Fálkinn - 10.06.1960, Blaðsíða 14

14
FALKINN
Óþægur hundur.
Xiátriu ('ttllus —
* FRAMH. AF 7. SÍÐU
— Stundum, heldur hún áfram
hugsandi, — verð ég konan sem ég
er að leika. Ég verð svo innlifuð
henni, að ég verð fyrir alveg rétt-
um áhrifum af hinum persónunum
í leiknum. Þó að ég heyrði ekki
orð af því, sem þær eru að syngja,
mundi ég vita upp á hár hvernig
ég á að haga mér.
Ég fór út í annað, sem mér hafði
verið forvitni á lengi. — Veiztu eig-
inlega hve mismunandi þau eru, öll
þessi leikatriði, þar sem þú leikur
brjálaða manneskju?
— Hefur þú tekið eftir því? sagði
hún áköf. -— Segðu mér, hvernig
þú lítur á það.
— Þegar ég sá þig leika rauna-
mæddu, hálfgeggjuðu stúlkuna í
I Puritani, til dæmis þar sem drottn-
ingin er viðstödd; þá fannst mér
endilega að hún mundi ná heilsu
aftur.
— Ég trúði líka á það, segir
Maria.
— En í Lucia, sem ég heyrði þig
syngja í Metropolitan-óperunni, vissi
ég að þú varst með ólæknandi geð-
veiki frá því að ég sá þig í efsta
þrepinu í stiganum eftir að þú hafð-
ir drepið manninn þinn. Það er ekki
erfitt að skilja, hvers vegna aðrir
forðuðust þig — hræddir og vor-
kennandi.
— En ég gerði ekki annað en
koma inn, sagði hún hugsandi. —
Hvað gera hinar, sem syngja Luciu?
— Þær koma bara inn, svaraði
ég. — Með rýting í hendinni. En
þú stendur bara þarna, vesalings
hættulegi vitfirringurinn.
— Og ekki með neinn rýting, seg-
ir hún sigri hrósandi.
Maria Callas hefur þegið náðar-
gjöf, þar sem rödd hennar er. Það
er ein fegursta rödd í heimi — kann-
ske sú fegursta. En það hefur ekki
alltaf verið auðvelt fyrir hana að
beita henni eins og hún vill. Það
hefur kostað strit að ná árangrin-
um. Það hefur ekki verið létt fyrir
hana sjálfa — eða hennar nánustu.
Oft er hún taugaveikluð og eins
og undir fargi. En eins oft hef ég
séð hana þolinmóða og nærgætna,
vinalega og gamansama, — þakkláta
fyrir allt gott, sem henni er sýnt.
Þegar hún kemur til London, held
ég alltaf dálítið samkvæmi fyrir
hana, eins og áður er getið. Gest-
irnir eru allskonar fólk og á öllum
aldri, en ég hef lofað henni því að
bjóða aldrei gestum, sem skilja að
minnsta kosti ekki svolítið af list
hennar.
íbúðin mín er ofur lítil, og við
þessi tækifæri er allt húsrúmið not-
að. Og Callas talar við okkur eins
og ung skólastúlka mundi gera. Hún
er söm og jöfn við alla.
— Stundum sýnum við mjófilmu
af síðustu heimsókn hennar. Við fá-
um hana til að skrifa nafnið sitt á
grammófónplötur og myndir og
hlustum eftir hverju orði, sem hún
segir. Þarna er rólegt andrúmsloft
í vinahóp, en allir líta upp til henn-
ar. Maria Callas er mjög alhliða
persóna. Ég hef séð hana sem spenn-
andi konu, yndislega og töfrandi
konu, hættulega konu — í öllum
hlutverkunum, sem ég hef heyrt og
séð hana í. Og svo get ég bætt við:
og sem stritandi konu líka.
Mér er hugljúft að minnast henn-
ar eins og ég sá hana í „fangaklef-
anum“ í Milano, með myndirnar af
öllu fræga listafólkinu brosandi til
hennar frá þilinu. Nú er það hún,
sem ber kórónu þá, sem þeir báru
einu sinni. Hún er Prima Donna
Assoluta — fremst í flokki söng-
gyðjanna.
—x—-
Lýsingin, sem vinkona sönggyðj-
unnar, skáldkonan Mary Burchell,
gefur á hjúskaparást Mariu og Bat-
tista er orðin úrelt, því að nú eru
þau skilin, að minnsta kosti um sinn.
