Verkalýðsblaðið - 01.04.1975, Síða 16

EININGARSAWTÖK KOivliviUi'II STA (• M-L ) SENDA VINNANDI ALÞYÐU ISLANDS
EFTIRFARANDI ÁVAHP, I TILEFNI ALÞJÖÐADAGS VERKALÍÐSINS : ..
I. KjaraUaráttan.
;r
Islensk kjarabarátta einkennist fyrst-.og fremst af geysifreklegum
árásum atvinnurekenda á kjor"'hínS almenna launþega í gegnum ríkisvald-
ið. lj; .' •■ . L..
Þetta geri-st með dýrtíðarþálitík sera átskýrð. er raeð "viðskiptahalla"
og "erlendum verðhækkunum" osfrv; Þetta er að mestu fals. Það er
íslenska einokunarauðvaldið sera vísvitandi bé’ítir""vérðbólgunni til að ■
þrýsta niður rauntekjum launþega. Kaupraáttur launa verk’afólks stendur •
nú lægra en hann hefur gert allt tíraaDilið frá síðari heirasstyrjöld..
Af hverju stafar þessi afturförV Er það hnignandi burðarþol atvinnu-
veganna ? .....
Við verðum að viðurkenna að það hefur ansi lítið reynt. á þetta
"burðarþol". Nýgert'sarakomulag við 'atvinnurekendur hjá ekki'stærri
bita af gróða þeirra en ,svo að þeir sjálfir tjáðu sig1 opinberlega; sara-
þykkir því sera skynsaralegura úrslitura."; Aldrei fyrr hefur verkalýðs-
hreyfingin fengið yfirlýst samþykki og ánægju atvinnurekenda á gerðum
samningi." Þess vegna staðhæfura við :
Það er fyrst og frems.t .innr.a á.stand .yerkalýðshreyfingarinnar en
ekki ytri efnahagsskiiýrði ’sero"valda“á’ðurné’Fn’dr’i "aft'urför. fííkjandi
ástand í íslenskri verkalýðshreyfingu einkennist af stéttasamvinnustefnu
í k-jaramálum ogfámennis_-_og_miðstjórnarvaldi í starfsaðferSúra og -
innri uppbyggingu.
Verkamaður nokkur orðaði það svo að raeginvandaraál íslensks'verkalýðs
væri Björn Jónsson.' Verkalýðsforinginn sem segist m.a. ekki kæra sig
ura að fá kjaraskerðinguna fullbætta; það sé verðbólguhvetjandi .'
Auk þess að viðhafa þennan raálflutning atvinnurekanda hefur verka-
lýðsforystunni tekist með gerrseðislegri ' miðst jórnun og sk-riffinnsku að
laraa starfsemi hinna einstöku stéttarfélaga óg.gera þau að uppþornuðurn
skriffinnskustofnunum'sem gegna í engu hlutverki sínu í stettabaráttunni
Övirkni félaganna og stéttarsanvinnustefna forystunnar hafa svo mjög
dregið úr sjálfstrausti og stéttarvitund íslensks verkalýðs.
Fólk eins og Alþýðubandalagsforystan heldur fram að frarafarir fyrir
verkalýðinn verði að gerast raeð auknura þingstyrk verkalýðsflokkanna
(þá f. og fr. Ab.). Þetta er hættulegur málflutningur.
Við minnumst þess að þegar "vinstri" stjórnin fór frá í vor var
árangur kjarasamninganna frá í mars þegar að engu orðinn og stjórnin
hafði "frestað" vísitölubótum. Að beina verkalýðsbaráttunni inn á hið
borgaralega þing eru svik við verkalýðinn ; slík barátta er eftir
leikreglum auðvaldsins.
Helsta ástæðan fyrir hnignun verkalýðshreyfingarinnar og veikri
stöðu verkalýðs er einmitt að hin sósíalíska forysta hljóp frá starfs-
vettvangi sínura raeðal fjöldans og uppí þing.
Því hefur ura allangt skeið enginn sá.pólitíski aðiliverið til sem
skipulegði hinn vinnandi fjöldaí daglegri stéttabaráttu.
Þingfulltrúar, fleiri eða færri, virkja ekki afl verkalýðsstéttar-
innar og við sjáum að vaxandi afskipti'ríkisvaldsins af kjarasamning-
ura hafa í öllum tilfellum gégnt því hiutverki að skerða kjörin.og ber
því að 'berjaS't gegn' þeira. ' Eina afl launafólksins er. afl samtakanna.
- 17 - \ •' . Framh. á b'ls. 1§.