Dvöl - 01.04.1909, Blaðsíða 1
Blaðið kostar hér á landi i kr. 25 au., erlendis 2 kr. Helmingur borgist fyr ir 1. júlí, en hitt við ára- mót. D V Ö L. Uppsögn skrifleg' og bundin við 1. okt. en ó- gild nema kaupandi sé skuldlaus við blaðið. Af- greiðslan er á Laugaveg 36.
9. ÁK. * REYKJAVÍK, APRÍL 1909. NR. 4.
Góðsemi (Kindness)*
Áframhald af greirtinni „Kraftur viljans".
Lauslega þýtt úr ensku.
(Framh.).
Loftslag kærleikans er sumra sálum jafn nauð-
synlegt og andrúmsloftið er likamanum. Maður
sem gæddur er því eðlisfari er hneigður til að
tileinka öðrum það — halda að aðrir séu sér
likir, og verður þeim þá hætt víð að varpa sér
á vald þess átrúnaðar. Vér skulum þess vegna
gjalda varhuga við að skemma ekki með kær-
leiksleysi jafn göfugann hugarburð.
Látum þvi jafnan nafn hins ókunnuga hafa
háan rétt í huga vorum, hvort heldur það er
nafn einhvers lieiðarlegs gests er kemur til vor
eða umkomulausrar vinnustúlku sem vinnur i
eldhúsinu okkar, hins gamla og gráhærða eða
ungmennisins; svo þegar vér sjálfir erum, um
lengri eða skemmri tíma, horfnir vorum ástkæru
vinum og heimkynni og erum einmana i heim-
inum, að guð uppveki þá einhverjar góðgjarnar,
engilsinnaðar verur, svo góðgjarnar að þœr fái
hjörtu vor til að vikna at þakklátssemi, og þann-
ig munum vér finna aftur »brauðið« sem vér
fyrir lögu síðan köstuðum út á vatnið. Vér virð-
um og elskum vini vora á meðan vér erum með
þeim, og það er vanvirða að þekkja þá ekki og
kærleika þeirra til vor fyr en þeir eru dánir.
Vér verðum þess vegna að handsama tækifærin
með ánægju, meðan tími er til, vér verðum með
ánægju að gera skyldu vora, vér verðum að
fórna okkur með ánægju og vera jafnframt þess
minnugir, að sá sem fórnar sér mest er göfug-
astur. Vér verðum að fyrirgefa, og jafnframt
að skilja hve fyrirgefningin er dýrðleg; vér skul-
um færa okkur þá blessun í nyt sem vér höf-
um, og kapplcosta að skilja hve stórvægilegar
hinar, svo álitnu, smávægilegu hlessanir eru sem
vér verðum aðnjótandí, þegar þær eru þakksam-
lega meðteknar.
Óvinveitt orð eru lík kornjeljum, sem falla
á sumardegi, þau kremja og merja það sem þau
áttu að hjúkra og næra, ef þau væru orðin
að vatni, Góðseminni er raðað niður í hin
mannlegu hjörtu, eins og blöðum rósanna er
raðað niður í dragkistuskúffur til þess þau gefi
öllu ilman sem nærri þeim er.
Litlu regndroparnir liressa og prýða engið,
og litlu góðsemdarverkin fegra heiminn.
Vér þekkjum ekkert sem er meira aðlaðandi
en hjarta fullt af góðgirni, og það er vissulega
ekkert sem prýðir mannlega náttúru jafn mikið
og ástundun þessarar fögru dygðar; tilhneging
sem er svo endurlífgandi og ágæt, ætti að vera
skjaldarmerki sérhverrar athafnar og hugsunar
í lífi voru.
Þetta lögmál er undirstaða og frumregla
kristindómsins, og vér finnum það í engum jafn
götuglega staðfest og í endurlausnara vorum,
sem, á meðan hann dvaldi hér á jörðinni, gekk
um kring og gjörði gott.
5
Urvals samræður.
Eftir P1 a t o n.
Þýtt úr grísku af prófessor C. J. Heise.
(Framh.)
Ennfremur að nokkuð sé fagurt og gott? —
Það gefur að skilja. — Hefur þú þá nokkurn-
tima séð hið minnsta af þvi með augunum? —
— Engan vegin. — Eða hefur þú með
nokkurri annarri skilningslegri eftirtekt lundið
það? Eg á nefnilega við allt þetta, til dæmis
stærð, heilbrigði, kraíta og í einu orði, alt það í
hlutnum, sem vera hans stendur saman af, og
hversvegna að hann er það sem hann er. Mun
nokkur skoða það verulega sanna í því i gegn-
um líkamann, eða er því þannig háltað að sá
af okkur, sem mest og vandlegast reynir aðhugsa
sér einhvern hlut, liann mun prófa hann eins
og hann er í raun og veru, hann munlíka kom-
ast næst þekkingu sérhvers hlutar. —
Sannarlega. — Hann mun líka gjöra þetta
á hinn hreinasta hátt, og svo mikið sem hægt
er, með sjálfum huganum nálgast sérhvern hlut
án þess að nota sjónina við umhugsina, eða
draga nokkurt annað skilningsvit inn í umhugs-
un sína.en sem með hinni hreinu ihugun reyn-
ir að leyta að hlutarins hreinu veru. eins mikið
og hægt er, skilið frá augum og cyrum, og i
einu orði, frá öllum líkamanum, eins og þvi,
sem með meðalgöngu sinni truflar sálina, oglol'-
ar henni ekki að eignasl sannleikann og þekk-
inguna. Mun þetta ekki, Simmias, vera hið sanna
ef það annars er nokkuð? — Pú hefur fyllilega
á rétlu að standa, Sókrates, svaraði Sinnnias.
Thyra Varrick.
Eftir Amalíu E. Barr.
Lauslega þýtt úr ensku.
(Framh.).
Þegar þangað var komið, breyttiist lifnaðar-
hættirnir skjótt, í sitl góða vanalega lif, sem
Hektor hatði mestu mætur á. Hann komst und-