Fálkinn - 09.03.1951, Blaðsíða 5

FÁLKINN
5
<
spyrnuvöllurinn og þá tekur við
sjálft Stadion og turn þess liinn
ofurhái blasir við beint á móti
mér. Yfir knattspyrnuvöllinn
sést betur hér úr glugganum en
þótt maður sæti á áhorfendapöll-
unum. En ekki hefi ég verið
ókeypis áhorfandí að neinum
knattspyrnuleik þar, því að
völlurinn er ekki þesslegur
núna, hann hefir verið rifinn
upp og á að endurbæta hann í
vor þannig að liann verði sem
allra fullkomnastur 1952. Og
yfrleitt ber allt á íþróttasvæðinu
þess merki, að þarna er verið
að lagfæra og endurbyggja.
Mest kveður að stæklcun Stad-
ions sjálfs, þ. e. áhorfendasvæð-
isiní\. Ilinir hringmynduðu og
mjög hækkandi áhorfendabekk-
ir voru á steinsteypupalli og
rúmuðu alls 50.000 manns. En
nú má lieyra liamars- og axar-
högg frá Stadion eins og þegar
musteri Salómons var byggt,
því að hringinn í kringum hið
gamla Stadion er verið að reisa
himinháa palla úr timbri, til
þess að geta bætt við 20.000 á-
liorfendaplássum. En þetta er
gert til bráðabirgða; trépallarn-
ir vcra teknir burt þegar Ólym-
píuleikunum er lokið og þá
stendur Stadion eins og þegar
það var fullgert, árið 1938.
En víðar er starfað á íþrótta-
völlunum miklu. Æfingabraut-
irnar er verið að stækka og við
sundlaugina er verið að setja
upp hitunartæki, svo að hægt
verði að hita upp laugina, ef
ekki verður heitt í veðri. Og
nýi „Ólumpíubærinn“, sem hin-
ir erlendu íþróttamenn eiga að
búa í er að byrja að rísa af
grunni.
Hann stendur um 2l/> km.
frá Stadion, eða nokkru nær
en gamlli bærinn, sem liafði
verið gerður fyrir leikina sem
áttu að verða 1940, og fast við
æfingavellina. Á myndinni sem
hér fylgir yfir iþróttasvæðið,
getur lesandinn séð afstöðu
hans og annarra helstu staða
til „lijarta Ólympíuleikanna“,
stóra Stadions. Örskammt frá því
eru aðrir æfingavellir nokkru
minni, og rétt við þá er sund-
laugin. En lengst til norðurs
(vinstri) er skeiðvöllurinn. Hjól
reiðabrautin er rétt við nýja Ól-
tympíubæinn. Og loks sést neðst
til hægri á hiyndinni sýningar-
liöllin mikla, þar sem stærsta
iðnsýning Finna hefir staðið
yfir undanfarnar vikur. Hún er
meðfram Mannerheimsvegi,
rúmlega 200 metra löng, og þar
verða liljómleikar og aðrar
samkomur meðan á leikunum
stendur. En auk þess fer þar
fram grísk rómversk glíma,
hnefaleikar, lyftingar og fim-
leikar.
-------Haustið 1939 höfðu
Finnar hyggt Ólympíubæinn
„gainla“. Þar voru 23 steinhús,
sem gátu rúmað 3.200 íþrótta-
menn og starfsmenn. En þegar
séð var að ekkert yrði úr leik-
unum þá, voru hús þessi seld
eða leigð almenningi. Þarna
stóð einnig hinn nýi verkfræð-
ingaskóli Finna og átti að nota
liann til gistingar líka. Hann
var eyðilagður að mestu leyti
en hefir verið byggður upp, og
verður notaður til gistingar
núna, ef á þarf að halda. En í
„nýja bænumí' verða reist fimm-
tán hús, 3.—\ hæða, með 2000
herbergjum alls og eiga 5000
manns að rúmast þar. Þar
verður séð fyrir öilu sem gest-
irnir þarfnast, þar verða sölu-
búðir, rakarastofur, skósmíða-
stofa, klæðskeri •— að ógleymd-
um liinum frægu finnsku „sun-
ar“-baðstofum, þar sem íþrótta-
mennirnir geta fengið sér ósvik-
ið finnskt bað. En fullgerðar
verða þessar byggingar ekki
fyrr en vorið 1952.
