Fálkinn - 26.10.1956, Blaðsíða 9

FÁLKINN
9
aftur einkennilega brosið, sem
lék um varir hennar og þá reidd-
ist hann. „Hlustaðu á mig!“
hrópaði hann. „Ef þú heldur að
ég vilji gefa eftir skilnað til þess
að þið Lionel geti lifað og látið
eins og ykkur líkar — fyrir pen-
ingana mína, þá skjátlast þér
hrapalega?“
Hún stóð upp.
„Lionél!“ dæsti hún fyrirlit-
lega. „Jæja, svo að þú hélst að
það væri hann. Ég. var einmitt
að velta fyrir mér hvern þú
mundir hafa grunaðan!"
Davíð vissi hvorki út eða inn.
Ekki Lionel ? En hver gat það þá
verið? . .. Þessi hræðilegi grunur
hans ætlaði að gera hann vitlaus-
an. Hann gat ekki afborið þetta
lengur! Hann ýtti Elizabeth
harkalega til hliðar og opnaði
skúffuna, sem hún hafði lagt
bréfið í. Það lá ofan á hrúgu af
öðrum bréfum. Fyrst af öllú varð
hann að líta á nafnið undir bréf-
inu.
Blóðið hvarf úr andlitinu á hon-
um. Með skjálfandi hendi tók
han hvert bréfið eftir annað og
skoðaði þau.
Dauðaþögn var í herberginu.
Loks sneri hann sér hægt að
konunni sinni. Andlitið á honum
var eins og á manneskju, sem
skammast sín svo mikið að hún
þorir ekki að biðja fyrirgefningar.
En Elizabeth stóð kyrr og
brosti til hans, og það glitraði á
tár í dökkum augunum.
„Elizabeth!“ hrópaði hann.
Og um leið og hann faðmaði
hana duttu bréfin niður á gólfið
— bréfin, sem hún hafði lesið
margsinnis — aftur og aftur. Það
voru bréf, sem Davíð hafði skrif-
að henni fyrir mörgum árum.
Löngu áður en þau giftust.
í USA eru 43.000 bílasalar, og salan
á árinu sem leið var að meðaltali 185
bílar á mann.
— Ég vissi að þau voru heima. Þau
vilja bara ekki opna.
»Lánardrottnar konunganna«
Hvernig Rotschildarnir urðu ríkir.
ALLIR liafa heyrt Rotschiidanna
getið, þessara víðfrægu auðkýf-
inga, sem tókst að koma undir
sig fótum og græða of fjár í nwr
öllum löndum veraldar. En færri
vita hvernig iþessi auðsöfnun
hófst. Það var tilviljun ein að ætt-
faðir þessara peningapúka komst
yfir mikið fé og ávaxtaði það til
hagsbóta fyrir eigandann og sjálf-
an sig. í ár eru 150 ár síðan Mayer
Anselm Rotscliild var trúað fyrir
peningunum, sem hann notaði
til að gera syni sina að mestu
peningajöfrum i Evrópu.
Mayer Anselm fæddist í Frank-
furt a. Main 1743, í liúsi sem
hét „Zum Rotlien Schilde".
Hann var gyðingur og átti að
verða sálnahirðir, en kaus iheld-
ur að gerast bankaritari I Hann-
over. Þar sparaði hann fyrstu
aurana og fór svo til Frank-
furt aftur og stofnaði víxlara-
stofu. Fékk orð á sig fyrir ráð-
vendni og orðheldni og vegnaði
vel. Tók hann sér nú ættarnafn-
ið Rotschild, eftir húsinu sem
hann fæddist í.
Hann kynntist landgreifanum
sem síðar varð kjörfurstinn
Wilhelm I. af Hessen-Kassel og
gerðist fjármálaerindreki hans
árið 1803. Napoleonsplágan gekk
þá yfir Evrópu og 1800 óð Napo-
leon inn í Rínarlönd. Wilhelm
kjörfursta fór að verða órótt,
hann átti mikinn auð og vildi ó-
gjarna að 'hann gengi í greipar
Napoleon. Þá var honum ráðlagt
að biðja Ansehn Mayer Rötschild
fyrir peningana því að honum
væri óhætt að treysta.
Wilhelm gerði boð eftir Mayer
Anselm og sagði honum mála-
vexti. Segir Alexander Dumas
eldri þannig frá viðræðum þeirra:
Meyer Anselm spurði hvort sér
væri ætlað að geyma pening'ana
hreyfða, eða hann ætti að gera
þá arðberandi. 'Kjörfurstinn var
að flýta sér og sagði að hann
gæti gert við þá hvað sem liann
vildi, en kvittun fyrir þeim yrði
hann að fá. (Þetta voru eitthvað
á milli þrjátíu og átta og fjörutíu
millj. þýskir dalir). En Mayer An-
selm hristi liöfuðið og kvaðst ekki
vilja gefa kvittun. Ef kjörfurst-
inn félli í hendur Frakka og
kvittunin fyndist mundi Mayer
verða handtekinn þegar í stað
og sakaður um að hafa haft laun-
ráð gegn Frökkum og Napoleon.
Hann gæti ekki ábyrgst pening-
aua ef hann gæfi kvittun fyrir
þeim, en kvittunarlaust vildi
hann ábjrrgjast þá. Og svo tók
hann við milljónunum — kvitt-
unarlaust.
