Fálkinn - 03.10.1958, Blaðsíða 5

FÁLKINN
5
Sultur og heilsuspillandi húsnæði veldur því, að miklir sjúkdómar eru í
Pakistan. Hér sést gamall maður, sem komist hefir á spítala.
standast samkeppni annarra borga.
Við böfnina er allt á iði, en vél-
tæknin er ekki nema svo og svo. Eg
sé til dæmis hóp af verkamönnum
vera að ýta járnbrautarvagni út á
eina bryggjuna, magra og óhreina
menn ,en verkstjóri meS óhreinan
vefjarhött segir þeim fyrir verkum.
Hann heitir Said Ilmer, talar ensku
svo hægt er aS skilja hann, og segir
mér að hann fái fimm rúpíur í kaup
á dag. ÞaS jafngildir 17 íslenskum
krónum, en vöruverðiS er hátt, svo
aS maSur getur skiliS aS baráttan
fyrir lífinu er hörS. Og Said Ilmer
er verkstjjóri og héfir þess vegna
„hátt kaup“. Verkamennirnir hans fá
miktu minna, enda lifa ])eir á hungur-
markinu.
— GetiS þiS gert verkfall, Said
IJmer?
— Eins og viS viljum. En hvaS
stoSar ])aS, þegar liópur af soltnum
mönnum stendur viS liliSiS og grípur
fegins hendi vinnuna, sem viS höf-
um neitað aS vinna. Þeir koma vaS-
andi undir eins og vinnuveitandinn
bendir þeim meS Jitla fingrinum,
segir Ilmer.
— Hugsar nokkur um þig ef þú
verSur veikur, Ilmer?
Ilmer brosir: — Þeir hugsa um aS
sparka mér úr vistinni sem fljótast,
og ef ég á ekki einlivern matarbita
heima i kofanum mínum, fer þaS
svona, segir IJmer og bendir meS
þumalfingrinum niSur á moldina.
HvaS eftir annað lieyrum viS þaS
sama, þennan dag, og viS sjáum fótk,
sem hefir veriS sparkaS út og liggur
og sveltir í liel fyrir utan lijallinn,
sem þaS átti einu sinni.
Þetta er liarúSugasta þjóSfélagiS,
sem ég hefi séS. Innst inni í Afriku,
í lágstæSustu þorpunum þar, er sam-
lijálp milli ættstofnsins, og þess
vegna er einstaklingnum hjálpaS
J)etur en i sumum menningarþjóSfé-
Jögum. í Afríku ætti maSur aS fara
varlega meS orSiS lágstæður.
En hér í Pakistan eru flóttamenn-
irnir aumingjar meSal aumingja, og
finna ekki til neinnar ábyrgSar hver
á öSrum. Og ekki minna en 20 mill-
jónir manna komu landflótta, er
Pakistan og Indlandi var skipt 1947.
ÞaS eru mestu þjóSflutningar, sem
sagan segir frá. Orrusta var liáS milli
múhameSslrúarmanna frá Pakistan
og Hindúa, og tvær milljónir manna
voru brytjaSar niSur i þeirri viSur-
eign.
ÞaS hefði verið eSlilegt aS Pakistan
hefSi gert Lahore aS liöfuSborg, en
l>essi milljónaborg stendur svo nærri
Jandamærunum, og óvildin milli land-
anna var svo mikil, að Karachi varS
fyrir valinu.
Allmargt af flóttafólkinu lenti þar,
og þaS er ekki nema fárra minútna
gangur frá miSbænum og í stærsta
flóttamannahverfiS. í siSuSu landi
mundu dýraverndunarfélögin ekki
líSa aS sauSfé eSa svín væru liöfS í
þeim hreysum, sem þetta fólk hýrist
í. En hérna tekur fóIkiS þessum húsa-
kynnum fegins hendi.
Sjúklingar og úttaugað fólk liggur
fyrir utan hreysin, sumir meS mýra-
köldu á háu stigi, aSrir meS berkla-
veiki, og hagskýrslurnar, sem alls
ekki eru tæmandi, segja að 350.000
manns deyi úr berklum á ári.
Og þetta flóttamannahverfi er til-
valin klakstöS fyrir alls konar sjúk-
dóma, þvi aS á rigningartímanum,
sem stendur nokkra mánuSi, er hverf-
iS bókstaflega undir vatni, og vosbúS-
in bætist ofan á sultinn og sóSaskap-
Ég nem staSar fyrir utan lireysi úr
sefmottum. Lítill drengur situr á
hækjum og er aS liægja sér, en þegar
hann sér ókunnuga ber aS flýtir hann
sér inn í kofann.
HoruS kona meS hárstrý kemur út
rétt á eftir. — Hún sefur ennþá. Hún
var aS vinna í alla nótt. Hún kom
heim með 17 rúpíur. LofiS þér henni
aS sofa lengur, saliib, hún er svo
þreytt ,segir konan.
Hún gengur aS því vísu aS hviti
maSurinn sé kominn til aS nota dótt-
urina, einu tekjulind fjölskyldunnar,
sem lieldur lífinu i móSur og ömmu,
fimm yngri systkinum og einni
frænku.
