Verkalýðsblaðið - 28.11.1978, Blaðsíða 6

VERKALYÐSBIAÐIÐ
22. tbl. 28. nóv. - 12. des. 1978
cn
@
Lönd vilja sjálfstæði - þjóðir vilja frelsi - alþýðan vill byltingu
Vopnakapphlaupið ógnar
heimsfriðnum
Þó furðuleg megi virðast
þá er fyrirsögn þessi,hér
að ofan, tilvitnun úr ræðu
sem Gromyko utanríkisráð-
herra Sovétríkjanna hélt á
fundi í Sameinuðu þjóðunum
26. september.
‘'Stríðshættan eykst með
stöðugum n/jungum í gerð
gereyðingarvopna”, sagði
Gromyko meðal annars. En
jiann sagði líka, "Fólk má
ekki sætta sig við ásakanir
eins og að'‘Sovétríkin ógna
heimsfriðnum,,,. Þvílík full-
yrðing er algjörlega röng!!
Þannig reynir Gromyko að
slá ryki í augu fólks og að
að koma sér undan, a,ð segja
samnleikann um hvérjir það
eru sem vígbúast af mestu
kappi og undirbúa sig fyrir
stríð.
En hver er sannleikurinn
um ‘'friðar og afvopnunar-
stefnu” Sovétríkjanna.
Gromyko sagði: "Það er
staðrejmd sem allir verða
að horfast í augu við að
stórum fjárfúlgum er eytt
til framleiðslu gereyðingar-
vopna. Það er einnig stað-
reynd að um 25 milljónir
manns finnast í herbúningum
á friðartímum og miklu
fleiri sem taka þátt í
beinni vopnaframleiðslu™.
Gromyko hefur rétt að
mæla. 1 fjárlögum fyrir
árið 1976 voru í Sovétríkj-
unum veitt um 127 milljarðar
dollara til hernaðarmála.
Þetta er 24% meira en það
sem Bandarxkjamenn veittu
til hernaðarmála á sama
tímabili.
Fjárveiting til hernaðar-
framleiðslu í Sovétríkjunum
hefur aukist um 5% á ári.
Vopnaður herstyrkur
Sovétmanna telur nú meira en
4^5 milljónir manns og er það
rúmlega tvisvar sinnum meiri
fjöldi en Bandarxkjamenn hafa
og næstum 20% af öllum her-
styrk í heiminum. Um 60%
af öllum sóvéskum iðnaði fer
beint eða óbeint til fram-
leiðslu hergagna. Þetta er
Geomyko utanríkisráðherra
Sovétríkj anna
hærri prósenttala en það sem
gengur og gerist í Banda-
ríkjunum.
Það er augljóstmál að það
eru risaveldin Bandaríkin og
Sovétríkin sem leiða vopna-
kapphlaupið í heiminum í
dag og eru Sovétríkin greini-
lega í forystu.
Gromyko reynir að láta
það líta þannig út að það séu
vopnin sjálf sem ógna frið-
inum. Hann leynir því þeirri
staðreynd að það eru hin
pólitíska stefna sem segir
til um hvaða tilgangi vopnin
skuli þjóna. Og stefna
Sovétrxkjanna gengur einmitt
út á það að ná heimsyfirráðum
sama hvað það kostar.
Burt með
Sovéskar
herstöóvar á
Svalbarða!
I Svalbarð s-sáttmálanum
sem undirritaður var af 39
löndum skömmu eftir fyrri
heimsstyrjöld, var eftir-
farandi ákveðið.
1. Svalbarði er norskt land-
svæði og lýtur þar með norskri
lögsögu.
2. Noregur skuldbingur sig
til að byggja ekki flota-
stöðvar á eyjunum né veita
öðrum ríkjum leyfi til þess.
Einnig er óleyfilegt að nota
Svalbarða til aðsetur fyrd.r
herstöðvar og alls annars
sem hernaði viðkemur.
Dagblaðið Norðurljós,
sem gefið er út í Norður-
Noregi, afhjúpaði fyrir
skömmu áætlanir Sovétríkjanna
um að byggja upp hinar ólög-
legu herstöðvar við Kapp
Heer á Svalbarða. Þessar
herstöðvar hafa að geyma
radartæki og jafnvel annan
hernaðarlegan útbúnað.
Öllum hlýtur nú að vera
það ljóst að Sovétríkin
reka meðvitaða uppvöðslu-
pólitík með það fyrir augum
að ná öruggum yfirráðum yfir
þessum norsku eyjum í Barents-
hafinu sem eru yfir 60.000
ferkílómetra.
Sovéska stjórnin hefur
krafist að fá full yfirráð
yfir hluta af eyjunum.
