki,
en benti á gluggatjöldin með
skammbyssunni. Þar hengu gild
ir, fléttaðir hendlar, sem not-
aðir voru lil skrauts.
Förunautur hans skildi undir
eins livað hann átti við og fór
og sleit bendlana niður. Og svo
tólcu þeir þá og reyrðu Nils
faslan á stólinn.
„Er þetta í lagi ?“ spurði sá
hái.
„Ilann getur ekki hrevft sig,“
svaraði liinn.
„Ágælt. Þá cr besl að þú leil-
ir í hinu herberginu. Taktu sér-
staklega eftir hvort ekki muni
vera leynihólf milli þilja. Og
gáðu líka undir gólfdúkunum
og í öllum skúffum og skápum.
Þú þelckir auðkennið á því,
sem við erum að leita að?“
„Já, FX—2,“ svaraði hinn.
„Flýttu þér nú!“
Nils horfði forvitinn á, með-
an liái maðurinn, sem nú hafði
stungið skammbyssunni i vas-
ann, leitaði gaumgæfilega í allri
stofunni. Hann tók allar mynd-
ir niður af veggjunum, vafði
gólfteppinu i ströngul, tók út-
varpstækið sundur og blaðaði
gegnum baug af dagblöðum og
limaritum. Hái maðurinn varð
að stíga upp á stól til þess að
athuga hvort ekkert væri falið
ofan á stóru, gömlu klukkunni.
Það var nokkurn veginn auðséð,
að þetta voru ekki venjulegir
innhrotsþjófar. Þeir voru að
leita að einhverju ákveðnu •—
það fannst Nils auðséð.
Þegár liái maðurinn hafði
umsnúið öllu í stofunni vatt
hann sér allt i einu að Nils.
Hann laut niður að honum og'
horfði fast í augun á honum.
„Ilafið j)ér séð nokkrar teikn-
ingar hérna? Eða ljósprentan-
i r ?“
„Ljósprentanir? Teikningar?“
Nils gapti hara. „Ilvers konar
teikningar ættu það að vera?“
„Það eru teikningar að ....
vélum,“ sagði liinn óþolinmóð-
ur. „En ])að getur verið sama
um ])að. Þetta eru teikningar,
sem eru stórar um sig, og liggja
sennilega í möppu eða stóru
umslagi. Hafið þér séð þær?
Já eða nei!“
„Nei,“ svaraði Nils og hristi
höfuðið.
Maðurinn hvolfdi úr tösku
Nils, en lél það liggja á gólf-
inu sem i henni var. Honum
stóð auðsjáanlega á sama um
það. Að liverju gátu þessir menn
eiginlega verið að leita? Þeir
höfðu kallað það FX—2. Það
hlaut að vera eittl)vað verðmætt.
Nú kom lægri maðurinn inn-
an úr svefnherberginu.
„Fannstu það?“ spurði sá
slóri. Hann var önugur.
„Nei, það er ckkert þarna
inni. Eg hefi leitað iiátt og lágt.“
„Þetta er ergilegt! Kannske
við reynum að leita betur á
neðri hæðinni?"
En þeim gafsl ekki tími til
að leita á neðri hæðinni. Því
að í þessum svifum heyrðist
greinilega i bílhreyfli rétt hjá
húsinu. Og þeir heyrðu að marr
aði í mölinni nndan bílbörðun-
um .......
Það var Jens Gold og kona
hans, sem voru að koma heim.
Þjófarnir tveir l'lýðu í skyndi
og gáfu sér ekki tíma lil að
levsa Nils fyrst.--------
Jens Gold var náfölur þegar
hann kom inn i vinnustofuna
sína og sá hvernig öllu lialði
verið umhverft.
„Mikil hörmung!“ hrópaði
hann. „Magda •— það hefir ver-
ið framið innhrot hérná ....
teikningarnar mínar horfnar
. . . . FX- 2 stolið !“•
Áður en Magda kom inn hafði
Jens komið auga á Nils. Hann
glápti forviða á þennan vesæld-
atlega innhrotsþjóf:
„Hvað er nú þetta? Ilver er-
uð þér? Og hver hefir bundið
yður?“
„Tveir ókunnugir menn,“
sagði Nils. „Fruntalegir dón-
ar — það verð ég að segja
.... Þeir voru að leila að ein-
hverju, sem þeir kölluðu FX
2.“
„Já, teikningunum' minum,“
sagði Jens. „Það er hörmulegt.“
„Nei, það er ekkert hörmu-
legt því að þeir fundu þær ekki.
Þeir hundu mig hérna á stólinn,
•— en þá hundu þeir eiginlega
FX—2 um leið, því að ég sat
nefnilega á umslaginu með
teikningunum. . Og þess vegna
finnst mér að þér ættuð að lofa
mér að sleppa .... að minnsta
kosti með áminningu .... Hvað
segið þér um það, herra Gold?“
I'rúin (að ráða stúlku): .— Hjá
hverjum liafið þér verið áður?
Stúlkan: — Þekktuð þér ekki liana
frú Brown, sem dó með svo dular-
fullum liætti í vikunni sem leið?
Fníin: — Jú.
Stnlkan: — Eg var i cldhúsinu
hjá henni.
VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM
Ritstjóri: Skúli Skúlason
Framkv.stjóri: Svavar Hjaltested
Skrifstofa:
Bankastr. 3, Reykjavík. Sími 2210
Opin virka daga kl. 10-12 og 1-6
BlaOið kemur út hvern föstudag
Allar áskriftir greiOist fyrirfram
HERBERTSprent
Egils ávaxtadrykkir
Friðarhátíð. — / tilefni af því ad vopnahléssamningar milli ísraels og Transjórdaníu vorn
undirrtiaðir á Rhodos í apríl, hélt K.F.U.M. í Jeríkó, sem hefir annast um fjöldá munaðar-
lausra barna er misst hafa heimili sitt í ófriðnum, hátíð fgrir þessi börn. — Hér sjást
þau raða sér i skníðgöngu undir fánd' Araba og K.F.U.M.