Fálkinn - 26.04.1961, Blaðsíða 7

Þjóðleikhússkólanum, gerði hún svo vel
og féll. En það góða við þetta var, að
þarna hitti hún Helga. Hann stóðst
prófið. Þrátt fyrir það eru þau hjón
í dag.
— Ég ætlaði aldrei framar að koma
nálægt leiklist, en maður á aldrei að
segja aldrei. Ég fór til Gunnars R. Han-
sen, sem þá hafði leiklistarskóla með
Einari Pálssyni, og hann bauð mér síð-
an smáhlutverk hjá L. R. ,og þar hef
ég haldið áfram og hlutverkin hafa
orðið stærri og einnig bauð Þjóðleik-
húsið mér hlutverk í Gauksklukkunni.
— Þú ert í Leikfélaginu?
— Já, þar hef ég verið í 5 til 6 ár.
Ég lék niðurfrá, en Helgi uppfrá, eins
og sagt er. Og þú þarft ekki að spyrja
mig um mitt draumahlutverk, mér þyk-
if vænt um þau öll, og vænst um þau
hlutverk, sem eru liðin bak við tjald
minninganna.
— En hvernig er það, spyr ég, er
ekki oft erfitt að gleyma því að þið
eruð hjón, þegar þið eruð að leika?
— Það finnst mér ekki, segir Helgi.
En Helga segir:
— Við erum alltaf að leitast við að
túlka tilfinningar, sem ekki eru okkar
eigin. Brennandi ást til leikarans, sem
við þekkjum ekki eða störfum með í
fyrsta sinn, logandi hatur til bezta fé-
laga okkar innan stéttarinnar, en það
eru ekki kollegar okkar, sem þarna
standa og heldur ekki við sjálf. Það eru
(eða eiga að vera) þær persónur, sem
okkur hefur verið falið að túlka.
— Hvernig er að leika undir stjórn
mannsins þíns, og þá á ég við hvernig
leikstjóri hann er?
— Mér finnst það gott.
— Og þér, Helgi, hvernig finnst þér
að stjórna konunni þinni?
— Prýðilegt. Það er ómetanlegt að
leikstjóri þekki leikarann, getu hans
og takmörk.
— Og ef hún stendur sig ekki á ein-
hverri æfingu, og þú skammar hana,
eins og kannski þú mundir skamma
FÁLKINN
heimsækir
hjónin og leikar-
ana Helgu
Bachmann og
Helga
Skúlason
FALKINN 7