Ýmsir finnskir íþróttamenn
og íþróttafrömuðir, sem ég hefi
átt tal við, eru á einu máli um
það, að finnsk íþrótt sé ekki á
eins liáu stigi og liún var fyrir
styrjöldina, og þarf engan að
undra. Finnar hafa átt erfiða
daga undanfarin 11 ár, þeir liafa
lifað við harðrétti þangað lil
síðustu tvö árin og þeir hafa orð
ið að leggja á sig mikið strit til
að framfleyta sér og sínum'. Og
í styrjöldunum tveim, misstu
þeir fjölda ágætra iþróttamanna.
Að vísu jná telja sennilegt að
þeir menn mundu ekki geta unn
ið afrek þó að þeir væri á lífi
nú og tækju þátt í Ólympíu-
leikunum 1952, en missir þeirra
er eigi að síður stórtjón, sem
finnsk íþrótt hefir beðið milc-
inn hnekki við, því að hve miklu
hefðu þessir menn ekki getað
áorkað undanfarin ár með for-
dæmi sínu handa þeim yngri og
til þess að halda uppi liinum
finnska „sisu“-anda, sem fyrir
40 árum gerði Finna að fræg-
ustu íþróttaþjóð heimsins? I-
þróttamenn heima minnast enn
manna eins og Gunnars Höck-
ert, sem varð sigurvegari á 5000
mctrum á Ólympiuleikunum í
Berlín, glímumannsins Lauri
Koskela, sem var Ólympíumeist-
ari sama ár og Evrópumeistari
margsinnis síðar, Veikko Tuo-
minen, sem hljóp 10.000 m. á
á 30.07.6 árið 1939. og þá minn-
ast menn ekki síður vetrar-í-
þróttamanna, svo sem Birgers
Wasenius, heimsmeistarans á
skautum 1939, sem féll í byrj-
un vetrarstríðsins sama ár,
skíðabeimsmeistaranna þriggja:
Kalle Jalkanen, Pauli Pitkánen
og Eino Olkinuora og Paavo
Vierlo, sem varð heimsmeistari
í skíðastökki 1941.
Allir þessir menn og yfir 200
aðrir, sem lilutgengir voru á al-
þjóðaíþróttamótum, létu lífið í
styrjöldunum tveimur á árun-
um 1939—’40 og 1941—’44.
Finnar segja sjálfir, að þeir
hafi aldrei átt jafnbetri íþrótta-
menn og í fleiri greinum, en
sumarið 1939. „Við erum ekki
eins vel undirbúnir nú og þá
var.“ segja þeir.
En það má mikið gera á þeim
tíma, sem enn er óliðinn til
næstu Ólympíuleika. Og Finnar
þjálfa af kappi. Þeir eru íþrótta-
þjóð og hafa úr miklu að velja
þegar þeir fara að „sigta úr“
öllum hinum ungu mönnum,
sem ekki eru komnir á hátind-
inn. Marga vantar ekki ngma
herslumuninn, en þeim herslu-
mun er hægt að ná á einu ári.
Og enginn sem þekkir Finna að
nokkru ráði, efast um að þeir
láti ekki sitt eftir liggja lil að
gera það.
Helsingfors, í okt. 1950.
Skúli Skúlason.
ö,J Oiympic viiloge
New Oiympic vitáGtye
Tí'oiníng n||p
Grounei Jfff
VeÍQdföme
Troining
Grouod
Swimming Sfatíium
Eqyrsifian
Sfaíiiem
Tötheceníre
oí Heísinkí
1S kn>-
Oíympíc Sfatíiíím
f-ootboll Grouncís
FxhtbiConHal!
Útsýn yfir Ólympíuleiksvœðiö i Helsingfors. Til vinslri Skeiövöllur (Equestrian Stadium) og æfinga-
vellir (Training Gronnd). í miðiÖ taliö aÖ neðan og upp úr): Knattspyrniwöllur, Stóra Stadion, sund-
laugin (Swimming St.), lijólreiðabraiit (Velodrome) og nýi og gamli Ólympíubærinn. Neðst til hægri
er sýningarhöllin (Exhibition Hall).