Fálkinn - 28.10.1949, Blaðsíða 5

FÁLKINN
5
ið meira en 100 mismunandi
einkaleyfi í sambandi við hana.
Önnur heitir „Tlie Hogan Faxi-
mile System“ kennd við John
V. Hogan. Viðtæki hans getur
prentað fjögra dálka síðu í blaði
á þrem mínútum, og telja ýms-
ir þetta besta tækið, sem völ er
á í dag.
Fax-tegund hans getur sent
550 orð á mínútu, en fyrstu tæk-
in fyrir stríð gátu aðeins sent
50—50 orð. Viðtæki lians er á
stærð við venjulega skrifstofu-
ritvél. Það vinnur alveg liávaða-
laust og blaðið lcemur út um
rifu á vélinni að ofan. Sá er
munur á þessu blaði og öðrum
að það er prentað á svonefndan
„elekrolytiskan“ pappír, sem
veldur því að eftirmyndin verð-
ur enn nákvæmari.
Árið 1944 gerðu 25 útvarps-
stöðvar og dagblöð samband
með sér sem lieitir „Broadcast-
ing Faximile Analysis“ til þess
að vinna að umbótum í þessari
grein. General Electric Co. fékk
leyfi hjá Jolm Ilogan til að
smíða tuttugu fax-senditæki og
þrjú hundruð viðtæki. En Finch
imgvitsmaður, sem nefndur var
hér áðan, lá heldur ekki á liði
sínu og 1946 sendi liann frá
sinni eigin sendistöð, sem heit-
ir WGHF og er i New York,
fyrsta eintakið af blaðinu Air
Press ‘og hann var nú kominn
svo langt að hann gat sent
hverja blaðsíðu á tveimur mín-
útum. Stöð hans sendir nú marg
ar útgáfur á dag af hlaðinu, og
notar í það einkum fréttir frá
United Press en flytur auk þess
hæði greinar og myndir — og
svo auðvitað auglýsingar.
Árið 1947 var reynt að senda
útvarpsblaðið til margra borga
samtímis, og stóð Broadcasting
Faximile Analysis að þeirri til-
raun. New York Herald, Miami
Herald og Philadelphia Inquir-
er halda líka uppi tilrauna-út-
gáfum af blöðum sínum, sem
hafa komið út þráðlaust síðan
í janúar 1948 tvisvar á dag á
gistihúsum og stærri verslunum
og víðar þar sem margir eiga
erindi. New York Times gefur
tíka út svona blað, Þar er
kvennasíða, sem kemur í öllum
útgáfunum og þrjár fréttasíð-
ur, ávallt með nýju efni í hverri
útgáfu. Ný'setjaravél „Varytyp-
er“ er notuð til að setja upp
meginmálið í blaðinu, en fyrir-
sagnirnar eru handsettar og
prentaðar á gagnsæjan pappír
og svo er lexti, fyrirsagnir og
ljósmyndir límt saman á heil-
síðu með mikilli varkárni, og
ekki mega fingraför koma á
þetta frumrit, því að þau sjást
þá greinilega á firðprentaða ein
takinu!
Önnur teguiul af senditæki. Hér sést mynd, sem útuarpað er, punkt fyrir punkt. Hafsveiflurnar breytast í
.,fótocellunni“ eftir því hvort punkttirinn er Ijós eða dökkur.
Tæplega er að búast við því
að almenningur verði sér úti
um viðtæki til að fá blöðin
prentuð heima i stofunni sinni,
meðan þessi uppgötvun er á
tilraunastigi. Verðið á góðum
viðtækjum verður líka að lækka
áður, en það eru nú 750 dollarar
en þegar farið verður að fram-
leiða tækin í stórum stíl er á-
ætlað að þau þurfi ekki að
kosta nema um 100 dollara eða
álíka mikið eins og góður radio-
grannnófónn. Senditækin kosta
13.000—15.000 dollara og mun
tæplega liægt að framleiða þau
öllu ódýrari.
Um þessar mundir er verið
að gera tilraunir með nýja teg-
und prentútvarps, sem kölluð
er Multiplex. Með þeirri aðferð
á að vera hægt að senda hljóð
og prentmál samtímis, og það
er alls ekki óhugsandi að hægt
sé að samræma þessar send-
ingar við firðsjár sendingar
(sjónvarp). En þó er þetta fram-
tiðardraumur enn sem komið
er. Hins vegar hefir tekist að
senda prentuð blöð með litum,
og ný afbrigði hafa verið gerð
af faxa-aðferðinni m. a. til að
senda út veðurlagsuppdrætti og
skriflegar fyrirskipanir til flug-
manna á flugi. Sumir bankar
eru líka farnir að senda á þenn-
an hátt sýnishorn rithanda á
ávísunum, til leiðbeiningar þeim
sem innleysir ávísunina.
Svensk og dönsk blöð gerðu
i vetur tilraunir til að firðprenta
blöð með senditækjum, sem tal-
símaverksmiðja í Svíþjóð hafði
smíðað. En ekki er talið að
firðprentun verði notuð á Norð-
urlöndum nema þá á afskekkt-
um stöðum, sem sjaldan fá póst.
Hitt þykir líklegt að skip á hafi
fái sér viðtæki til að geta feng-
ið blöð prentuð um borð, og
sömuleiðis stórar farþegaflug-
vélar, svo að farþegar geti að
staðaldri fylgst með öllum frétt-
um, gengisskráningum og þvi
liku alveg eins og þeir væru
beima bjá sér.

Til uinstri:
„Ljóshærða gyðjan“ er hún köll-
uð, stúlkan, sem myndin er af.
Hún heitir Conchita Cintron og
er nautabani frá Perú. Hún hef-
ir mjlega sýnt listir sínar í París,
en þar hefir slíkur atburður
ekki átt sér stað síðan 1936.
Frönsk lög banna, að nautið sé
drepið, svo að „Ijóshærða gyðj-
an“ varð að hafa taumhald á
sér.
Fallegur hópur. — Það er ekki
auðvelt að segja hvert falleg-
ast er, stúlkan á myndinni eða
hundarnir hennar tveir. Svo
mikið er víst að öllum mun geðj-
ast vel að hópnum.