Fálkinn - 19.09.1952, Side 9

FÁLKINN
9
Sundbolur, prjónaiur í eínu liii
Svo stóS hún upp og geklt hægt til
hans. Hún leið áfram. Tígulega og
bjóðandi um leið. Hún stansaði fast
hjá honum.
„Þér eruð reiður við mig, Mr. Brad-
ley,“ sagði hún með sinni mjúku rödd,
rödd, sem var dáð um viða veröld.
„Þér ‘skiljiö mig ekki, Mr. Bradley.
Eg er listakona, ég vil leitast við að
færa áhorfendum lífið eins og því er
lifað, og ég vil reyna að klæða hugs-
anir höfundarins holdi og blóði, eins
og hann hefir sett hugsanir sínar fra^n
í handritinu. Og hver getur svo látið
mér hinn rétta innblástur í té, nema
einmitt höfundurinn sjálfur?“
Hann nartaði stöðugt í neðrivörina
á sér. Eitt augnablik fannst honum
sem hann gæti næstum því gl/"'mt
kærustunni sinni og vafið þessa heiua-
dis að sér — en hann stillti sig.
„Eg skil yður, Miss Raya,“ sagði
hann rólega, „við skulum þess vegna
hjálpast að með að skapa það and-
rúmsloft, sem mun geta gefið yður
þann innblástur, sem þér þarfni'st, ná-
kvæmlega eins og ég hefi hugsað mér
það i „Hjörtun i uppnámi."
Hún brosti ánægjulega, flýtti sér
yfir að þilinu og ýtti á slökkvarann.
Stofan var nú böðuð þægilegu hálf-
rökkri.
„Richard,“ stundi hún lieitri röddu.
„Angela!“
Rökkrið úti fyrir þokaði fyrir dýpt
næturinnar. Umferðin ftir Hollywood
Boulevard 'fór minkandi. í húsinu nr.
45G var dimmt i öllum herbergjum.
Þegar Mr. Bradley yfirgaf Miss Raya
morguninn eftir, þá stóð hún við
gluggann og hörfði á eftir lionum. Hún
kreppti hnefana utan um gluggatjöld-
in, augu hennar leiftruðu og Varirn-
ar skulfu.
„Bölvaður þorparinn!“ stundi hún.
„Bölvaður þorparinn!“
Daginn eftir hófst taka kvikmynd-
arinnar ^Hjörtu í uppinámi!“ með
Angelu Raya i aðalhlutverkinu, og allir
urðu að viðurkenria að leikur hennar
var framúrskarandi, að liún lék eins
og hún væri innblásin.
„Hvernig í fjáranum fóruð þér eig-
inlega að, Mr. Bradley?" spurði Mr.
Garlton himinlifandil „Hún leikur,
svei mér þá, betur en nokkru sinni
fyrr.“
Mr. Bradley geispaði.
„Eg innblés hana bara, Mr. Carl-
ton — það var afar auðvelt, því að eins
og þér. vitið, þá fjallar leikrit mitt um
hjón, sem hatast af lífi og sál.“
Mr. Bradley er nú giftur Mary
Hopple frá Boston, og er hjónaband
þeirra í alla staði hið liamingjusam-
asta. Anela Raya virðir hann hins veg-
ar ekki viðlits, þvi að það er ekkert
sem ergir nokkurn kvenmann meira
heldur en að vera sniðgengin.
— Kann Móttir yðar að leika á
fiðlu?
— Nei, hún kann það ekki, en lnin
gerir það.
Ungur maður og ástfanginn sagði
föður sinum, að sig langaði að gefa
unnustunni hring, en væri í vand-
ræðum með livað hann ætti að láta
grafa i hann. — S'ettu bara: „Þegar
þú sérð þennán, þá minnstu mín,“
sagði gamli maðurinn. — Sonurinn
lellst á þetta, en þó með semingi. Þeg-
ar hringurinn kom i hendur unnust-
unnar stóðuþessi orð á honum: „Þeg-
ar þú sérð þennan þá minnstu hans
pabba.“
Stærð:
Á 4 til 5 ára (Sjá málið á myndinni).
Efni:
100 gr. rautt og 50 gr. hvitt fjórþætt
garn. Fái'st ekki garn, sem sérstaklega
er ætlað i sundföt, má komast af með
venjulegt garn, sem dýpt er i sjóðandi
vatn.
Kornmynstrið:
Byrja á rauða garninu: 2 prj. slétt,
X 2 prj. brugðið (1 sl. 1 br.), 2 prj.
slétt, 2 prj. brugðið. 1. prj. slétt.
Tak hvíta garnið: 1 prj. brugðinn
(allar lykkjur), 2 prj. brugðið (1 sl.
1 br.), 1 prj. slétt.
Tak rauða garnið: 1 prj. brugðinn
(lallar lykkjur). Endurtak frá X aðeins
skal brugðningin byrja á 11. brugðinni
og svo ætið skipta um byrjunarlykkj-
urnar á brugðningunni, því að það er
eimnitt það, sem einkennir mynstrið.
