Fálkinn - 03.09.1954, Page 8

8
FÁLKINN
MARY JAMES:
Piparsveinn í hættn
LÓRA var að taka til eftir hana
systur sína — eins og vant var
þegar Caroline kom í heimsókn. Hún
tíndi saman allt smádótið sem hún
hafði gleymt, og stakk því ofan í
skúffu. George skyldi ekki þurfa að
verða ergilegur út af því, og kalla
Caroline „subbu“.
Flóra skildi vel hvernig Caroline
leið. Ýmist var hún á fremsta hlunn
með að verða hamslaus af ást — eða
þá í miðju trúlofunarstandi — eða að
jafna sig eftir alvarlegt skipbrot i
ástum.
Caroline öfundaði Flóru óskaplcga,
því að eldri systirin hafði fengið allt
það, sem hún óskaði sér sjálfri: mann,
heimili og — barn i vonum. Fengi
Caroline tœkifærið skyldi lu'in verða
góð og duglcg eiginkona. Hún var ekki
aðeins lagleg heldur var hún líka mjög
kunnandi í matargerð.
Þetta sagði Flóra við George, en
hann gerði ekki annað en urra eitt-
hvað.
Hún er alltof lagleg, hélt Flóra
áfram. — Það er það, sem að er. Karl-
mennirnir skilja ekki að bak við fal-
legt andlit leynast oft aðrir kostir.
Þeir geta ekki hugsað sér Caroline
sem hamingjusama og ánægða hús-
móður i eldhúsinu að steikja og sjóða.
Systurnar voru oft saman þennan
tíma sem Flóra gekk með barnið.
Þegar þær töluðu um barnið kölluðu
þær það „Gúlinn“, og George varð mál-
laus af skelfingu þegar hann lieyrði
það.
Flóra hafði viðað að sór fjölda bóka
um barnameðferð og uppeldi. En það
voru svo margar mismunandi ráðlegg-
ingar um sama hlutinn, að henni
fannst hvað rekast á annað og allt
vera áhættusamt.
— Það er best að bíða og sjá hvers
konar barn þú eignast, sagði Caroline,
— og svo tekur þú þann leiðarvísir-
inn sem best á við.
Eitt kvöldið eftir að Caroline hafði
verið í tennis kom liún inn til Flóru
með skilaboð frá George um að hann
hefði tafist og kæmi ekki heim á
venjulegum tíma. Þelta var heitur
sumardagur, og Flóra var þreytt og
fannst liún vera lasin.
— Æ, Caroline, þú ert svo yndislega
mjó og þú ert ekki að kvasast úr hita,
sagði hún. — Ég held varla að ég
verði nokkurn tíma grönn aftur. Eg
kemst sjálfsagt ekki lijá að fá mér
nýjan kjól undir skírnina.
— Skírnina, já, sagði Caroline. —
Ég hefði gaman af að halda undir
skirnina.
Flóra varð himinlifandi yfir þvi. —
Já, ekki skal ég amast við því. En þá
er að finna viðeigandi skírnarvott.
— Jeff Stanton, kannske, muldraði
Caroline.
— Hver er það?
Caroline brosti. — George getur
sagt þér það. Hann er nýkominn í
nágrennið. George kynntist honum í
stríðinu og er stórhrifinn af lionum.
Ég get aldrei fyrirgefið George að
hann kynnti mig honum sem „yndis-
lega, en dálítið brenglaða mágkonu
sína“. Sannast að segja, Flóra, er Jeff
Stanton myndarlegasti maðurinn, sem
ég hefi nokkurn tíma kynnst.
— Maður sem þú gætir orðið ást-
fangin af, kannske?
Það kom dreymandi blær á andlitið
á Caroline. — Ég er ástfangin af hon-
um. Hver einasta ung stúlka með full-
um sönsum lilýtur að verða ástfangin
af honum.
LÓRA spurði George um Jeff
Stanton nokkru siðar, eftir að
Caroline var farin. — Hver er hann?
Hann er engill í augum Caroline.
George sogaði djúpt að sér úr sígar-
ettunni. — Mesti myndarmaður. Ég
hefi ekki boðið honum hingað af þvi
að ég hélt að þú vildir ekki sjá nýtt
fólk eins og sakir standa. En undir
eins og barnið er fætt bjóðum við
honum í miðdegisverð. Hann hnyklaði
brúnirnar og sagði hugsandi: — Flest-
ar ungar stúlkur verða ástfangnar af
Jeff. Hann er ánægður með að vera
piparsveinn. Segir alltaf að liann sé
orðinn vonlaus um að finna unga
stúlku, sem hann langi til að binda
trúss við það sem eftir er ævinnar.
— Mér finnst af þessu að hann
hljóti að vera sjálfbirgingur, sagði
Flóra.
— Hægan, hægan, góða min, þú mátt
fckki komast i æsing eins og ástatt er
fyrir þér. Bíddu þangað til þú kynn-
ist honum.
— Við Caroline vorum að tala um
skírnina, sagði Flóra. — Mig langar
til að hún haldi undir skírn. Kannske
þessi dásamelgi vinur þinn vilji verða
skirnarvottur?
Um leið og hún sagði þetta datt
henni i hug, að kannske mundi Jeff
Stanton skipta um skoðun í hjóna-
bandinu ef liann sæi Caroline standa
við skirnarfontinn með barn í hönd-
unum.
Tíminn leið og sú kom tiðin að
„Gúllinn“ varð ekki dulnefni heldur
spriklandi hvítvoðungur, sem kallaður
var mesti fjörkálfur.
