Fálkinn - 13.08.1954, Blaðsíða 13

F ÁLKINN
13
augun. „Þið Talmadge þreytist ekki á að fara
með dylgjur, en þorið ekki að taka skýrt til
orða og tala afdráttarlaust."
„Svona, svona, Carmel,“ sagði Woodrin
læknir. „Farið þið nú ekki að skattyrðast."
„Við skulum fara heim,“ sagði Peter March.
„Ég kæri mig ekkert um að heyra þessa söng-
konu oftar.“
„En það geri ég,“ sagði Alice, sem virtist
jafn róleg og áður eftir það sem Carmel hafði
sagt.
Sýningin var byrjuð, og meðan hitt fólkið
var að horfa á dansstelpurnar á pallinum, sat
Ann og var að brjóta heilann um hvað vekti
fyrir Carmel. Og hvað hugsuðu Alice og
Talmadge March? Hvað var það sem þau
voru að dylgja um? Það hlaut að vera eitt-
hvað gruggugt undir yfirborðinu innan þess-
arar fjölskyldu. Hún komst að þeirri niður-
stöðu að hún treysti hvorki Alice né Talmadge.
Það var eitthvað leyndardómsfullt við þau.
Woodrin læknir hvarf frá borðinu um
stund, og þegar hann kom aftur settist hann
hjá Ann.
„Leyfist mér að tala við frú Crane dálitla
stund?“ sagði hann við Peter Crane.
„Ekki nema sjálfsagt.”
Woodrin hallaði sér að henni og hvíslaði:
„Ja, þetta er ef til vill ekki nema spaug, en
mér finnst ég verða að segja yður að ég hitti
eina af dansstelpunum, sem heitir Dolly,
hérna fyrir utan, og hún sagði að ég skyldi
ráðleggja yður að fara. Þér eruð í hættu,
sagði hún.“
Ann hrökk við. „f hættu? Eruð þér viss
um að hún hafi átt við mig?
„Já.“
„Það er best að ég fari og tali við hana.“
Sýningin var búin, og hún sá Dolly Wilson
hverfa út um dyrnar bak við pallinn. Ann
stóð upp en um leið sagði Alice:
„Hvað verður af Deliu Young?“
Enginn vissi það. Ann sagði: „Afsakið mig
rétt í svip,“ og svo flýtti hún sér á eftir Dolly.
Ann hitti hana í fataklefanum — hún var
að hafa skipti.
„Þér hefðuð ekki átt að koma hingað,“
sagði hún og starði óróleg á Ann.
„Hvers vegna ekki?“ spurði Ann, og svo
sagði Dolly að hún hefði heyrt byrlarann síma
til Crane og segja að ef þið færuð ekki hið
bráðasta til New York mundi það verða verst
fyrir Ann.
Hún sagði að Donovan mundi vera gramur
Crane út af Deliu.
„Hvar er Delia í kvöld?“ spurði Ann.
„Hún er farin úr bænum. En það er ekkert
að henni. Ég fékk bréf frá henni,“ sagði Dolly
og svo bætti hún hreykin við: „Hún er besta
vinstúlka mín.“
„Fór hún eitthvað með Donovan?"
JJe iu miýnd
Þér hafið víst ekki mætt manninum mínum?
„Það veit ég ekki. Hún minntist ekkert á
það. En Delia er einfær, hvar sem hún fer.“
„Donovan þykir sjálfsagt mjög vænt um
hana?“
„Já, ég held að þau séu gift,“ sagði Dolly.
„Hvers vegna bað hún Bill — manninn
minn — þá að koma upp með sér?“
„Ætli það hafi ekki verið til þess að gera
Donovan afbrýðisaman?“ sagði Dolly.
Það var ekki meira á henni að græða, og
Ann fór aftur inn í veitingasalinn. Þegar hún
kom að borðinu var Crane fyrsti maðurinn
sem hún sá. Hann virtist vera nýkominn, og
Woodrin læknir var að bjóða honum glas.
Hann brosti til hennar og afþakkaði glasið.
„Ég er hættur að drekka," sagði hann, „að
minnsta kosti í einn eða tvo klukkutíma.“
Svo sneri hann sér að Ann: „Höfum við ekki
sést áður?“
„Á ekki svo að heita að við séum gift?“
sagði hún kuldalega.