MaSur getur fengiS velgju af ólióf-
inu á Hotel Metropol, er maSur kem-
ur þangaS eftir aS hafa skyggnst um
gáttir i flóttamannahverfinu. Þjónar
i stroknum grænum og livítum cin-
kennisbúningum strunsa á milli borS-
anna meS iskalda drykki handa ó-
þolnum hvítum mönnum, sem ausa
skömmunum yfir þjónana ef þeir
flýta sér ekki.
'Og á gólfinu er dansaS. Naktar
herSar líSa framhjá og skilja ilm-
vatnslyklina eftir í kjölfarinu, og
pakistanskar stúlkur á litríkum sari
svífa um gólfiS, eins og rósablöS í
þýSri sumargolu.
Þetta er sú Karachi, sem slyngir
skemmtiferSa-agentar flagga meS —
rómantíle undir mislitum lömpum,
ævintýraandvari frá hægum monsún-
vindi.
Og þaS er Jika þaS skársta af ásjón-
unni, sem fulltrúinn frá upplýsinga-
skrifstofunni sýnir daginn eftir: þing-
húsiS með tungllivitri livelfingu,
rauða liúsið sem borgarstjóraskrif-
stofurnar eru í, og grafliýsi Mahomed
Ali Jinnah, sem öðrum fremur átti
þátt í aS sleapa Pakistan-rikiS.
Þelta grafhýsi stendur í úljaSri
Karachi og mjallhvítur steinsteypu-
garður i kring. Undir litlu þaki á
íorginu fyrir innan múrana stendur
sleinkista Jinnah, og allir sem nálg-
ast hana verða að taka af sér skóna.
Það er kannske kaldhæðni örlag-
anna, sem hefir ráðið því, aS flótta-
fólkið hefir hreiðrað um sig kringum
livildarstaS Jinnah.
FylgdarmaSurinn fer líka með
ferðamennina til Nazimabad, sem er
eitt af nýju íbúðahverfunum, sem
stjórnin er að byggja, og þar er mjög
laglegt umliorfs, en það er augljóst
að þessi hús og íbúðir eru ekki fyrir
almenning, þvi að meðalstór íbúð
kostar um 650 krónur á mánuði, með
öðrum orSum meira en verkamaður
fær i kaup.
— Nú er ekki fleira að sjá í Karachi,
segir leiðsögumaðurinn er hann
hneigir sig um leið og hann skilur
við mig hjá gistihúsinu. En ekki eru
allir á sömu skoðun. Þvi að i my'rkr-
inu fyrir utan gistihúsið eru agentar
gleSihúsanna á sveimi eftir bráð
sinni.
— Komið þér í samkvæmi frú
Hawkins. Gular, hvitar og svartar
stelpur, hvislar einn. — Laglegir
pakistanpiltar, tíu rúpiur fyrir tvo
tíma, segir annar. — ViljiS þér ekki
sjá pakistanska ást? hvíslar sá þriðji.
Hryllilegt siSleysi? Kannske. En
hver getur kastað fyrsta steininum,
ef hann hefir séð konu, soltinn
barnahóp, ömmu og gamla frænku í
fúlu hreysi, eiga afkomu sína undir
saurlifnaði?
— Hún kom lieim með 17 rúpíur.
Hún hefir unnið i alla nótt. LofiS þér
henni að sofa lengur.
NÝR PRINS AF WALES.
Síðan hertoginn af Windsor varð
Bretakongur, sællar minningar, hefir
enginn borið nafnbótina prins af
Wales. En nú hefir Elizabet drottn-
ing veitt Charles litla syni sínum og
ríkiserfingja þessa 650 ára gömlu
nafnbót.
KRINGUM KNÖTTINN
Á 70 TÍMUM.
Japönsk blaðastúlka, Kaoru Kane-
taka hefir sett nýtt met í hnattflugi
og komist í farþegavélum kringum
hnöttinn, 28 þús. kílómetra, á 73 tím-
um 9 mín. og 30 sek. Myndin er tekin
er hún hafði viðstöðu í Zurich. Fyrra
metið átti ameríkumaður, Joe Cavoli.
Ilann var 89 tíma 18 mín. 37 sek.
FERFÆTTUR ÚTFLYTJANDI.
Einn af frægustu Bernhardshund-
um í Sviss er nýlega fluttur til Banda-
ríkjanna, en þar hefir hundaklúbbur
keypt hann. Hundurinn, se'm heitir
Leord vom Sauliamt hefir hlotið
meistaratign þessa árs og hefir ýms al-
þjóðleg virðingarmerki. Yitanlega var
flugfreyjan stimamjúk við höfð-
ingjann á leiðinni vestur.
Bresk framsagnarkona ætlaði í för
til Suður-Afríku og boðaði til sín
blaðamenn í tilefni af því. En þeir
virtust gefa þriggja ára dóttur henn-
ar meiri gaum, enda lét sú litla þá
hafa tal af sér líka.