Þrátt fyrir að norska stjórn-
in hafi hafnað þessum kröfum,
halda Rússar stöðugt áfram
ólöglegum aðgerðum sem mið-
ast að því að ná þessum yfir-
ráðum.
Kapp Heer herstöðin gerir
Rússum það kleift að hernema
Svalbarða á mjög skömmum
tíma og áframhaldandi upp-
bygging á herstöðinni stað-
festir það að þeir láta ekki
staðar numið in.ð þessi
skertu yfirráð. Það sem
Kremlverjar einfaldlega vilja
er að ná fullum yfirráðum
yfir öllum eyjunum og gera
þær að sovéskum herbækistöðv-
um í norðrinu.
Ef þessar áætlanir þeirra
‘K'írVy^...„>i .WÍ jh>
v-5.. '••-■ae p mi-0^ .. V;
.. ’,// / " ., ■ •• v..--••■,- ' 't-l* ''/.Tf*;'-

Sovéska herþyrlubaekistöðin á Kapp Heer á Svalbarða.
(Mynd: Klassekampen)
heppnast þá er þetta ekkx
aðeins grófleg átroðsla á
norskum sjálfsákvörðunar-
rétti, heldur mun þetta
einnig styrkja stríðsundir-
búning Sovétríkjanna og þar
af leiðandi vera ógnun við
heimsfriðinn.
Allt frá því að Rússar
byrjuðu með þessa opnu ár—
ásarstefnu sína á Svalbars-
eyjar hefur norska ríkis-
stjórnin sýnt mikla linkind
í þessum málum. Það fer ekki
á milli mála að norska stjórnin
er lafhrædd við þetta volduga
risaveldi og þorir ekki að sýna
þeim neina hörku. Þvert á
móti þá gera þeir allt til að
halda Kremlverjum góðum.
Stefna norsku stjórnarinnar
í þessu máli stangast ekki
aðeins á viö hagsmuni norsku
alþýðunnar heldur einnig
alþýðu alls heimsins. Ef
stjórnin grípur ekki tafar-
laust inn í gang mála á Sval-
barða og krefst þess að Sovét-
menn fjarlægi þessar radar-
stöðvar og annan herbúnað,
mun ekki líða að löngu þar til
Sovétríkin fara út í frekari
hernaðarlega uppbyggingu á
eyjunum.
Þessi áfásarstefna Rússa
á Svalbarð& er ekki síður
ógnun við sjálfræði Noregs
en sú ógnun sem sjálfræði
íslands varð fyrir er bresk
herskip héldu sig innan
2oo mxlna landhqj.ginnar.
Hvers vegna f ór
Hua til írans ?
Alþýðulýðveldið Kína á
marga vini í hðpi lesenda
Verkalýðsblaðsins og víðar.
ímsir hafa velt vöngum yfir
margs kyns fréttum sem fjöl-
miðlar flytjaaf kínverskum
málefnum og vilja gjarnan fá
frekari skýringar á þeim, séu
þær á annað borð réttar. Hér
er t.d. átt við fréttir af iðn-
væðingaráætlun Kínverja, "gagn-
rýni á Maó Tsetung" sem borg-
aralegir fjölmiðlar velta sér
nú mjög upp úr og fleira.
Að sinni verður ekki fjallað
um fyrrnefnd atriði, bæði
skortir ritstjórn upplýsingar
og eins er plássið naumt.
Við teljum hins vegar nauð-
synlegt að gera að umtals-
efni ferð Hua Kuofeng til
Irans á dögunum, en hún hefur
af mörgum verið túlkuð sem
"stuðn. ngur við Iranskeisara"
og/eða auðsýnd vinátta við
bandarísku heimsvaldastefnuna.
HEIMURINN ER EKKI EINFALDURi
Við segjum hiklaust, að
það er ðdýrt sloppið hjá
róttæku fólki, að fordæma
íransför Hua, aðeins á grund-
velli þeirrar staðreyndar
(sem viö fjjgnum innilega) að
brauðlappir undir blóðhund-
inum keisaranum eru að bresta
vegna hetjulegrar baráttu
kúgaðrar alþýðu í Iran. Við
verðum að skoða allar hliðar
málsins - og dæma svo. Heim-
urinn er nefnilega ekki ein-
falduri I ljósi hraðvaxandi
styrjaldarhættu risaveldanna,
Bandaríkjanna og Sové.tríkjanna,
telja Kínverjar skyldu sína að
mynda sem breiðasta fylkingu
allra afla I heiminum, sem
hægt er að sameina gegn þessum
hættulegustu risum auðvalds-
heimsins. Meðal annars vilja
þeir ýta undir jákvæða þætti
I utanríkisstefnu Irans, en
þeir eru vissulega fyrir hendi.
