Fálkinn - 04.07.1952, Qupperneq 13

FÁLKINN
13
eru þingkosningar eða sirkus Boscos kemur í
bæinn. Daginn sem Redgrave kom til Dun-
stable var talsverð hreyfing á öllu, þrátt fyrir
hitann, og ástæðan til þess var Bosco, sem
með hesta sína, úlfalda, fíla, birni, fimleika-
menn, listriddara og trúða, hafði tjaldað á
flötunum fyrir sunnan bæinn. Um allan Dun-
stable, en bærinn hefir byggst á langveginn
meðfram Watling Street á nær þriggja kiló-
metra svæði, talaði fólk ekki um annað en
hinn stórfenglega og óviðjafnanlega Sirkus
Boscos, sem hafði tvær sýningar þennan dag,
klukkan hálfþrjú og klukkan hálfátta.
Richard afréð að fara á sýninguna ....
hver veit nema hann gæti orðið einhvers vís-
ari hjá áhorfendunum þar, og klukkan hálf-
þrjú greiddi hann shillinginn sinn og gekk upp
dúklögð en brakandi þrepin að sirkustjald-
inu.
Sýningin var vel sótt og áhorfendur mjög
hrifnir. Trúðunum var fádæma vel fagnað.
En Richard veitti mesta athygli reiðmær einni,
sem hét Juana. Hún var há og fönguleg, auð-
sjáanlega var spánskt blóð í henni. Hún var
í venjulegum búningi ríðandi kvenna og reið
ljómandi fallegri rauðgrárri hryssu, sem hún
gat látið dansa og leika allar listir nema standa
á höfði. Hryssan og reiðmærin voru báðar
jafn leiknar, rólegar og þjálfaðar. Þetta var
í sannleika fullkomið sýningaratriði, en fór
fyrir ofan garð og neðan hjá öllum fjöldan-
um, semækki kunni mikil skil á reiðlist. Nú
var fíll leiddur inn og ungur maður í indversk-
um klæðum sat á hnakkanum á honum.
Hryssan og fíllinn léku eitt sýningaratriði
saman. Loks prjónaði hryssan og studdi báð-
um framfótunum upp að fílnum, og þannig
lauk þessu sýningaratriði, og vakti það hrifn-
ingu fjöldans. Juanita var kölluð fram með
lófaklappi. Hún kom inn á hringsviðið gang-
andi, hélt reiðpilsinu ofurlítið upp með ann-
arri hendinni en í hinni var hún með létt
keyri. Richard varð ósjálfrátt gagntekinn af
hinni kuldalegu og alvarlegu fegurð stúlk-
unnar. Honum fannst fjarri öllum sanni að
svona lagleg stúlka yrði að leggja á sig að
leika sirkuslistir tvisvar á dag til að skemmta
fólki, sem lítt kunni að meta þessa list.
— Þessi stelpa og hún dóttir hans Craigs
eru nauðalíkar.
Richard leit við er hann heyrði þessa at-
hugasemd, sem kom frá annarri af tveimur
konum, sem sátu bak við hann og samkjöft-
uðu aldrei. Hin konan féllst á að svipmót væri
með Juönu og dóttur Craigs en nauðalíkar
væru þær ekki.
Richard stóð upp og fór út úr tjaldinu. Hann
gekk kringum það og þeim megin að því, sem
sýningarfólkið fór inn á sviðið. Þar stóð ann-
að tjald minna, og tjaldgöng frá því inn í
FELUMYND
Hvar er liiröirinn?
stóra tjaldið. Litla tjaldið var auðsjáanlega
einskonar fataklefi sýningarfólksins. Richard
gat séð þangað inn og af tilviljun sá hann
Juönu, sem var að tala við aðra unga stúlku.
Hún var lík Juönu, en ekki eins lagleg. Ungi
mðurinn sem hafði setið á fílnum, stóð hjá
þeim. Hann hvarf svo burtu frá þeim og ungu
stúlkurnar fóru nú að tala alvarlegar og af
meira kappi en áður. Loks tókust þær í hend-
ur og kysstust, Juana fór að gráta og hin
hljó út úr tjaldinu. Richard hélt í humátt á
eftir henni út á veginn. Þar stóð ljómandi
falleg lítil bifreið. Unga stúlkan settist við
stýrið og ók fram götuna um Dunstable.
