Fálkinn - 12.10.1951, Blaðsíða 10

10
F Á L IC I N N
VITID ÞÉIi . . .?
að það kostar um 100 milljón
krónur að smíða nýja tegund
af flugvélum?
Fyrst þarf að eyða stórfé í að teikna
og reikna út hvern einstakan hluta
frum-flugvélarinnar og síðan að gera
langvarandi tilraunir með hana, óð-
ur en byrjað er að smíða vélar í
stœrri stil eftir fyrirmyndinni. Telst
svo til, að flugvélasmiðja, sem byrjar
að framleiða nýja tegund, þurfi að
smiða og selja um 400 vélar áður en
hún fœr undirbúningskostnaðinn cnd-
urgoldinn. Og það er ekki nema stund-
um, sem smiðjan getur gert ráð fyrir
að geta selt svo mikið af nýrri teg-
und, nema hún liafi eitthvað sérstakt
til síns ágætis. — Það er því jafnan í
mikið ráðist þegar byrjað er að smiða
nýja flugvélagerð.
að sterkasti stjörnukíkir ver-
aldarinnar er fyrir skemmstu
fullgerður í Kaliforníu?
Uppi á fjallinu Mount Palomar er
— eftir 21 árs undirbúning — kominn
kíkir, með sjóngleri, sem er 508 cm.
í þvermál. Með þessu sjóngleri geta
stjarnfræðingarnir rannsakað miklu
fjarlægari hluta himingeimsins en áð-
ur og séð stjörnur, sem áður var ekki
hægt að sjá í nokkrum kíki. Með þess-
um nýja kíki hafa menn getað athug-
að stjörnuþokur, sem eru í 10.000
milljard milljarda kílómetra fjarlægð
frá jörðinni. Hugsi maður til þess að
hraði ljóssins er 300.000 km. á sek.
og að ljósið frá þessum fjarlægu þok-
um eða vetrarbrautum er um 2 mill-
jónir ára að komast til jarðarinnar,
getur maður gert sér svolitla hugmynd
um hve áralangt er hægt að sjá i nýja
kíkinum. — Hér á myndinni sést ljós-
myndavél, sem ætluð er til þess að
taka myndir af stjörnuþokum. Sjón-
glerið í henni er 121,92 cm. i þvermál.
TurLgtsskirLseyjan
Spennandi unglingasaga með myndum
Bill og Joe eru aS leita a,ð Tunglsskinseyjunni. Og nú ber margt við.
Bill fékk traust á þessum manni
og sagði honum allt sem gerst hafði.
Hann sýndi honum lika liálfskrifaða
bréfið og uppdráttinn af Tungls-
skinscyjunni.
„Það var svivirðilegt hvernig Lobo
fór með okkur,“ sagði hann að lok-
um. „Við björguðum lifi hans og
það lá við að hann dræpi okkur. Við
verður að hafa nánar gætur á hon-
um.“
Baring klappaði Bill á öxlina og
sagði:
„Þið drengirnir virðist hafa ráð
undir rifi hverju, og ég mundi ekki
óttast að þið færuð ykkur að voða,
„Þetta er mcrkilegt,“ segir Bill.
„Já, víst er það merkilegt, og
þess vegna lilæja margir og hrista
höfuðið þegar Tunglsskinseyjan er
nefnd. En faðir þinn hefir trúað
að þessi eyja væri til — og nú skal
ég segja þér dálitið skritið: Fyrir
þremur mánuðu dó furstinn á einni
stóru eyjunni hérna skammt frá, og
liann arfleiddi föður þinn, Norton
skipstjóra, að Tunglsskinseyjunni.“
„Þér sögðuð mér það, og þess
vegna hlýtur eyjan að vera til!“ sagði
Billy.
„Eg vil ekki vekja tálvonir hjá
þér,“ sagði Baring. „Hér um slóðir
„Eg held þetta sé Tunglsskinseyja n,“ sagði Iiill.
þó að þið væruð synir minir. Og
ég skal hugga þig með þvi, að ég
er viss um að faðir þinn er á iifi;
harin er djarfur maður og hygginn
og ég á bágt með að trúa að hann
hafi orðið fyrir óláni. En nú skul-
uð þið lauga ykkur og síðan fáið þið
að borða. Og svo getið þið orðið
hérna hjá mér fyrst um sinn, með-
an við athugum hvernig hægast
verði fyrir þig að ná til föður þíns.“
NÆTURTRUFLUN.
Hvergi á Ironga hefði drengjunum
getað liðið betur cn hjá þessum
hjálpsama plantekrueiganda. Og um
kvöldið sátu þeir og ræddu við
hann.
„Þér getið kannske sagt mér hvers
vegna eyjan heitir Tunglsskinseyja?“
spurði Bill. „Og mig langar lika til
að vita hvar hún er, af því að ég
er viss um að hann pabbi er þar.“
„Eg er alls ekki viss um að nokk-
ur eyja sé til með þcssu nafni,“
svaraði Baring.
„Sé til?“ Bill starði fórviða á
húsbóndann. „Hvað eigið þér við?“
„Hér um slóðir heyrir maður svo
margt, og frumbyggjarnir tala um
dularfulla eyjuj, sem rísi úr sæ í
fjarlægð og sjáist eingöngu i tungls-
ljósi — af því er nafnið dregið. En
undir eins og dagar hverfur eyjan
og engirin getur æundið liana.“
kallar fólk Norton skipstjóra fursta
Tunglsskinseyjunnar, og fyrir þrem-
ur mánuðum sigldi hann til að leita
hana uppi — en — —
Þeir ræddu þetta fram og aftur.
Drengirnir urðu að játa að það væri
skrítið að enginn skyldi hafa fundið
eyjuna, cn hins vegar viðurkenndi
Baring að Norton væri mjög hygg-
inn maður, sem léti ekki leika á sig,
svo að hugsast gæti, að þetta væri
rétt.
Nú var mál að hátta og drengj-
um var vísað til stórs svefnherberg-
is, með svölum fyrir utan.
Billy var með möppu, og í lienni
geymdi hann peningana sina og
uppdráttinn af Tunglsskinseyjunni,
scm hann hafði fundið. Til vonar
og vara stakk hann möppunni undir
koddann sinn. Og svo flýtti hann
sér að hátta.
Ekki vissi hann hve lengi liann
hafði sofið, en hann vaknaði allt
i einu og fannst liætta vera á ferð-
um. í dimmunni grillti liann i eitt-
hvað sem hreyfðist.
„Joe!“ kallaði hann og spratt upp.
„Flýttu þér — hérna er þjófur inni!“
Veran hljóp að dyrunum út á sval-
irnar og Bill á efir. Joe hljóp fram
úr rúminu og elti. í hálfrökkrinu
þekktu þeir aflur flóttamanninn —
það var þorparinn Lobo, sem þeir
Frli. á bls. lð.
Mismunandi stilling á kíkinum.
Úti að ganga með þau litlu.
— Klukkan er tíu, yðar hágöfgi!
Fallegir sundkútar!

Tveir um vciðina.