Fálkinn - 22.02.1965, Blaðsíða 21

ekkert á við það, eða þá að hún
þóttist þegar hafa launað hann
nokkuð — tók hún nú enn
að æpa og veina, og saka þá
báða um það, Tom Jones og
írska herramanninn, að þeir
hefðu viljað nauðga henni.
Og sem húsmóðurina í gisti-
húsinu bar að í þessu, sneri
unga konan máli sínu að
henni — kvaðst hafa álitið,
að þetta væri heiðarlegur
staður, en enginn mundi geta
láð sér þó að hún væri nú kom-
in á aðra skoðun, og hafði hún
þar um mörg orð, að þetta
skyldi ekki látið liggja í lág-
inni. Þarna hefðu tveir þorpar-
ar ráðizt inn í herbergi sitt,
báðir í einum og sama tilgangi,
sem ekki þyrfti að ræða nán-
ar.
En húsmóðirin gat líka látið
til sín heyra, þegar hún vildi
það við hafa og yfirgnæfði hún
brátt orðaflaum ungu konunn-
ar. Veittist hún harkalega að
þeim, írska herramanninum og
Tom Jones fyrir að koma óorði
á heiðarlegt gistihús með ó-
sæmilegu atferli og bað þá báða
að snauta á brott hið bráðasta.
Lét írski herramaðurinn ekki
segja sér það tvisvar, en Tom
Jones endurtók fyrri staðhæf-
ingu sína og hvarf inn í svefn-
herbergi sitt.
Þegar þær voru einar orðnar,
unga konan og húsmóðirin, áttu
þær tal saman í hálfum hljóð-
um góða stund, og veit enginn
hvað þeim fór á milli. Loks
hélt húsmóðirin til herbergis
síns, eftir að hafa kvatt ungu
konuna með virðingu og látið
í Ijós þá innilegu ósk sína,
að hún fengi ljúfari svefn, það
sem enn væri eftir nætur, en
hingað til.
TUTTUGASTI OG FJÓRÐI
KAFLI
Og enn ber gesti að garSi.
Ekki var fyrr komin ró á í
gistihúsinu, en knúið var þar
dyra á nýjan leik. Þegar þernan
Súsanna dró loku frá hurð,
stóðu þar konur tvær úti fyrir.
Var önnur þeirra svo glæsilega
klædd og tíguleg í fasi, að
þernan laut henni ósjálfrátt
djúpt og bað hana lotningar-
fyllst inn að ganga. Sú sem var
í fylgd með þessari tignarkonu,
bar það aftur á móti með sér
að hún mundi vera þjónustu-
stúlka hennar. Bað konan, sem
var sérlega fríð sýnum og korn-
ung að því er virtist, hæversk-
lega að sér yrði leyft að hvíla
sig um stund inni í setustofunni
og orna sér við arineidinn
ásamt þjónustustúlku sinni,
því að þeim væri báðum mjög
kalt.
Það leyfi reyndist auðsótt
hjá húsmóðurinni, sem strax
var komin á vettvang, og bar
þegar kennsl á að þarna væri
tiginborin kona á ferðinni. Bað
hún hinn glæsilega búna gest
mikillega afsökunar á því, að
liðsforingjar nokkrir hefðu
hreiðrað um sig í stólum inni í
setustofunni, en þeim mundi að
sjálfsögðu ljúft að þoka um
set fyrir svo fögrum og tignum
gesti, en unga stúlkan mælti
lágum og þýðum rómi, að sér
væri það fjarri skapi að vilja
raska næturró þreyttra manna
og skyldi enginn þeirra vak-
inn hennar vegna. Ekki fór hús-
móðirin þó að orðum hennar,
heldur gekk rakleitt að aldur-
hnignum manni sem sat og
hraut í stóli við arininn, bað
hann vakna og hreiðra um sig
einhvers staðar, þar sem hann
væri ekki eins fyrir. Gerði hann
það að vísu, en þó ekki ónota-
laust, og var auðséð á svip
ungu stúlkunnar að það var
einlægni hennar, er hún bað
hinn aldna og syfjaða mann —
sem var enginn annar en rakar-
inn Benjamín — innilega af-
sökunar á því, að hún skyldi
hafa orðið til þess að honum
væri gert slíkt ónæði. Tók hann
afsökunarbeiðni hennar sæmi-
lega, en auðséð var það á svip
hans eigi að síður, að honum
líkaði það meinilla og að hann
hugsaði húsmóðurinni þegjandi
þörfina.
Ekki kvaðst húsfreyjan í
gistihúsinu mega til þess hugs\
að þær, hin eðla jómfrú og
þernan hennar, héldu áfram
ferðinni í þessum kulda og
náttmyrkri; að vísu væri ekki
laust neitt herbergi, sem þeim
var boðlegt, en meðal gesta
sinna væru margir göfugir
menn, sem myndu fúslega vilja
ganga úr rúmi fyrir hennar
náð, ef á það væri minnzt við
þá. Var þernan á sama máli og
lc'Jt hin eðla jómfrú loks á það
Framh, á bls. 30.
FALK.I NN
21