Fálkinn - 11.11.1949, Blaðsíða 13

FÁLKINN
13
arnir og von Pleisen hélt áfram:
— Þið hafið kjörið mig framkvæmda-
sljóra þessa fyrirtækis, og ég krefst þess
að ákvarðanir mínar séu teknar sem skip-
anir!
Við þetta hætti prinsinn að malda i mó-
inn, og þeir sem studdu mál lians, en þeir
sannfærðust ekki og hristu bara höfuðið.
Loksins vantaði klukkuna 5 minútur í
níu. Adjutant von Pleisens bað um hljóð
og kliðurinn þagnaði á svipstundu. Svo
iiélt greifinn slutta ræðu um ranglæti nas-
istastjórnarfarsins og þá smán og ógæfu,
sem Hitler hafði leitt yfir Þýskaland. Hann
lauk máli sinu með alvarlegri áskorun
til allra viðstaddra að gera skyldu sína,
jafnvel þó að þeir yrðu að fórna lifinu til
að bjarga landinu.
Hann lyfti hendinni og lirópaði: — Fylg-
ið mér! Saman skulum við draga niður
öll nasistaflögg og á morgun skal keisara-
örnin hlakta frjáls yfir þýskum borgum. í
krafti yðar eigin frjálsa vilja og ættjarðar-
ástar býð ég yður að halda af stað, svo
að Þjóðverjar geti að nýju liorft í augu
við umheiminn scm Jieiðarleg, frjáls þjóð.
Þegar hann lauk máli sínu fór klukkan
að slá níu og söfnuðurinn fór á kreik með
fagnaðar- og húrrahrópum. Salsdyrnar
voru opnaðar og von Pleisen skálmaði út
milli foringjaraðanna og þeir æðstu næst
á eftir Iionum.
Gregorv tók eftir að hann gekk við
liliðina á von Hohgnlaub, adjútanti von
Pleisens, sem tók hann með sér og vísaði
honum til sætis í bifreið sinni er þeir komii
út i garðinn.
Svo runnu bifreiðarnar í röð út á götuna
og áleiðis til Berlin. Allt fór rólega fram.
Bifreiðarnar hertu á sér og námu ekki
staðar fyrr en inni í miðri borginni. Þar
stóðu hersveitir fylktar í myrkrinu. Þetta
voru sóknarsveitirnar, sem áttu að um-
kringja Ilotel Adlon. Bifreiðin sem Gre-
gory var í nam staðar við gistihúsdyrnar.
Gangstéttin var þéttskipuð hermönnum og
foringjum, sem komu út úr bifreiðunum.
Gregorv fylgdist með þeim inn í húsið.
Enginn sagði neitt og dularfull þögn var
í anddyri gistiliússins mikla.
-— Gistihúsið var tekið fyrir fimm mín-
útum, sagði von Hohenlaub. — Síðan hefir
enginn fengið að fara inn í veislusalinn eða
út úr lionum nema nokkrir þjónar, sem
eru á okkar bandi. En þeir vissu ekki lield-
ur Iivað til stóð fyrr en gistihúsið var
tekið.
Gestirnir voru í hnapp í einu horni ár-
salsins og þar var þeim haldið í kví af
liðsforingjum með vélbyssur. Von Pleisen
nam staðar í svip til að tala við hershöfð-
ingjann, sem hafði tekið gistihúpið. Gre-
gorv lenti rétt hjá honum i þrengslun-
um. Von PJeisen leit fyrst á Gregon’ og
svo á aðjútantinn.
— Von Hohenlauh, gerið svo vel að hafa
gát á lierra Salluts, sagði hann. — Það væri
sárt ef hann yrði drepinn hér, ef til ó-
eirða kæmi, eftir að hann hefir hætt lífi
sínu til að hjálpa okkur.