„Það var skrítin tilviljun. Þá er víst best
að ég fari strax.“
Hann virtist vera í essinu sínu.
„Nei, fyrir alla muni farðu ekki,“ sagði
Carmel. Hún virtist glöð yfir að Crane skyldi
vera kominn.
Ann tók eftir að Peter March virtist vera
daufur í dálkinn. „Mér finnst vera kominn
tími til að fara,“ sagði hann og leit til Crane
og svo niður í gólfið. „Þér fylgið konunni yð-
ar heim, er ekki svo?“
„Vilt þú aka heim með mér, elskan?“ spurði
Crane.
„Ég neyðist sjálfsagt til þess,“ svaraði Ann.
„Eg ætlaði mér að liggja í rúminu,“ sagði
Crane við Peter, „en allt í einu hresstist ég og
þá datt mér í hug að skreppa hingaði"
Ann sá greinilega að þau hin trúðu ÞéssuHJaitested.
ekki meira en svo. Þau héldu sjálfsagt að hann*^,„,.— ----------------—,
hefði látið hana fara og síðan laumast út til
að hitta Deliu Young, án þess að detta í hug
að hann mundi rekast á Ann í Rauða kett-
inum.
„Það var gott að yður líður betur,“ sagði
Peter. 1 | ilf,\
Bill sagði: „Lítið þið inn hjá okkur í leið-
inni og fáið ykkur glas.“ Ann mundi að
Jameson fasteignasali átti að koma til þeirra
til að sjá Peter, svo að hún vonaði að hann
segði já.
Hann gerði það. Hann vildi auðsjáanlega
reyna að koma sér vel við þau bæði. „Það
þigg ég,“ sagði hann og leit á hin. „Það er að
segja, ef ........“
„Farðu bara líka,“ sagði Woodrin læknir
við Carmel. „Ég verð að fara heim og sofa
dálítið, aldrei þessu vant.“
„Við getum það ekki,“ sagði Alice, fyrir
sína hönd og Talmadges. „Það var leitt að
þér gátuð ekki hitt Delíu Young í kvöld, herra
Crane.“ i 1 -
„Ég hitti hana þá seinna," sagði Crane.
Þau hittu Williams fyrir utan. Hann brá
Crane á eintal og hvíslaði: „Þú hefðir átt að
sjá hve fljótur Donovan var að hypja sig
burt eftir að þú komst.“ Hann fékk sér stóran
sopa úr viskíglasinu, sem hann hafði haft
með sér. „Það var Talmadge March sem sagði
honum það.“
„Hvert í heitasta,“ sagði Crane hissa. „Þeir
eru þá vinir ennþá.
Ann spurði: „Fórstu hingað til að hitta
Deliu?“
„Já. Ég hugsa að hún sé dáin.“ Hann sagði
henni frá Lefty og símtalinu. „Og svo leit ég
inn í herbergi Deliu. Það var tómt.
„Aumingja Lefty,“ sagði Ann og bætti svo
við: „En Delia er áreiðanlega lifandi ennþá.“
Og hún sagði honum frá Dolly, sem hafði
fengið bréf frá henni.
„Skratti ertu útsmogin," sagði Bill.
„Annaðhvort okkar verður að vera það.“
„Alveg rétt. En þetta tekur enda með skelf-
ingu ef þú heldur áfram að snuðra upp á
eigin spýtur eins og hingað til. Gleymdu ekki
þessu dularfulla símtali."
„Það var ekkert dularfullt." Og skjárinn
á Bill smátognaði meðan hún var að segja
honum að hún vissi hver hefði símað, því að
það hafði Dolly sagt henni. „Svo að þér er
best að snúa þér til mín, ef þú þarft á upp-
lýsingum að halda,“ sagði hún að lokum.
Framhald í næsta blaði.
FÁLKINN - VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM - Af-
greiðsla: Bankastræti 3, Reykjavík. Opin kl. 10-12
og 1-6. Blaðið kemur út á föstudögum. Áskriftir
greiðist fyrirfram. - Ritstjóri: Skúli Skúlason. Fram-
HERBERTSprent.
ADAMSON
Adamson vinnur
„knallandi“ sigur í
skotkeppni.
N