Mayer Anselm lét ekki pen-
ingana halda kyrru fyrir. Lánaði
hann þá andstæðingum Napole-
ons gegn góðum vöxtum og bæði
hann og kjörfurstinn höfðu ríf-
legar rentur af þeim.
Mayer Anselm Rotschild dó
1812. Er Napoleon féll 1814 fékk
kjörfurstinn ríki sitt aftur og
hinir 5 synir Rotschilds afhentu
honum féð, er faðir þeirra hafði
tekið við og góða fúlgu umfram.
Fréttist þetta og vakti athygli.
1822 urðu þeir austurrískir fri-
herrar og fengu einnig aðalstign
í Þýskalandi, Frakklandi og Eng-
landi. Útbú frá víxlarabankanum
sem Mayer Ansehn hafði stofnað
spruttu nú upp í þessum löndum
og varð elsti sonurinn, Anselm
forstjóri bankans í Frankfurt,
Salomon rak peningaverslun i
Wien og París, sá þriðji, Nathan,
setti upp banka i Mancliester og
síðar í London og var stórrikur.
Karl, fjórði sonurinn, stofnaði
banka i Napoli og James, sá
yngsti varð bankastjóri i París.
Bræðurnir unnu jafnan sam-
an. Kunnastur þeirra varð Nat-
han, sem græddi ógrynni fjár í
kauphöllinni í London. Hann
beitti ýmsum brögðum til að
snuðra um heimsfréttir á undan
öðrum. Til dæmis frétti hann um
flótta Napoleons frá Elbu 23 tím-
um á undan enska forsætisráð-
herranum og um úrslit orrust-
unnar við Waterloo vissi hann
lika á undan öðrum i Englandi.
Gat ‘hann hagað kaupum sínum
i kauphöllinni eftir þessum frétt-
um og græddi vel á.
Teikningin af Nathan Rots-
child sýnir hann eins og hann
stóð jafnan við sömu súluna í
kauphöllinni kl. 16.45. Þó að
hann væri þá kannske ríkasti
maður Englands leit liann ekki
stórt á sig. Hann dó 1836 og tók
þá Lionel sonur hans Y'ið fyrir-
tækinu. — Rotscliildarnir voru
svo oft fengnir til að útvega rikj-
um lán, að þeir voru kallaðir
„lánardrottnar konunganna“. En
þeir komu lika á fót námugrefti,
járnbrautum o. fl. Og enn gætir
þeirra í fjármálaheiminum.
Fegrunarsérfræðingurinn Arpad
Fischer í Paris hefir nú lagað hálsinn
á Marlene Dietrich, sem var farinn
að vindast eitthvað eða slcælast, en
hefir aldrei verið fallegri en nú. Þó
hefir honum tekist enn betur að lag-
færa munninn á Lorettu Young, sem
aldrei hefir verið kyssilegri en siðan
hún kom frá Arpad. Og nú hefir hann
tekið að sér að endurskapa nefið á
Ginu Lollobrigidu. Fólk verður að
bíða sex mánuði eftir að komast að
hjá Arpad Fisclier, svo miklar eru
annirnar. Og það eru nær eingöngu
kvikmyndadisir sem leita til hans.
Frú F. í. Arquette i Johnson City
í Tennessee hefir eignast tvíbura sex
sinnum, en alls á hún 19 börn. Þessi
frjósama kona er 38 ára og segist
búast við að eignast talsvert af krökk-
um ennþá. Aumingja maðurinn, sem
á að vinna fyrir allri þessari viðkomu.
STJARNA Á REIKI. — Gary Cooper
notaði fríið sitt til Ítalíuferðar. Hér
er hann að versla með konunni sinni,
og reynir með handapati að gera af-
greiðslumanninuni skiljanlegt hvað
hann vilji kaupa.
Skoti keypti aspiríntöflur í lyfja-
búðinni, en þegar hann var kominn
út á götu kom lyfsalinn hlaupandi á
eftir honum og kallaði, að liann liefði
fengið stryknín fyrir aspirínið.
— Hver er munurinn á því? spurði
Skotinn.
— Finim shillingar, svaraði lyf-
salinn.
Veiðimaðurinn Bob Hope.
Bob Hope getur Y'erið skemmtileg-
ur í einkalífinu ekki síður en í kvik-
myndunum. Einu sinni bauð enskur
aðalsmaður honum i veiðiför, og þeg-
ar Bob kom aftur, eftir þrjá tíma,
spurði hann húsbóndann, hvort allir
væri komnir aftur úr ferðinni.
— Já, þér komuð síðastur.
— Er alveg vist að allir séu
komnir?
—- Já, það er öruggt.
— Guði sé lof. Þá hefir það verið
skepna sem ég skaut.
ÞEIR HJÁLPAST AÐ. — Flóðhest-
urinn og kúhegrinn eru mestu mátar
og aðstoða hvor annan eftir þörfum.
Hegrinn fær að sitja á flóðhestinum,
sem hefir nógu breitt bakið, og í
staðinn týnir hegrinn alls konar skor-
kvikindi sem sækja á flóðhestinn, af
honum. Þegar hættu ber að aðvarar
hegrinn líka flóðhestinn.