Gregory hrosti og dró fram skammbyssu
sína og svo þá, sem hann hafði tekið af
bílstjóranum. — Þakka yður fyrir, yðar
hágöfgi. Eg reyni að hjarga mér sjálfur.
Þér getið reitt yður á að mig langar til að
taka þátt í viðureigninni.
Von Pleisen kinkaði kolli og gekk fram
að stiganum. Með honum fóru liðsforingj-
ar, vopnaðir hríðskotabyssum. Gregory og
Hohenlaub fóru með þeim.
A öllum stigapöllum voru foringjar á
verði með vélbyssur. Öll herhergi i gisti-
húsinu höfðu verið rannsökuð og gestirnir
voru í gæslu fyrst um sinn. Það voru að-
eins Synir Siegfrieds einir, sem sátu að
mánaðarsumbli sínu i veislusalnum, sem
ekki vissu hvað fram fór.
Von Pleisen gekk inn langan gang. í
enda hans voru stórar vængjahurðir. Þar
stóðu margir vopnaðir fyrirliðar. Von
Pleisen gaf merki og tveir foringjar gengu
að hurðunum og opnuðu þær upp á gátt.
Vopnlaus gekk von Pleisen inn í veislu-
salinn. Liðsforingjar lians fylgdu honum
cftir. Yfir öxl þeim sem á undan voru sá
Gregory raðir af borðum með allskonar
kræsingum þó að matarlítið væri orðið í
Berlín. I öndvegi fyrir miðju háborðinu sat
Heinrich Himmler, æðsti maður lögreglu
alls þýska ríkisins, maðurinn sem hafði
gefið skipun um að pynta, limlesta og
drepa þúsundir manna. Á liægri hlið hans
: at Ileydrich og á vinstri hlið Deutscli, for-
ingjar ríkislögreglunnar og Gestapo. Flest-
ir aðrir i veislunni voru foringjar, ofurst-
ar, majórar og kapteinar. Þeir voru með
einkenni þýska herforingjaráðsins, en hér
og hvar sátu SS-foringjar í svörtum ein-
kenn isb úningum.
Gregorv gat ekki séð yfir allan salinn,
cn að því er honum virtist voru milli þrjú
og fjögur hundruð foringjar staddir þarna.
Hláturinn og kliðurinn þagnaði allt i einu
þegar von Pleisen kom inn i salinn. Sumir
stóðu upp úr sætunum.
Von Pleisen rauf þögnina. Hann hrópaði
með hvellri rödd:
Nú er dagur þeirra kominn, sem hafa
leitt smán yfir Þýskaland. Fyrir hönd
þýska hersins og þýsku þjóðarinnar tek
ég yður alla fasta, sem hér eruð staddir.
Ef nokkur sýnir mótspyrnu þá ...........
Eitt einstakt skammbyssuskot heyrðist
fiá vinstri. Ræða von Pleisens þagnaði
Hann tók höndunum um hrjóst sér, riðaði
og datt. Skotið hafði hitt hann i hjartastað.
Prinsinn með einglyrnið, sem stóð við
hliðina á honum þrýsti á gikkinn á vél-
pístólunni sem hann hélt á. En hvellirnir
frá byssunni hans drukknuðu hráðlega í
öðrum skothvellum. Synir Siegfrieds höfðu
gripið til vopna og skutu beint á hópinn,
sem stóð í dyrunum.
Eitt augnahlik var svo að sjá sem þeir
mundu hopa. Margir féllu, en þeir sem
stóðu hak við ruddust inn i salinn og hróp-
uðu: „Niður með Hitler!“
Gregory hafði tekið þátt í stórorustun-
um við Somme og Ypres i fyrri heimsstyrj-
öldinni, hann hafði lika oft tekið þátt i
skammhyssuskærum, en annað eins blóð-
hað og nú hafði hann aldrei séð. Orustan
fór fram í sterkri birtu rafljósanna svo
að allt sást út í æsar. Þarna börðust sex
hundruð manns í einni bendu, hoppuðu
upp á borðin, fleygðu stólum, skriðu á
hnjám og höndum til að koma sér undan
hannvænni skothríðinni.
