Fálkinn - 16.05.1962, Blaðsíða 28

FIMIll
MÍIMÚTUR
UM
FURÐULEG
FYRIRBÆRI
Fálkinn heitir á lesendur sína að
Ijá þessum nýja þætti lið, og biður alla
þá, sem lifað hafa eða orðið vitni að
furðulegum fyrirbærum, að senda línu.
FBAMLIÐINN BJARGAR
MANNSLÍFI.
Vetrarnótt eina fyrir nokkrum ár-
um var ég á heimleið og þurfti að
fara yfir víðáttumikla hraunbreiðu.
Ég var rétt lagður af _ stað þegar
iðulaus stórhríð skall á. Á örskömm-
um tíma hurfu öll spor og kennileiti,
svo að ég gat á hverri stundu átt á
hættu að falla ofan í gjótu, en af þeim
var margt þarna í hrauninu.
Útlitið var skuggalegt og aðstaðan
erfið: Ekki gat ég staðið kyrr og skjóls
var hvergi að leita. Það var lífshættu-
legt að ganga hvort heldur var áfram
eða til baka.
Skyndilega sá-ég eitthvað, sem líkt-
ist mannveru. Ég sá ekki betur en
þessi mannvera veifaði mér og benti
mér að halda áfram. Ég öslaði af stað
í áttina til skuggans, en hann færði
sig stöðugt fjær. Það skipti engu máli
hversu mjög ég erfiðaði og herti mig
á göngunni. Alltaf var þessi skugga-
vera jafn fjarri mér. Ég fann þó, að
þar sem veran gat farið, þar átti mér
að vera óhætt að fara líka.
Hversu lengi ég var svona á gangi,
veit ég ekki, en skyndilega birtist
mér eitthvað svart og þegar ég gætti
betur að og fór að hugsa mig um,
mundi ég, að þetta var kofinn hennar
Karenar, en hann stóð í útjaðri hrauns-
28 fálkinn
ins. Nú sá ég veruna gera eitthvað
undarlegt við inngangsdyrnar, rétta
aðra höndina upp undir þakskeggið
rétt fyrir ofan dyrnar og nú þóttist
ég þekkja veruna. Hún var engin önn-
ur en Karen sjálf. Hún var auðþekkt
á stórum klút sem hún hafði ævinlega
bundinn um hárið.
En — skyndilega varð mér heldur
en ekki hvert við: Karen hafði látizt
á sjúkrahúsi fyrir mörgum vikum
síðan! Hér hlaut sem sagt að vera um
einhverja aðra manneskju að ræða.
En nú var ekki nokkra lifandi sálu
að sjá. Ég hljóp í kringum kofann og
hrópaði, en gat hvorki heyrt neitt né
séð. Ég fór aftur út í hraunið eins
langt og ég þorði, en þar var ekkert
að sjá og ógnir óveðursins hröktu mig
aftur að kofanum.
Ég rétti hendina upp undir þak-
skeggið eins og ég hafði séð veruna
gera, og þar fann ég lykilinn að úti-
dyrunum. Ég flýtti mér inn cg tók
upp eldspýtustokk úr vasa niínum.
Daufur logi eldspýtunnar sýndi mér
að allt stóð óhreyft nákvæmlega eins
og það hafði verið, þegar Karen gamla
var flutt á sjúkrahúsið.
Á kommóðu stóð lampi, hálffylltur
af steinolíu og í einu horninu stóð
hálmstóll. Við hliðina á arninum var
hrúga af mó og öðrum eldivið. Mér
tókst fljótlega að kveikja upp. Ég
settist í stólinn og meðan hitnaði upp
í kofanum, rann upp fyrir mér eftir-
farandi:
Einu sinni hafði ég gert ofurlítið
við þetta hús, og þar sem Karen var
fátæk, vildi ég ekki taka neina greiðslu
fyrir það. Hún sagði um leið og við
kvöddumst:
— Ég skal ekki gleyma að gera þér
einhvern tíma greiða í staðinn.
Fólk hló að mér og sagði að þetta
væri hugarburður, en var það eintóm
ímyndun? Ég er sannfærður um, að
Karen gamla hafi gert mér þennan
greiða, enda þótt hún væri ekki lengur
á meðal okkar, —- og það var einmitt
þessi greiði, sem bjargaði lífi mínu.
O. C.
FYRIRBOÐI
Þetta gerðist fyrir 20 árum. Elzti
sonur minn, 7 ára, dvaldist uppi í
sveit og kunni vel við sig þar. Daginn
sem við ætluðum að sækja hann fór
ég í búðir að kaupa sælgæti handa
honum. Skyndilega kemur undarleg-
ur órói yfir mig. Ég var gráti næst
og sagði manninum mínum frá þeirri
angist sem ég væri heltekin. Klukkan
var um sex. Allt kvöldið leið mér
jafn illa. Klukkan ellefu um kvöldið
kom hraðskeyti. Drengurinn var
hættulega veikur. — Ég vissi það. Ég
vissi að honum leið hræðilega illa og
ég gat ekki hjálpað honum. — Dreng-
urinn komst yfir veikindin. En hver
sendi mér boðin frá honum?
Móðir.
Um síðustu áramót hleypti FÁLK-
INN af stokkunum öðru sinni Bingó-
keppi meðal lesenda sinna, en í þetta
skipti var hún umfangsmeiri og
glæsilegri en áður. Keppnin fór fram
í tíu blöðum og voru jafnóðum, veitt
verðlaun öllum þeim, sem hlutu X
eða T-Bingó. Svo til daglega komu
á skrifstofur okkar lesendur til að
tilkynna Bingó og sækja vinning um
leið. Vinningarnir voru af ýmsu tagi,
konfektkassar, undirföt, hárgreiðsl-
ur, bækur, áskriftir að Fálkanum og
fleira, og gátu menn valið úr þeim.
Það kom fljótt í ljós, að þátttakan
í Bingóinu var óhemju mikil, enda
var Bingó í tííku á þessum tíma og
orðið að hálfgerðum faraldri hér í
bænum, svo að mörgum fannst nóg
um. Heldur mun Bingó-æðið vera
í rénun í seinni tíð, að því er bezt
verður séð.
Alls hlutu 84 Bingó í Bingó-keppni
Fálkans, og voru um þriðjungur
þeirra utan af landi. Allir þeir, sem
hlutu Bingó, hlutu jafnframt réttindi
til þátttöku í lokakeppninni.
Hún fór fram í Breiðfirðingabúð
á sumardaginn fyrsta, eins og ákveð-
ið hafði verið, og var þá keppt um
Kelvinator-ísskáp, að verðmæti 16.000
krónur. Breiðfirðingabúð var þétt-
skipuð fólki bæði uppi og niðri, og
komust færri að en vildu. Góð stemn-
ing ríkti allt kvöldið og mikill spenn-
ingur.
Sá lukkulegi, sem varð 16.000.00
króna ísskáp ríkari eftir skemmtun-
ina, varð Guðmundur Sigurjónsson,
Ytri-Njarðvík.