Þetta er lofsvert framtak hjá
Kínverjum og vitni um bylting-
arsinnaða utanríkisstefnu í
f ramkvæmd.
íranska utanríkisstefnan
er afar mótsagnakennd. Til
að nefna dæmi, má taka eftir-
farandi:
a) Innan OPEC (samtaka olíu-
framleiðsluríkja) hefur keis-
arinn löngum verið talsmaöur
hækkaðs olíuverðs. Þetta er
góð og rétt stefna, sem styrk—
ir einingu þriðja heimsins
gegn heimsvaldastefnunni, sér-
staklega risaveldunum. En
samtímis hefur keisarastjórnin
fjárfest olíugróða á þann hátt
sem skaðar verulega þriðja
heiminn, m.a. I Asaníu (Suður—
Afríku).
b) Nýlega náðu Iran og Irak
samkomulagi um lausn gamals
deilumáls sem varðaði landa-
mæri ríkjanna. Þetta er gott
og stuðlar að einingu I þriðja
heiminum. En samtímis heldur
keisarinn uppi and-arabískum
og hrokafullum áróðri- varð-
andi Oman-málið og hefur
staðið' að beinum árásum á
það land. Þetta veikir ein-
ingu þriðja heimsins.
d) Keisarastjórnin hefur
neitað Sovétríkjunum um að
taka þátt í "Öryggiskerfi
Asíu", sem hugsað er til
einangrunar Kína. Stjórnin
hefur krafist hærra verðs
fyrir jarðgas til Sovét-
ríkjanna og styrkt herstyrk
sinn viö sovésku landamærin.
En samtímis hefur stjórnin
gert 15 ára viðskiptasátt-
mála við Sovétríkin, samning
sem gefur Sovétríkjunum
frjálsari hendur með að fara
ránsklóm um náttúruauðlindir
írans.
c) Annars vegar hefur keisara-
stjórnin leyft palestínsku
frelsissamtökunum PLO að hafa
bækistöðvar í Teheran, en
hins vegar hefur hún stutt
síonistahyskið £ Tel Aviv í
orði og verki.
e) Iran hefur tekið upp
stjórnmálasamband við Kampútsev
(Kambódíu), við Alþýðulýð-
veldið Kóreu, Kína og rauf
sambandið við Taiwan. I Sam-
einuðu þjóðunum hefur Iran
margoft staðið að ályktunum
og samþykktum til styrktar
einingu þriðja heimsins, gegn
heimsvaldastefnunni og risa-
veldunum tveimur.
Sem sagt: Hér má bæði sjá
merki um andheimsvaldasinnaða
afstöðu og afstöðu vinveitta
heimsvaldastefnunni. Kxna
lítur á það sem skyldu sína,
að reyna að reka fleyg á
milli afturhaldsins I Iran
og risaveldanna, þv£ það að
sjá á bak íran £ faðm risa-
veldanna myndi veikja einingu
þriðja heimsins og jafnframt
styrkja afturhaldið £ landinu
sjálfu. Jafnframt hafa Kfn-
verskir kommúnistar ágæt sam-
skipti við íranska kommúnista
og styðja baráttu þeirra gegn
keisaranum.
Irönsk alþýða berst nú
hetjulega gegn keisarastjórn-
inni. Hverjar lyktir verða,
er ekki. hægt að segja fyrir.
En greinilegt er að byltingar-
hreyfingin er f sókn. Hins
vegar er mjög mikil hætta á
þvf að risaveldin sjái ógnun
£ byltingarbaráttunni £ íran
og standi að einhvers konar
valdaráni þar.
Ef það gerist, þá mun
irönsk alþýða og irönsk bylt-
ingarhreyfing ekki aðeins eiga
f höggi'VÍð velbúinn her Irans
heldur og anga af herveldi
voldugustu og hættulegustu
auðvaldsrfkja sem veraldarsagai
hefur enn séð.
Og það er kannski þetta
sem Örn ölafsson, formaður-
"Baráttuhreyfingar gegn heims-
valdastefnu", horfir (viljandi
framhjá, þegar hann ræðst af
heift á Alþýðulýðveldið Kfriá
og för Hua til írans (sbr.
kappræðufund Arnar og full—
trúa EIK(m-l) fyrir fáeinum
vikum). Hann gat ómögulega
séð nema eina hlið á málinu,
nefnilega þá, að Hua skálaði
við keisarann og þess vegna
hlaut það að tákna stuðning
Klna við stefnu hans £ einu
og öllu - gegn byltingarhreyf—
ingunni f Iranl