En greinin hefur það til síns ágætis,
að hún lýsir vel tilfinningum frægs
listafólks, sem ber ótakmarkaða
virðingu fyrir list sinni.
Óli á Hrauni var sendur í kaup-
staðinn með gæruskinn, sem hann
átti að selja. En Óli var dálítið ein-
faldur.
— Ég skal kaupa skinnið, segir
kaupmaðurin, — en ég sé að það
er götugt, og ég dreg fimmtíu aura
frá verðinu, fyrir hvert gat.
—■ Jæja þá það. Hvað heldurðu
að ég eigi að borga mikið með því?
★
Það var í gamla daga, meðan ís
var tekinn á Tjörninni. Gvendur
gamli spengill er að saga ís fyrir
Nordal, og fógetafrúin gengur hjá
og fer að hafa orð á því, að það
muni vera kalt verk að standa all-
an daginn og saga ís.
— Æjá, víst er það kalt, en þó
er það ekkert hjá því, sem maður-
inn við neðri endann á söginni verð-
ur að þola.
KROSSGÁTA FÁLKANS
Sí
ynnffar:
49. Gelt, 50. Samhljóðar, 53. Fljóta,
54. Bjarmi, 57. Samneyti, 60. Fiska,
62. Einkennisst., 63. Fangamark.
Lárétt: 1. Sívalningur, 5. Biblíu-
nafn, 10. Þáttur, 12. Félagsheimili,
14. Skjóllausar, 15. Draup, 17.
Greipt, 19. Tré, 20. Fyrirstöðu, 23.
Þrír eins, 24. Úði, 26. Er óviss, 27.
Landseta, 28. Dóna, 30. Rödd, 31.
Frauð, 32. Skemmtun, 34. Stráka-
pör, 35. Þrætugjörn, 36. Föla, 38.
Segulverkin, 40. Ofaukna, 42. Skinn,
44. Fantur, 46. Svarar, 48. Snökt,
49. Mátturinn, 51. Gróðurland, 52.
í spilum, 53. Voldugs, 55. Sam-
bandsheiti, 56. Sljákka, 58. Tónn,
59. Yfirhöfnin, 61. Fugls, 63.
Skemmd, 64. Barmur, 65. Merki.
oCaum d Iroiácjdtu í iíÁaita LlaL
Lárétt: 1. Brögð, 5. Kubbs, 10.
Georg, 12. Grátt, 14. Serki, 15. Eik,
17. Erjar, 19. Víg, 20. Rúmrusk, 23.
Öli, 24. Assa, 26. Rjómi, 27. Hrat,
28. Latur, 30. All, 31. Sanna, 32.
Aría, 34. Ekru, 35. Óðagot, 36.
Tromfa, 38. Ansa, 40. Utar, 42.
Losna, 44. Gæf, 46. Snæri, 48. Ypta,
49. Einar, 51. Aðan, 52. Mar, 53.
Efnileg, 55. Inn, 56. Slægð, 58. Ina,
59. Lunga, 61. Stela, 63. Töngl, 64.
Iðaði, 65. Tópas.
Lóðrétt: 1. Athöfn (ef.), 2. Sam-
tenging, 3. Durg, 4. Stéttarfélag,
6. Fangamark, 7. Undiroka, 8.
Skammst., 9. Stærilæti, 10. Bæjar-
nafn, 11. Hríð, 13 Ósnotur, 14.
Sveigt, 15. Hanga, 16. Hviða, 18.
Ófús, 21. Einkennisst., 22. Sam-
hljóðar, 25. Urmull, 27. Svekkta,
29. Land í Afríku, 31. Ágenga, 33.
Málmur, 37. Gletta, 39. Faraldur-
inn, 41. Stafirnir, 43. Ökumanns,
44. Mæla, 45. Óbundin, 47. Sleifin,
Lóðrétt: 1. Bergstaðastræti, 2.
Rok, 3. Örir, 4. GG, 6. UG, 7. Brek,
8. Bár, 9. Stjörnufræðings, 10.
Geisa, 11. Piróla, 13. Talan, 14.
Svalt, 15. Emja, 16. Kuml, 18. Rit-
an, 21. Úr, 22. Si, 25. Auranna, 27.
Harmana, 29. Rigsa, 31. Skots, 33.
AOA, 34. Eru, 37. Glyms, 39. Bæn-
ina, 41. Sinna, 53. Ópals, 44. Gini,
45. Fala, 47. Rangl, 49. Ef, 50. RE,
53. Eðla, 54. Glöp, 57. Geð, 60. Una,
62. Að. 63. TÓ.