Draupnir - 20.07.1897, Blaðsíða 74
en þrí kallaði maðurinn til hennar að koma inn,
og þorði hún ekki annað en gjöra það Um
kvöldið rak hún fjeð heim að vanda, cn þeir,
sem höfðu farið til kirkju um rh'órguninn komu
aptur til tjaldanna, tóku þau upp og lögðu á
stað þaðan, án þess að nokkur vissi hverjir þeir
væru. Þegar stundir liðu átti S'igríður dóttur,
sem hún ljet skíra Sigríði, og sagði þann vera
föður hennar, sem hefði verið í silkitjaldinu árið
áður, en fyrir þessa upplýsingu var enginn nær,
því ýmsir höfðu verið á ferðinni um það leyti
og var því barnið föðurlaust; hún missti og vist-
ina og jvarð að hnfa ofan af fyrir sér með því
að fara á vergang nieð barnið á sumrin, en sitja
urn kyrt á veturnar með það sem henni hafði
áskotnast, því þá var harðæri. Þannig
liðu nokkur ár, að hún hjelt tjeðum hætti og
ferðaðist úr einu hjeraði í annað með barnið,
sem þá var orðið stálpað.
Einhverju sinni síðha sumars bar hana að
biskupssetrinu Skálholti. Hún var þá orðin
þreytt og hugði að fá sjer þar gistingu. Hún
bjóst líka við góðum greiða á þvílíkum bæ.
Þegar hún reið í hlaðið sá hún að tignar-
legur maður stóð úti,- og gekk hann þegar inn
er hann sá liana. Hún fann dreng að máli og
bað hann að skila til liiskups að lofa sjer að
v<. ra uin nóttina. Hann kom \on bráðar aptur
og ragði henni heimila gistingu og vísaði henni