Fálkinn - 16.08.1961, Qupperneq 34

LITLA SAGAN :
Bitinn fingur
Þetta var drungalegt nóvemberkvöld.
eitt þeirra sem geta komið öllum í vont
skap eða látið þá örvænta. Johnne
,,ræningi“ var afar bágur, Honum hafði
alltaf fundizt forsjónin hafa sig útund-
an. Aðallega hafði hann dregið fram
lífið á lausavinnu, sem hann náði í fyr-
ir tilviljun, en að jafnaði orðið að víkja
fyrir öðrum. sem voru duglegri. Og loks
hafði hann í örvæntingu gripið til ör-
þrifaráða, sem ekki samrýmdust lög-
unum.
Og nú hafði sagan endurtekið sig.
Honum hafði orðið sundurorða við
verkstjórann og afleiðingin varð sú, að
Johnne var rekinn út á gaddinn. Nú
sat hann á sömu knæpunni og oft áður
og pantaði öl eftir öl fyrir þessa aura,
sem eftir voru af kaupinu. Eitthvað
varð að taka til bragðs og Johnne
„ræningi“ gat ekki látið sér hugkvæm-
ast neitt skárra en að gera innbrot í
einhverja mannlausa íbúðina. Hann
hafði gert þetta nokkrum sinnum áður
en oftast nær hafði það gengið illa og
hann var orðinn kunnugur lögreglunni.
En nú hafði hann náð í góðar upp-
lýsingar. Nokkrar tíu krónur mundi
hann hafa upp úr krafsinu — kannski
nokkra hundrað krónu seðla. . . .
Það ætti ekki að vera erfitt að kom-
ast inn í húsið. Vængjahurðir voru í
útidyrunum og þeim ætti að vera hægt
að spyrna upp, og ef það tækist ekki,
þá mundi vera hægt að renna lokunum
til með mjóum haka. Og þetta gekk
eins og í sögu. Hann komst inn í íbúð-
ina og fór að leita fyrir sér. Kannaði
hvert herbergið eftir annað og var kom-
inn inn í eitt svefnherbergið. Og nú
gerðist það, sem hann sízt af öllu hafði
átt von á
Sofandi kona vaknaði og varð þess
vör að gestur var kominn inn í svefn-
herbergdð. Hún æpti af hræðslu. Johnne
„ræningi“ stirðnaði af hræðslu. Átti
hann að uppgötvast, staðinn að inn-
broti? í óðagotinu og án þess að vita
hvað hann gerði óð hann að rúminu og
greip hendinni um munninn á konunni,
til þess að kæfa niðri í henni hljóðin.
Og í ofboðshræðslu beit konan hann
í fingur'inn, svo að blóðið lagaði úr
honum og nú lagði Johnne á flótta með
blæðandi fingurinn. Þegar konan hafði
jafnað sig ofurlítið símaðd hún til lög-
reglunnar.
Nokkrum vikum seinna náði lögregl-
an í Johnne „ræningja“ og var hann
þá með stórt traf á hægra vísifingri.
Hann var undir eins grunaður um dnn-
34 FALKINN
... hann óð að rúminu og greip hend-
inni um munninn á konunni ...
brotið í ríkismannshúsinu en þverneit-
aði fyrir, því að hann taldi öruggt, að
hann hefði ekki látið nein sönnunar-
gögn eftir sig.
Nú var tekin röntgenmynd af fingr-
inum og skömmu síðar kvað lögreglan
upp þennan úrskurð:
— Johnne ,,ræningi“ brauzt inn í
húsið.
Og Johnne neydddst til að meðganga
áður en lauk.
Þegar sakamálagrennslarinn kom í
húsið hafði hann tekið eftir dálitlu,
sem honum þótti skrítið. í litlum blóð-
polli við rúmstokkinn hafði hann séð
afbitinn fingurgóm. Svo ,tannhvöss“
hafði hrædda konan verið, að hún hafði
bitið góminn af og af tannaförunum
á röntgenmynddnni sáust merki sem
komu vel heim við tennur konunnar.
Og ennfremur var hægt að ná broti
úr fingrafari af gómnum sem fannst.
Og þegar það var borið saman við
fingraför Johnne, sem voru til í skrá
lögreglunnar, sá Johnne sitt óvænna
og meðgekk allt.
★
Þægileg flík -
Frh. af bls. 24
2 og prjónuð brugðning, 1 sl., 1 br. 5 1.
teknar jafnt úr í fyrstu umf. Þegar
brugðingin er 3 cm, eru felldar af 18
yztu lykkjurnar hvoru megin. Bakinu
skipt í tvennt, 33 1. hafðar á hægri
prjón og 26 1. á vinstri prjón. Prjónið
lykkjurnar á vinstri prjóni fyrst og fitj-
ið upp 7 1. til viðbótar við miðju. Sett
á prj. nr. 2xk, og nú er prjónað slétt-
prjón nema 7 yztu lykkjurnar hvoru
megin, sem eru prjónaðar með garða-
prjóni. Aukið út á sama hátt og á fram-
stykkinu. Þegar sléttprjónið er 12 cm
eru felldar af 8, 8, 9 1. fyrir öxl, lykkj-
urnar sem eftir eru geymdar.
Hinn helmingurinn prjónaður eins,
fitjið ekki upp aukalykkjur. Búið til
4 hnappagöt, hið fyrsta 3 cm frá brugðn-
ingunni og hið síðasta á hálslíningunni,
hin með jöfnu millibili 3 1. frá brún
og yfir 3 lykkjur.
Hálslíningin: Saumið saman fram. og
bakstykki á öxlunum, takið upp 94 1.
á prj. nr. 2 í kringum hálsmálið, lykkj-
urnar, sem geymdar voru taldar með.
Prjónið garðaprjón. Á 8 umf. eru tekn-
ar úr 10 1. með jöfnu millibili og í 11.
umf. er fellt af (rangan látin snúa að).
Skálmalíningar: Saumið buxurnar
saman á hliðunum, takið upp 102 1. á
prj. nr. 2 við hvora skálm og prjónið
brugðningu, 1 sl., 1 br., í 4 cm. Fellt af.
Frágangur: Pressað lauslega. Saum-
að saman. Brjótið skálmalíningarnar
tvöfaldar og faldið að innanverðu. Hekl-
ið 5 hnappagöt í skrefinu á framstykk-
inu, saumið hnappa á bakstykkið og á
vinstri bakhelming. Þræðið teygju að
innanverðu á miðja brugðninguna.
Bananar -
Frh. af bls. 25
Bananar í mördeigi.
200 g smjörlíki
4 msk. sykur
10 möndlur
V2 egg
300 g hveiti
7—8 bananar.
Smjörlíki, sykur og egg hrært vel.
Möndlurnar flysjaðar og saxaðar smátt.
Blandað í deigið ásamt hveitinu. Geymt
á köldum stað. Deiginu skipt í 7—8
hluta, sem flattir.eru út í aflanga bita.
Banani lagður á hvern deighluta, sem
vafinn er utan um bananinn, lokað vel
fyrir endana. Látið með sárið niður á
velsmurða plötu, smurt með eggi. Bakað
við 225°. Borið fram sem ábætisréttur
með þeyttum rjóma eða volgri súkku-
laðisósu.
Steiktir bananar.
6 stórir bananar
Sítrónusafi
Sykur
Smjör að steikja úr.
Bananarnir afhýddir, penslaðir með
sítrónusafa og velt upp úr sykri. Steikt-
ir við vægan hita í smjöri, þar til þeir
eru mjúkir og gulbrúnir. Bornir fram
sem grænmeti með kjöti eða fiski.