Draupnir - 20.07.1897, Blaðsíða 58

152
kreista hvprn dropa hlóðs úr þrælnum, ef eg
næði í hann.
Gizurr: Verr fórst þó Þorleifi Guðmundar-
syni fagrdæl. Hann sat að boði með oss og
tók þátt í öllum fagnaði með oss. En síðan
slóst hann í för með brennumönnum og sótti
oss með járni og eldi.
Aron: Þorleifr fagrdæll ? Odrengilegt
bragð. Eg ætlaði honum eigi slíka fúlmennsku.
Gizurr: Þungt er mér í skapi til brennu-
manna, en þó enn þunglegar til Hrafns Odds-
sonar. Hann var boðmaðr okkar Sturlu bónda
beggja. Hann sat að boðinu við hlið Isleifs
sonar míns og drukku þeir af einu silfrkeri
báðir og minntust jafnan \ ið um daginn, er þeir
drukku hvorr til annars. Eg mælti við hann
vináttumálum að skilnaði og gaf honum stóð-
hross góð. Hann tók því vel og mælti nokkr-
um varúðarmálum við mig, sem einkis mátti
víss af verða. Eigi er það efanda, að Hrafn
hafi vitao öll þessi ráð með þeim, og er búið,
að hann hafi verið hvatamaðr þessarra illvirkja.
Aron: Eigi \arð eg þess varr, að Hrafn
vissi neitt um brennuna, fyrr en tíðindi bárust
hingað af henni. Þó má vel vera að hann hafi
haft nokkurar vitundir þar um, því að hann
virðist vera dulr í skapi,
Gizurr: Áþekkr mun hann vera nafna
sínum, hrafninum, hvorrtveggja svartr, hrafninn