Fálkinn - 16.08.1961, Qupperneq 13

„Slaka!“
— Hann Ólafur Teitsson er
búinn að vera bátsmaður á
togurum í yfir fjörutíu ár,
lengst á Skallagrími, sagði
Magnús Geirsson. Hann er nú
karl í krapinu.
En nú tók Tungufoss að
hallast. Stóri steypubíllinn
var kominn af stað um borð
og um leið og hann kom upp
á borðstokkinn hallaðist skip
ið að bryggjunni. Tréin sem
lögð höfðu verið fyrir hann
svignuðu og Ágúst „reddari“
var alls staðar í senn: Uppi
á bryggju úti í skipinu og
aftur uppi á bryggju og aftur
úti í Tungufossi.
— Þú ætlar þó ekki að
hvolfa Tungufossi með þess-
um trukk, Gústi?
— Farðu frá og verið þið
ekki fyrir, sagði Ágúst og
strákarnir sögðu að Gústi
væri afleitur við blaðamenn
og hefði rekið einn frá Vik-
unni um daginn með hávaða.
En svo komst stóri steypu-
bíllinn alla leið upp á lúguna
á Tungufossi og skipið rétti
sig og það slaknaði á taugun-
um hjá mannskapnum líka
hjá Ágústi og brátt var lestun
inni lokið: Verkamennirnir
komu upp úr lestunum og það
var „slegið“ á lestarhlerana
og þeir halaðir yfir einn af
öðrum og verkamennirnir
fóru í land einn af öðrum, en
hásetarnir af Tungufossi
mundu koma von bráðar til
að ,,súrra“ dekklestina og
gera sjóklárt.
Og þegar þeir síðustu úr
„Djöflagenginu" gengu heim-
leiðis með kaffibrúsana sína
leystu þeir á Tungufossi land
festar og eftir að hafa snúið
skipinu á „framspringinu"
seig það hægt frá bryggjunni,
snéri fyrir framan Sprengi-
sand og maður heyrði glöggt
í kvöldkyrrðinni þegar Stef-
án skipstjóri hringdi á hæga
ferð áfram, og þegar aðalvél-
in var ræst með þrýstiloftinu
og Tungufoss skreið með
þungum skriði út úr hafnar-
mynninu — áleiðis norður.
— Sv. S.
Ásgeir Torfason
— elztur í Djöflagenginu.
(jlehA
UM PRESTA
OG FLEIRA FÓLK
Eitt sinn er Hótel Borg var nýstofnuð, kom þangað maður
norðan af Ströndum og var hann allsveitamannlegur í hátt-
um. Svo stóð á, að þar snæddu ákaflega fínir gestir og þjón-
ustuliðið var í vandræðum hvað það ætti að gera til þess
að koma í veg fyrir að maðurinn fremdi einhvern afkára-
skap. Strandamaðurinn setti nú upp servéttuna í hálsmál
skyrtunnar og ætlaði að setjast að snæðingi svona til fara.
Yfirþjónmnn bjargaði þessu við; hann fór til mannsins,
bugtaði sig allan og beygði og sagði brosandi: „Rakstur eða
klipping, herra minn.“ ,
★
Það var von á prestinum í heimsókn. Börnin í sunnu-
dagaskólanum voru vandlega undirbúin undir komu hans,
og kennarinn var búinn að segja þeim, hverju þau ættu að
svara prestinum. Þegar presturinn spyrði, hver hefði skapað
þau, átti Nonni litli að standa upp og svara: „Guð hefur
skapað mig, herra,“ en hin börnin áttu að steinþegja.
Nú rann upp sú stund, er presturinn kom í skólann og
spurði eins og búizt var við: „Getur nokkur ykkar sagt mér,
hver hefur skapað okkur?“ Það varð vandræðaleg þögn i
salnum og presturinn endurtók spurninguna. Loksins stóð
lítil, rauðhærð stúlka upp og sagði: „Strákurinn, sem guð
skapaði, liggur heima veikur í mislingum.“
★
Sr. Jón Austmann var að spyrja strák á kirkjugólfi. Út-
skýrði prestur fyrir honum hvað guð hefði gert mikið fyrir
hann og-spurði svo: „Hvað ætlar þú að gefa honum í stað-
inn?“
„Heilagan anda,“ svaraði strákur hreykinn.
★
Einn dag fékk ég ekki frið fyrir syni mínum að fara nú
á útsöluna í kaupfélaginu og kaupa þar indíánakylfur nokkr-
ar. Við búum í litlu þorpi í Virginíu. Meðan ég stóð þarna
og handlék kylfurnar, sá ég svertingjakonu nokkra, sem hélt
á sverði í slíðri og barmaði hún sér yfir, að hana vantaði
50 sent til þess að geta keypt sverðið. Eg gaf henni þau
og við gengum út. Nokkrum dögum síðar hitti ég hana á
götu. Hún brosti til mín og sagði: „Þér eruð góða konan
sem hjálpaði mér til þess að kaupa sverðið. Mig langaði
bara til þess að segja yður, að maðurinn minn hefur sýnt
frábæra hegðun síðan.“ Svo spurði hún mig: „En hvernig
hefur yður gengið að nota kylfurnar.“
Frásögn frú Mary L. Rausch.
★
Nemandi í Menntaskólanum hafði sett hrútshorn á stól
kennarans í stofunni. Næstu kennslustund átti Bogi Ólafsson
að kenna og rekur hann auga í þetta og segir: „Hér hefur
einhver hlaupið af sér hornið.“
★
FÁLKINN
13