Bandprufan:
20 1. á prjón nr. 3 gerir 7 cm. breitt
prjón.
AÐFERÐIN:
Byrja á brugðningunni að ofan á
afturstykkinu, eins og 'sýnt er neðst
á myndinni. Fitja upp 80 1. á prj. nr.
2% af rauða garninu. Bregð 1 sl. og 1
br. Þegar líningin er \xk cm. eru prjón-
uð tvö hnappagöt þannig: Prjóna 31
1. X prjóna 2 1. saman, bregð tvisvar
um prjóninn, prjóna 2 1. saman X,
prjóna 10 1. endurtak það, sem er á
milli þessara merkja X, prjóna 31 1.
Bregð áfram þar til 2 cm. eru lcomnir.
Þá er prjónuð dálítil ámæling á miðj-
an bakhlutann þannig: Prjóna slétt
þar til 8 1. eru eftir. Snú við og prjóna
röngu þar til 8 1. eru eftir. Snú við,
prjóna þar til 16 1. eru eftir. Snú við.
Hald þannig áfram að prjóna 8 1.
iminna á liverjum prjón, þar til allar
1. eru prjónaðar þannig og prjóna þá
prjóninn á enda.
Tak prjóna nr. 3 og prjóna korn-
mynstrið (sjá það). Á fyrsta prjóni
eru 4 1. auknar út (84 L). Þegar komn-
ir eru 19 cm, mælt á jaðri, eru 3 1.
felldar af í byrjun hvei;s prjóns, þar
til 18 1. eru eftir. Tak prjón nr. 2% og
prjóna 6 prjóna. Tak prjóna nr. 3 og
fitja 3 1. upp í enda hvers prjóns, þar
til 84 1. eru á. Prjóna þar til komnir
eru 17 cm. frú útaukningu og bregð
þá 2 cm. með rauða garninu. Byrja
næstu 2 prjóna á því að fella 5 1. af
(70 1.).
Smekkurinn
er prjónaður með þeim 70 1., sem
eftir eru þannig: Prjóna af rauða garn-
inu fyrstu 7 1. brugðnar (1 sl. 1 br.).
Prjóna 5G 1. slétt af hvíta garninu og
7 1. brugðnar af rauða garninu. Gleym
ekki að bregða hvíta og rauða garn-
inu livoru um annað, þar sem þau
mætast, svo að ekki komi gat á prjónið.
Þær 7 1., sem mynda kantinn á jöðr-
unum eru rauðar og prjónaðar brugn-
ar (1 sl. 1 br.) alla leiðina. Annars
er smekkurinn prjónaður mcð korn-
mynstrinu. En nú eru 2 umf. livítar
og 1 umf. rauð. Einnig eru 2 1. teknar
saman næst á eftir kantinum, bæði
H—21—4
á réttu og röngu. Tak þannig áfram
þar til 34 1. eru eftir. Þegar smekkur-
inn er orðinn 9Vi cm. eru 2 cm. brugðn
ir af rauða garninu.
Hlírarnir:
Fell af 20 1. í miðju en prjóna hlír-
ana brugðna eiris og kantinn, þar til
þeir eru 31 cm.
Skálmarnar
prjónast þannig: Tak upp ca. 80 1. á
prjóna nr. 2V> réttu megin á línunni
a—b—c og prjóna slétt um leið. Bregð
3 prjóna (1 sl. 1 br.) og fell svo af.
Sauma saman og fest hnappa í hlírana.
Ungur piltur og stúlka hittust í
mannfjöldanum, sem var að kveðjast
á stéttinni við járnbrautina til Ports-
mouth. Þarna kysstist fólk unnvörp-
um, svo að hjónaleysin gerðu eins,
og létu sem þau væru að kveðjast.
Þetta gekk svo vel að þeim kom sam-
an um að ganga á næstu stétt, þvi að
lest var að fara þaðan. Járnbrautar-
vörður tók eftir þessu, víkur sér að
þeim og segir: — Hvers vegna farið
þið ekki heldur á neðanjarðarbraut-
ina. Þaðan fer lest aðra hverja mín-
útu.
Kona, sem hafði verið manninum
sínum örg og leið í hjónabandinu,
iðraðist sáran breytni sinnar, þegar
hún missti hann. Og i þvi skyni að
bæta fyrir yfirsjónirnar reisti hún
honum fallegan minnisvarða og lét
grafa á hann: „'Hvíl i friði — þangað
til ég kem.“
Presturinn er að lieimsækja inn-
brotsþjóf í fangelsinu og spyr: —
Hvað olli því, að þér lentuð hérna,
maður minn?
— Það var hnerri.
— Hnerri?
— Já, ég hnerraði og húsbóndinn
vaknaði og gómaði mig.
Faðirinn er að tala um dótturina
við vin sinn: — Hún er svo mikið
gefin fyrir tónlist, hvort finnst þér
heldur að ég ætti að láta liana læra
á fiðlu eða píanó?
— Vitanlega fiðlu, svarar kunning-
inn.
— Og hvað kemur til þess?
— Þú getur fleygt fiðlunni út um
•gluggann þegar þér sýnist.