Diskar, glös, matur og blóm var troðið
undir fótum. Silfurskálar og vínkælirar
ultu. Kúlurnar hvinu og smullu og hávað-
inn ætlaði alla að æra.
Gregory sá bókstaflega liöfuðið fjúka af
einum manninum, undan kúlnahriðinni frá
vélbyssunum. Einn nasistinn skaut hers-
höfðingja, sem stóð nokkur skref frá hon-
um en á næsta augnabliki fékk hann brotna
flösku i andlitið. Veislusalurinn var eins
og belvíti, þar heyrðist ragn og formæling-
ar og skothríð — blóðið lagaði úr búkun-
um í gólfteppin og hvíta dúkana.
Gregory tók þátt í bardaganum og not-
aði báðar skammbyssurnar. Hann þóttist
viss um að hafa drepið tvo af höfðingj-
unum við háborðið. En hann var í vanda
sladdur, því að foringjar von Pleisens voru
innan um nasistana og hann þekkti þá
ekki sundur. Hins vegar var hann ekki í
vafa um þá, sem voru í SS-einkennisbún-
ingi.
Nú kom hann auga á stóran og digran
mann í svörtum einkennisbúningi. Það var
Grauber. Ólgandi af hefndargirnd æddi
Gregory að lionum. Gestapóforinginn var í
einu horninu á salnum, þar sem tiltölu-
lega lítið gekk á. Hann skaut einn af for-
ingjum von Pleisens milli augnanna og i
sömu svifum vatt Gregory sér upp á borð.
Foringinn hneig niður á gólfið og blóðið
fossaði úr böfðinu á honum. Grauber skim-
aði kringum sig með rjúkandi skammbyss-
una í hendinni. Þá sá hann Gregory hoppa
niður af borðinu. Hatrið brann úr augum
hans. Hann lyfti skammbyssunni, miðaði
og skaut.
Gregorj’ fann að kúlan kom í vinstri öxl
hans eins og glóðheitt járn væri rekið í
hann. Önnur skammbyssan datt úr mátt-
lausri vinstri hendinni. Hann rak fótinn í,
mi'ssti jafnvægið og datt.
Þegar hann var að rísa á fætur fann
liann hönd sem greip hann i heilbrigða
handlegginn og lyfti honum á fætur. Það
var von Hohenlauben, sem var að hlýða
skipun hins látna foringja sins um að
hafa gát á Gregory.
Þetta var ekkert, sagði Gregory. —
Eg verð að ná í Grauber! Hann er mitt
herfang — - mittl En þegar hann þusti á-
fiam var Grauber horfinn.
Augnahliki síðar kom hann aftur auga
á óvin sinn. Risavaxinn Prússi yfir sex
feta hár hafði safnað Sonum Siegfrieds
kringum sig. Um hundrað nasistar höfðu
komist inn í eldhúsganginn og borið ofur-
liði foringjana sem þar voru og ruddust
nú út og skutu ákaft. Grauber var í þess-
um hóp.
— Fljótt! hrópaði Gregory. — Eg verð
að ná i djöfsann þarna!
Prinsinn hafði tekið við forustunni eftir
von Pleisen. Með hvellum skipunarrómi,
sem lieyrðist upp úr hávaðanum, skipaði
hann mönnum sínum að gera nýja átlögu.
Og undir lierópinu: Niður með Hitler!
Niður með Gestapo! æddu þeir fram. Gre-
gory og von Ilohenlaub bárust með
straumnum. Bardagamennirnir öskruðu,
bölvuðu og börðust með hnúum og linef-
um meðan þeir voru að ryðjast gegnum
dyrnar. Hópur af nasistum var kviaður
inn i litlum sal til hliðar og br>rtjaður nið-