— Er þetta leiðin til Hockliffe? spurði
hann lögregluþjón.
— Já.
— Það er dóttir Raphales Craig, þessi
þarna, sagði hann við sjálfan sig og brosti
íbygginn í kampinn. En hver er Juana? bætti
hann við.
Hann gekk aftur að sirkustjaldinu til að
sjá það sem eftir var af sýningunni, en hann
var varla sestur fyrr en hann fór að iðrast
eftir að hafa farið inn aftur. Rauðgrá hryss-
an, sem Juana hafði verið á áðan, kom nú
fram í nýju atriði — sem talandi hestur! Það
var ungi maðurinn, sem áður hafði komið
fram sem Indverji, er annaðist þetta leik-
skráratriði, og nú var hann klæddur sem
reiðmeistari. Sirkusþjónninn gekk meðfram
fremstu áhorfendaröðinni og útbýtti númer-
um. 'Hann bauð Richard eitt og hann tók við
því í hugsunarleysi. Og uppfrá þvi var farið
að veita honum athygli!
— Þessi herra hefir di’egið spjald, sagði
„reiðmeistai'inn“. — Nú ætlar undrahestur-
inn að sega okkur hvaða númer er á spjald-
inu, og hann mun einnig leika fleiri listir. Eg
mun spyrja hestinn nokkurra spurninga, og
hann mun svara jái íxxeð því að kinka kolli,
en neii með því að hrista hausinn, og hann
telur með því að bei'ja högg með öðrum fram-
hófnum.
Richai'd gramdist að hafa orðið þátttakandi
í sýningunni, en nú var komið sem komið var.
— Hvaða númer er á spjaldinu, sem mað-
ui’inn di’ó, spurði ungi maðurinn hryssuna.
— Hún stappaði tíu högg.
— Númer tíu, sagði ungi maðurinn. — Er
það rétt, herra mirrn?
Richard kinkaði kolli. Mikil fagnaðarlæti.
— Er maðurinn með spjaldið kvæntur?
Hryssan hristi hausinn. Hlátur.
— Er hann ókvæntur?
Hryssan kinkaði kolli. Enn meiri hlátur.
— Á hann eftir að kvænast?
Hryssan kinkar kolli. Hlátur aftur.
— Bráðlega?
Hryssan svarar enn játandi. Glymjandi
hlátrasköll.
— Fallegri stúlku?
Hryssan hneigir sig djúpt.
— Eignast þau mörg börn?
Hryssan setur upp rassinn og hleypur á
spretti út af sviðinu.
Þetta einfalda bragð, sem leikið hefir ver-
ið með alls konar hrossum í fjölda ára, hafði
feikna aðdráttarafl hjá Bosco-sirkusnum. Það
brást aldrei.
Síðasta sýningaratriðið hét „Mafeking
leyst úr umsát“. Varð nú feikna hávaði og
púðurreykur gaus upp af sviðinu, svo að Ric-
hard notaði tækifærið til að laumast út. I
dyrunum leit hann við og sá Juönu bregða
fyrir á sviðinu — hún birtist nú sem hjúkr-
unai’kona frá Rauða-Krossinum.
Um nóttina lagði hann upp frá gistihúsinu
í Dunstable í bifreið. Sirkus Boscos hafði tek-
ið saman farangur sinn og var kominn af
stað og sást hilla undir langa röð af dýram
og vögnum eftir endilöngu Watling Street —
einkennileg sýn í daufu tunglsljósinu .... sýn,
sem hvergi sést nema á enskum þjóðvegum.
Það voru þrjár metramílur á staðinn sem
Bosco átti að sýna næst .... Löng leið. Lest-
in var fyrir Richard — hann hafði vonað að
hafa Watling Street frá Dunstable til Hoc-
kliffe fyrir sjálfan sig þarna um nóttina. Hann
nam staðar og beið þangað til sirkuslestin var
horfin úr augsýn. Fjórir fílar ráku lestina-
og það var ungi maðurinn sem hafði ergt
ADAMSON
Flugnaskápurinn.

Copyrlght P I B Boa 6 Copenhagen