Fálkinn - 25.01.1957, Blaðsíða 10

10
FÁLKINN

B5NC5I KLUMPUR
Myndasaga fyrir börn
40.
•— Þetta var skemmtileg ökuferð, þakka þér — Þá verðurðu að skoða hreyfilinn. Ég nota — Nú, þú notar gæsakrafta. Þess vegna
kærlega fyrir. Hve margra hestafla er hreyf- ekki hestöfl — það er svo gamaldags. — Ég heyrðist ekkert í hreyflinum. Já, mikið fer
illinn? Ég hefi nefnilega svo mikinn áhuga nota mitt eigið einkaleyfi. tækninni fram.
fyrir vélfræði.
jjj^gj^2^M2y^Cofíriflh^MjB^íSw*50í»«nhaoan—
— Nú loka ég hreyfilhúsinu aftur, hann má — Jæja, verið þið nú sælir, við verðum að flýta — Sá þykir mér flýta sér, hann Skeggur.
ekki kólna, þvi að þá getur orðið erfitt að koma okkur heim, þvi að við erum banhungraðir, hreyf- Hvert haldið þið að hann sé að fara? Þið
honum í gang. illinn og ég. Það er pönnukökudagur í dag. megið geta þrisvar.
•— Það verður gaman að komast á — Durgur, akkerið er fast. þú verður að ná Hiví — hiví! Það, er ekki nóg að sýna áhugann
siglingu aftur, ég hlakka til að hitta í hann Skegg og svo reynum við að toga i það í andlitinu, Durgur. Togaðu betur. Við getum ekki
norðurpólskónginn. Heyrið þið — akker- í sameiningu. siglt með akkerið í botni.
ið vill ekki losna.
I samkvæmi í Arabíu
Arabar koma aldrei í miðdegis-
veislu fyrr en dimmt er orðið og
búið að biðja kvöldbænina.
Þjónn með ijósker í hendinni fylg-
ir gestunum inn í „dagstofuna". Hús-
ráðandi og gestir beilsast. Síðan
spyrja þeir um líðan ættingjanna,
f.vrst þeirra nánustu og svo liinna
fjarskyidustu.
Eftir ailar þessar spurningar fá
gestirnir ofurlítinn bolla af sjóðheitu,
krydduðu kaffi. Það þykir kurteysi
að sötra kaffið og smjatta, til að sýna
að rnanni líki það.
Svo er gengið inn í matstofuna.
Dúkur er á gólfinu og á þvi miðju
stórt fat, með t. d. lambi, sem steikt
hefir verið heilt. Kringum steikina
eru skálar með grænmeti, kryddi og
fleiru.
Gestirnir hrósa húsráðenda fyrir
rausnina, bretta svo upp ermarnar og
taka til matar síns, sitjandi á gólfinu.
Þegar þeir þykjast saddir standa þeir
upp, einn og einn, ganga út í garðinn,
en þar bíða þjónar með sjóðheitt
vatn og handklæði, og gestirnir þvo
sér um hendurnar.
Þegar ailir eru komnir inn aftur
úr iþessum þvotti er borið fram kaf.fi,
svo te — og síðan kaffi aftur. Næst
fá gestirnir ilmvatn á hendurnar á
sér. Og siðan kemur þjónn með glóð-
arker og gestirnir halda höndunum
yfir því um stund, og njóta ilmsins
sem leggur af höndunum. — Og þar
með er samkvæminu lokið. Gestirnir
biðja liúsráðanda hæversklega um
leyfi til að fá að fara lieim, en hús-
ráðandi tekur þvi fjarri fyrst í stað
uns hann stendur upp og fylgir gest-
unum út að hliði og segir: „Gaktu
Langi-Jói hafði verið til sjós í æsku,
og einhvern tíma látið hörundsflúra
sig í Nýhöfninni. Einhvern tíma ligg-
ur hann og Simbi hrota uppi á Arnar-
hóli og Simbi kemur auga á málverk-
in á Jóa og spyr: — Heyrðu, Jói,
hvað er þetta á bringunni á þér?
— Veistu það ekki maður — það
er hörundsflúr.
— Og fer það ekki af þegar þú
þværð þér?
— Ilvernig heldurðu að ég viti það?
— Geturðu ómögulega vanið þig af
að segja alltaf „Bíllinn minn“ —
„húsið mitt“ og „garðurinn minn“.
Ur því að við erum gift finnst mér
viðfelldnara að þú segir „liúsið okk-
ar“ og þar fram eftir götunum. — En
að hverju ertu annars að leita þarna
í skápnum?
— Nærbuxunum okkar.
með Guði! — Þetta á aðeins við um
karlmenn, kvenfólk fær ekki að vera
með.