Jeff Stanton var boðið i miðdegis-
verð mánuði síðar. Caroline var boð-
in líka. Hún var glæsileg ásýndum,
og Flóra tók eftir að Stanton hafði
varla áugun af lienni.
— Drengurinn á að liaita Sebastian,
sagði Flóra hreykin.
Caroline saup liveljur. Jeff brosti.
— Hvað er að? muldraði George.
— Fellur ykkur ekki nafnið?
— Mér finnst það dálítið — þungt
í vöfunum, sagði Jeff.
. — Mér finnst það hræðilegt nafn,
sagði Caroline. — Ég held áfram að
kalla hann „Gúlinn“.
— Kalla liann hvað? spurði George
ógnandi.
Flóra flýtti sér að miðla málum. —
Hann heitir Sebastian. Mér þykir það
fallegt og það þykir George líka.
Sebastian liagaði sér aðdáanlega í
kirkjunni. Hann sofnaði og svaf
áfram í samkvæminu á eftir. Jeff vék
aldrei hársbreidd frá Caroline, og allt
virtist ganga eftir áætlun.
Nokkrum dögum siðar hringdi Jeff
og bauð Caroline út með sér. En
þessir samfundir lieppnuðust ekki vel.
Jeff lét í Ijós skoðanir á hjónaband-
inu, sem auðsjáanlega voru til þess
ætlaðar að Caroline gerði sér Ijóst, að
liann ætlaði aldrei að giftast.
— Ég held að fyrirmyndarhjóna-
bandið sé spunnið úr mörgu óliku,
sem blanda verður saman í réttum
hlutföllum — alveg eins og góð kaka.
Þú tekur ást, gleði, jag og vonbrigði
og lirærir þessu saman og setur það
i ofninn í hæfilegan hita, og þá verð-
ur kakan góð. — En jjetta er afar-
mikill vandi.
Caroline dæsti. Ég get bakað bestu
kökur. Það er auðvelt þegar maður
hefir leiðarvísirinn.
Hann hristi höfuðið. •—• Ég mundi
reynast illa. Sem eiginmaður mundi
ég verða óþolandi — ]jað yrði engum
kvenmanni líft með mér í hjónaband-
inu. Ég þekki sjálfan mig.
Caroline varð ergileg. — Enginn
þekkir sjálfan sig til fulls.
Hann hló og tók i höndina á henni.
— Hvernig er ástatt með þig? Hvern-
ig kona mundir þú verða? spurði hann
ertandi.
Hún horfði fast á hann. — Ég
nnindi verða ágæt kona, sagði hún
rólega.
Hún óskaði að hún væri ekki ást-
fangin af honum. Hann var svo slciþ-
ur — svo sjálfsviss og mikill sjálf-
birningur.
SEBASTIAN var níu mánaða. George
sagði að nú væri mál til komið að
Flóra létti sér eitthvað upp. — Við för-
um út að dansa á laugardagskvöldið,
og þú verður að ná í einhverja til að
vera hjá Sebastian, sagði hann.
Flóra hringdi til Caroline. Caroline
hugsaði sig ekki um nema augnablik,
svo sagði hún glöð: — Eins og ég vilji
ekki vera hjá Sebastian! Ég kem um
sexleytið og svo þarftu ekki að liafa
áhyggjur af snáðanum það sein eftir
er kvöldsins.
Hún vildi fyrir engan mun segja
Flóru að Jeff hafði boðið henni heim
til sín þetta sama kvöld. Hann ætlaði
að bjóða henni að borða og sýna henni
hve fær hann væri í matargerð. Caro-
line hafði í tvo daga verið að borða
sig sundur og saman um livort hún
ætti að fara. Ilenni hafði sýnst á Jeff
sem hann teldi það sjálfsagt að liún
væri laus og liðug og langaði til að
koma.
Það væri gott að láta hann sjá að
hún væri ekki alltaf tagltæk .þó að
honum þóknaðist að bjóða henni
heim. Það var blátt áfram skylda
hennar að vera lijá Sebastian, og hún
ætlaði ekki að síma til Jeff og biðja
hann um að liafa sig afsakaða fyrr
en hann hefði búið til matinn. Þá
yrði hann að borða allan sinn mat
einn. Og hvcr veit nema liann vaknaði
þá til umhugsunar.
Þegar Flóra lauk upp fyrir systur
sinni ljómaði hún af gleði og eftir-
væntingu. Ég liéfi gengið frá mat
handa drengnum ef ske kynni að
liann yrði óvær. Við komum aftur kl.
tiu. Það eru þurrar bleyjur yfir ofnin-
um í eldhúsinu, og talkúm í baðklef-
anum ..........
Fyrsti klukkutíminn leið friðsam-
lega. Caroline sat í sófahorninu og
lagaði á sér neglurnar og lilustaði á
útvarpsleikrit. Hún hafði ekki símað
til Jeffs ennþá. Það var komið að
liáspennunni í leiknum þegar Sebasti-
an rak upp öskur. Caroline afréð að
láta sem hún heyrði það ekki. En öskr-
ið varð að samfelldu orgi.
Hún fór upp á loft. — Svona, svona!
sagði hún.
Hann var blár af vonsku og kreppti
litlu linefana. Yfirsænginni hafði hann
sparkað af sér.
— Svona, nú skulum við vera ró-
leg, sagði hún og tók hann upp. Hann
starði hissa á hana sem snöggvast, svo
þagnaði hann. Hún sá sjálfa sig í
speglinum. Það var falleg og fræðandi