Fálkinn - 06.02.1963, Blaðsíða 37

Eitt orð við ...
Framh. af bls. 29
tekninga. Þetta er að minnsta kosri
svona á gömlu dönsunum. Hitt þekki
ég ekki. En unga fólkið núna er fyr-
irmyndarfólk. Ég hef mikla trú á
unga fólkinu.
— Varstu ungur þegar þú samdir
fyrsta lagið?
— Já, ég hef verið ungur. Þá spil-
aði maður þetta eftir eyranu.
— Þú fæst talsvert við að semja
lög.
— Ég hef sent nokkur í þessa
danslagakeppni. Þær eru það sem
hafa fleygt þessu fram hjá okkur.
— Stungið af, var mjög vinsælt
hér fyrir nokkrum árum.
— Já, það náði talsverðum vin-
sældum. Við getum sagt að það hafi
hitt. En mér fannst það ekkert betra
en mörg önnur. Það er svo misjafnt
hvernig lög hitta. Annars var þetta
lag „Stungið af“ að fara illa með
mig um tíma. Það glumdi við manni
síknt og heilagt. Ef farið var í bíó
þá glumdi það þar.
— Hefurðu nokkur önnur áhuga-
mál?
— Nei, þau eru öll á sviði tónlist-
ar. Ég hef t. d. mikinn áhuga á
blönduðum kórum.
—Hver er eftirlætis harmoniku-
leikarinn þinn?
— Tvímælalaust Thoralf Thorleif-
sen.
— Og svo við snúum okkur að
öðru: Hvernig er afkoman?
— Ég vinn mikið og þess vegna
er hægt að segja, að hún sé nokkuð
góð.
— Og ná menn alltaf í sína
,,nikku“ úr viðgerð?
— Já, þeir gera það yfirleitt. En
mér finnst eins og menn séu að verða
kærulausari nú en þeir voru áður.
Löigregluvakt
Framhald af bls. 21.
— 9723, Umferðardeild, Já, við skul-
um athuga þetta og láta ykkur vita.
Við förum til baka og Sigurður segir
okkur frá hvernig þeir sitji stundum
fyrir bílum hér á Reykjanesbrautinni.
Þá staðsetja þeir annan bílinn uppi á
hæðinni og hinn niður undir Nesti.
Svo kallast þeir á og taka tímann með
skeiðklukku. Erlendis segir hann okkur
að séu notuð radartæki í þessu augna-
miði, en það mun vera tiltölulega dýrt
tæki, og í flestum tilfellum allfyrir-
ferðarmikið. Þó munu vera til amerísk
radartæki sem hægt er að setja á hliðar-
rúðurnar. Og við förum að spyrja, hvort
lögreglan sé ekki of fámenn og hvort
hana skorti ekki betri tæki. Það virðist
vera svo, að bæði sé hún of fámenn
og eins skortir hana tæki. En úr þessu
er verið að reyna að bæta smátt og
Framh. á bls. 38.
FÁLKINN
V I K U B L A Ð
sem eru
BOMERANG
KÓP AVOGSBÍÓ sýnir
á næstunni, afbragðsgóða
þýzka sakamálamynd, sem
stjórnað er af hinum
snjalla leikstjóra Alfred
Weidenmann, þeim sama
sem stjórnaði úrvals-
myndinni ,,Canaris“. —
Manni verður það líka
strax ljóst eftir að hafa
séð myndina að leikstjór-
inn hefur ekki tekið
neinum vettlingatökum á
verkefninu. Spennan og
stígandin er óvenju
mikil og þegar við bæt-
ist góð myndataka Kurt
Hasse og fjórir úrvals
leikarar, verður útkoman
mjög góð.
Hardy Kriiger, skiiar
hlutverki sínu mjög vel,
enda er það eins og skap-
að fyrir hann. Mario
Adorf og Herst Frank
skapa eftirminnilegar
„típur“ sem aðstoðar-
menn Roberts (Hardy
Krúger), en sterkastur er
þó leikur Martin Held í
hlutverki Stern lögreglu-
foringja.
Söguþráðurinn: Við er-
um stödd í Berlín, þar
sem þrír ungir menn,
Robert, Willy og Georg,
hafa ákveðið að fremja
innbrot og ræna úr pen-
ingaskáp stórri fjárupp-
hæð sem þeir vita að á
að vera í honum. Robert
er höfuðpaurinn, og það
er hann sem leggur á ráð-
in. Willy er eiginlega
aðeins verkfæri í höndum
Roberts, sem hann hefur
talið á að taka þátt í inn-
brotinu, en Georg sem
kemur frá Hamborg, er
sérfræðingur í innbrotum.
Áætlunin er þaulhugsuð
og allt fastskipulagt, en
ennþá eru nokkrir tímar
til stefnu. Meðan Georg
hvílir sig á hótelherbergi
sínu, fer Robert heim með
Willy til vinkonu hans.
Robert þekkir hana frá
fyrri tíð, og hún tekur
mjög vinalega á móti hon-
um — of vinaleg finnst
Willy, en þau hafa lengi
búið saman. Willy hefur
enga atvinnu, en er alltaf
að bíða eftir stóra tæki-
færinu, en Elsa vinkona
hans vinnur á kvöldin og
nóttunni á bar nokkrum.
Elsa er orðin þreytt á því
að bíða eftir því að hann
aðhafist eitthvað og nú
þegar hún sér Robert aft-
ur vaknar ást hennar á
ný. En nú vaknar afbrýði-
semi hjá Willy, og þegar
hann nokkru seinna sér
Robert kyssa hana verð-
ur hann æfur af afbrýðis-
semi og hringir í lögregl-
una og segir henni frá
hinu fyrirhugaða innbroti.
Á fyrirfram ákveðnum
tíma hittast þeir svo allir
þrír, Robert og Georg án
þess að vita að lögreglan
hefur búið um sig á inn-
brotsstaðnum og bíður
eftir þeim. Þegar þeir svo
með mikilli fyrirhöfn eru
komnir að peningaskápn-
um eru þeir skyndilega
umkringdir af lögreglu-
þjónum. Robert tekst með
miklu snarræði að sleppa
burt, en bæði Willy og
Georg eru gripnir og sett-
ir í handjárn. Á flóttan-
um skýtur Robert einn
lögregluþjón til bana, og
fær sjálfur skot i fótinn.
Robert er eltur eins og
villidýr gegnum nótt stór-
borgarinnar. Lögreglunni
tekst undir stjórn lög-
regluforingja að þrengja
æ meir og meir hringinn
að honum. Stern verður
það nú ljóst að sá sem
hann er að elta er sami
maðurinn sem bjargaði
lífi hans á stríðsárunum.
— jv.
FÁLKINN
37